Ik had het er net deze week nog over met de wederhelft (toen we in de auto stonden te wachten voor de lichten). Ze mogen die oversteekplaats daar toch wel eens wat veiliger maken voor de fietsers, de huidige poging is toch wel zeer pover.
En dan te bedenken dat 2 schepenen (Annelies Storms en Elke Decruynaere) apetrots waren op deze ingreep, het een argument vonden om na deze toch wel zeker ingenieuze ingreep voor hen te stemmen en dit ook nog een verwezenlijking vonden van de ‘idee’: een kindvriendelijke stad…
Een moderne kunstenaar zou dit tafereel kunnen zien als bloedvlekken op straat.
Bloed afkomstig van een fietser na een ongeval zou daar amper opvallen: het zou het ‘kunstwerk’ zelfs verschonen, vervolledigen, verdiepen,… Cynisch, niet?
Die kunstenaar zou zelfs zeggen: ‘het staat ook symbolisch voor de bloeddorstige politieke wereld’. Watch your back is daar geen loze lijfspreuk. Voor men het weet is een mes in de rug geplant en moet men de wonden likken of plaats ruimen aan een bloeddorstiger exemplaar. Dus politici zien zichzelf gedwongen zich continu op de borst te kloppen en om (halve) leugens te verkondigen. Deze egotripperij is er uit zelfbehoud, om de eigen kop niet te zien rollen in deze particratische vampierenstrijd, niet uit een impuls om echt iets te doen voor ‘de burgers’. (Je sais, sommigen stappen in de politiek met idealen, maar…)
Vanuit het standpunt van de bevolking is de situatie gans anders, eerlijk, nuchter en menslievend. Op die gevaarlijke plek willen mensen een zeer duidelijke schuin dwarse duurzame overgangsstrook, waar zelfs geen auto’s zouden mogen op staan, én met voorrang voor fietsers als ze oversteken op die strook, met signalisatie ‘Voorrang voor fietsers!’. Het is nu het zoveelste doekje voor het bloeden.
Blijkbaar is zoiets logisch zéér lastig voor beleidsmensen.
Het verbaast me dat de rode vlek (of wat ervan rest) er op de foto nog zo rood uitziet. In het “echt”, en zeker als het donker is, is dit zo goed als onzichtbaar. Effect nul komma nul.
Fietsbult 
Ik had het er net deze week nog over met de wederhelft (toen we in de auto stonden te wachten voor de lichten). Ze mogen die oversteekplaats daar toch wel eens wat veiliger maken voor de fietsers, de huidige poging is toch wel zeer pover.
Rood… de drager van het IK.
Het bloed dus.
En dan te bedenken dat 2 schepenen (Annelies Storms en Elke Decruynaere) apetrots waren op deze ingreep, het een argument vonden om na deze toch wel zeker ingenieuze ingreep voor hen te stemmen en dit ook nog een verwezenlijking vonden van de ‘idee’: een kindvriendelijke stad…
Een moderne kunstenaar zou dit tafereel kunnen zien als bloedvlekken op straat.
Bloed afkomstig van een fietser na een ongeval zou daar amper opvallen: het zou het ‘kunstwerk’ zelfs verschonen, vervolledigen, verdiepen,… Cynisch, niet?
Die kunstenaar zou zelfs zeggen: ‘het staat ook symbolisch voor de bloeddorstige politieke wereld’. Watch your back is daar geen loze lijfspreuk. Voor men het weet is een mes in de rug geplant en moet men de wonden likken of plaats ruimen aan een bloeddorstiger exemplaar. Dus politici zien zichzelf gedwongen zich continu op de borst te kloppen en om (halve) leugens te verkondigen. Deze egotripperij is er uit zelfbehoud, om de eigen kop niet te zien rollen in deze particratische vampierenstrijd, niet uit een impuls om echt iets te doen voor ‘de burgers’. (Je sais, sommigen stappen in de politiek met idealen, maar…)
Vanuit het standpunt van de bevolking is de situatie gans anders, eerlijk, nuchter en menslievend. Op die gevaarlijke plek willen mensen een zeer duidelijke schuin dwarse duurzame overgangsstrook, waar zelfs geen auto’s zouden mogen op staan, én met voorrang voor fietsers als ze oversteken op die strook, met signalisatie ‘Voorrang voor fietsers!’. Het is nu het zoveelste doekje voor het bloeden.
Blijkbaar is zoiets logisch zéér lastig voor beleidsmensen.
Zullen we ooit de kloof kunnen dichten?
Het verbaast me dat de rode vlek (of wat ervan rest) er op de foto nog zo rood uitziet. In het “echt”, en zeker als het donker is, is dit zo goed als onzichtbaar. Effect nul komma nul.