Gisteren las u over de Dampoort.
De Lijn heeft bij een mogelijke herinrichting van de elke hoofdas een vinger in de pap.
Dat is logisch, hun rol is groot, maar die vinger maakt de pap vaak zeer autominded.
In vorige bestuursperiodes viel op dat Gent en het Gewest enerzijds openbaar vervoer – lees: de Lijn- willen promoten.
Anderzijds zag je projecten als verkeerslichtenbeïnvloeding niet van de grond komen.
Anno 2013 loopt een proefproject… aan de kust.
Je zag ook dat de Lijn zich gedraagt als een staat in de staat.
Het historische stratenpatroon van Gent maakt het organiseren van openbaar vervoer al decennialng niet makkelijk.
Zeker niet in een stadje waar de middenstand -ondanks het nooit geloofde succes van een verkeersvrije kuip- er nog steeds op toeziet dat koning auto vlakbij de Veldstraat kan parkeren.
Dit parkeerverhaal is de grote saboteur van vlot openbaar vervoer.
Pleinen autovrij maken was een gouden zet voor een positief stadsgevoel.
Die pleinen binnen de stadsring onderkelderen met parkeerplaatsen was 18 jaar geleden politiek met moeite haalbaar, maar zal in zijn huidige exploitatievorm de stad ondoordringbaar houden voor vlot openbaar vervoer.
Elke parkeergarage lokt zijn eigen file.
Tram en bus schuiven mee aan.
Het is de combinatie van fietsers, voetgangers, openbaar vervoer en ander functioneel autoverkeer zoals hulpdiensten en Ivago die een stad leefbaar maken. De Lijn trekt -tot mijn verbazing- vaak net de kaart van het comfortautoverkeer. Vlotte autodoorstroming is volgens de Lijn DE remedie voor vlot bus- en tramverkeer. Nooit hoor ik pleidooien voor minder autoverkeer. Fietsers worden daarentegen afgeschilderd als trage hindernissen, die weg moeten blijven van tramroutes. Ze bijt daarmee in haar eigen staart. Vlotte autodoorstroming lokt net extra autoverkeer, en veroorzaakt weer files. Vooral in spitsuren doet de staart van de Lijn extreem zeer. Op winkeldagen bloedt hij zelfs. Maar ik hoor de Lijn amper klagen over deze trage autohindernissen. 20 jaar gelden was dat realisme. Anno 2013 is het conservatisme, of is het het Stockholmsyndroom? Het is in ieder geval een vicieuze cirkel, die de Lijn enkel kan doorbreken door fietsers en voetgangers als bondgenoten te zien. Hoe meer mensen in stedelijke context de fiets nemen, hoe meer plaats er over blijft voor wie de autorijvakken ècht nodig heeft. Niet-assertieve fietsers zijn inderdaad traag, maar kunnen wel een constante snelheid opleveren. De Lijn zou die fietsers moeten omarmen, in plaats van opzij te bellen. Ze heeft nood aan een visionair stadsbeeld. De open wonde aan de staart getuigt van korte termijndenken. Het autodenken.
Maar kijk, er is hoop.
We zijn allang gewend aan de combinatie van plooifiets en trein, maar ook met bussen kan je je intelligent fietsen:
Net zoals Park & Ride een intelligente vorm van transport is, is de combinatie van plooifiets en bus een manier om autoverkeer uit de stad te houden. Lady C fiets telkens van Onderstraat naar Hundelgemsesteenweg, om in Merelbeke nog even verder te fietsen naar haar geboortehuis. Ze doet dat nooit tijdens de spits, want dan zou haar fiets storen. Het is dan ook geen compact plooibaar model.
Fietsbult 
heb 1 keer geprobeerd om met een gewone fiets op de Hermelijn te stappen (buiten de spitsuren, wegens lekke band). Ben er direct afgegooid. De Lijn verbiedt het effectief; de mevrouw op de foto hierboven heeft geluk. In Nederland en Duitsland zijn fietsen (plooi of niet-plooi) op het openbare vervoer bij mijn weten vrij normaal.
Plooifietsen zijn hier ook toegelaten. Ik heb met de Brompton ook al de bus genomen, zonder enig probleem. Net als met grote koffers kan het in de spits wel wat moeilijk worden en de bestuurder heeft steeds het recht om te toegang te weigeren.
Ook heb ik al 2 keer een fietser met een normale fiets de bus zien nemen. 2 keer lekke band en gevraagd aan de bestuurder (was ook buiten de spits) of hij de fiets mee mocht nemen op de bus. Die bestuurder zag er geen graten in en liet gewoon opstappen.
In Nederland met een gewone fiets in de bus?, vergeet het maar, in ieder geval bijna nergens
Een vouwfiets mag mits gevouwen en schoon en alleen als daar plaats voor is en dat is in de spits zelden
In Rotterdam weet ik dat het soms is toegestaan om in de metro
een gewone fiets mee te nemen, vouw fiets mag altijd
Met de trein is een vouwfiets altijd goed en een gewone fiets na 9 uur
Het zelfde geld ook voor de autobestuurders. Die zitten ook steeds te vloeken op die verdomde fietsers, die steeds in de weg rijden. Maar meestal rijden die maar kort tot zeer kort voor hen uit en volgen ze dan hun eigen weg waar de auto’s hun niet (kunnen) volgen. Maar ze zorgen er wel voor dat er minder auto’s zijn en zo voor minder files en meer parkeer plaatsen zorgen.
Nu nog steeds denken sommige autobestuurders dat de fietsers (en zelfs het openbaar vervoer) in de steden zou moeten verboden worden, omdat daardoor de auto doorstroming bemoeilijkt wordt??? Begrijpe wie kan…
Daarom droom ik al jaren van een – spijtig genoeg onrealistische – alternatief voor de autovrije zondag, namelijk een ‘fietsvrije’ (en OV-vrije) weekdag waarop alle fietsers (en OV-gebruikers) die over een auto (kunnen) beschikken voor één dag al hun normale verplaatsingen met de wagen doen. Gegarandeerd worden alle filerecords die dag gebroken en zal men inzien dat fietsers een deel van de oplossing zijn en geen deel van het probleem.
Is het grootste probleem niet dat we geen Vlaamse of federale ministers hebben met een echt autovrije of autoluwe visie op mobiliteit?