En toch was er op 11 januari veel werk voor het ontruimingsteam.
Een paar honderd fietsers kunnen ofwel niet lezen, ofwel hun agenda niet beheren.
Dom. 
De communicatie over deze ontruiming was degelijk – een positieve ontwikkeling.
Verbolgen fietsers kunnen enkel op zichzelf vloeken.
En daarna het fietsdepot bellen.
De rekken verhuizen naar de Sint-Denijslaan, waar op de gronden van de gesloopte café’s een grote niet overdekte stalling ontstaat.
De komende 2 jaar is de kans om een fietsstalling te vinden het grootst op de Sint-Denijslaan, terwijl de meeste fietsers aan de andere kant wonen/werken.
Een reden temeer om de fietsas via de “voorlopige tramtunnel” -de fototunnel- te soigneren als een pasgeboren kind.
Fietsbult 
Deze keer goed gecommuniceerd. Er stonden de laatste avond 10.01 zelfs twee man om ons mondeling in te lichten dat het nu wel echt gedaan was. En dat er een ondergrondse fietsparking kwam. I love that!
Het is echt onthutsend hoeveel fietsen er zijn blijven staan in de Voskenstunnel, ondanks alle mogelijke waarschuwingen die ruim op tijd en massaal werden gelanceerd. Er waren niet alleen de opvallende panelen met de datum van ontruiming, maar ook linten over de hele lengte van de fietsstallingen en bovendien een individuele sticker op elke gestalde fiets, mét vermelding van de ontruimingsdatum. Zelden werden fietsers in Gent zo goed “bejegend”. Bovendien was het plaatsen van de bijkomende fietsstallingen in de Voskenstunnel uitdrukkelijk aangekondigd als een zeer voorlopige oplossing. Dit laatste is wellicht ook de reden waarom die stallingen, ondanks het nijpend tekort in deze omgeving, nooit vol zijn geraakt.