Elke Belgische beroepsgroep heeft recht op zijn eigen portie surrealisme.
Ook wegenbouwers.
Een autoweg die nergens naar leidt.
Een viaduct in een wei.
Dat kennen we.
Je bent als land ergens goed in of niet.
Douglas De Coninck bundelde ze in zijn blunderboek.
Fietspaden verdienen een gelijke behandeling als autowegen.
Of nog beter: iets unieks.
Dàt is pas topsurealisme.
Daar vond een topkunstenaar het volgende op.
Men make een fietspad.
Men sluite het aan op een autoparking.
Men sluit die parking ’s avonds, ’s nachts en ’s morgens af met een hek.
Tàtàà: het unieke dagfietspad.
Aan die poort is al ferm gevloekt.
Zowel Stad als winkelcentrum kozen voor het “proefondervindelijk surrealisme”.
Een unieke ervaring die je nooit vergeet.
Echt surrealisme verdraagt geen aankondiging.
Hoe zou je dit beschaafd op een bordje uitleggen?
En middenstanders weten dat ook negatieve reclame goede reclame is.
Het fietspad kwam er door een samenwerking van de stedelijke groen- en mobiliteitsdienst.
Het hek kwam er -volgens het winkelcentrum- onder druk van de stedelijke milieudienst.
Het fietspad was ontworpen èn aangekondigd voor de poort er kwam.
Coördinatiefoutje?
Je kan je sowieso vragen stellen bij een fietsroute doorheen een autoparking van een winkelcentrum.
Maar goed: binnen twintig jaar wordt de Dampoort heraangelegd, het winkelcentrum gesloopt en zal het (prachtige!) fietspad naar het station leiden.
Zou de minister hier ook gefietst hebben?
Fietsbult 
Ach, Gent is zo “wild van fietsen”, dat er tralies aan te pas komt. Of is dit de ultieme vorm van een fietsstalling?
vandaag met de fiets naar de floraliën gereden. Op de terugweg op de brug over de ringvaart een mooi staaltje fietsmarkering tegengekomen = de schilder had plannen om in de bergop een breder fietspad te schilderen maar gaf er na een tweetal meter de brui aan… een foto waard, achteraf bekeken.
De overgang die regelmatig aan begin/eind van de bebouwde kom geschilderd is voor bromfietsen?