Goede fietsverlichting is even dominant belangrijk als fietsremmen.
Niemand ontkent dat.
Wie pas in 2014 of 2015 Fietsbult ontdekte, klik hier voor de grandioze reeks van Jan G over fietsverlichting (anno 2013).
Niemand ontkent dat fietsverlichting af en toe problematisch afwezig is.
Af en toe.
Ikzelf had eind december per fiets bijna een aanrijding met een fietser zonder licht.
De zone rond de tweede Keizerparkfietsbrug is problematisch donker, een hoofdfietsas onwaardig.
Ik hield me in om een fietster die van links kwam voor te laten.
Zij had een licht, wat in het duister goed opviel.
Mede daardoor zag ik de donkere fietsschim vlak achter haar totaal niet afkomen.
Al mijn remmen dicht.
Even hard schrikken als die vrachtwagenchauffeur met zijn bericht vol mededogen. (de titel van dit artikel is dan weer… tja, zoals de media het wil)
Ik heb de zwartrijder nog nageroepen: “Niemand ziet je!”.
Zo’n emotioneel incident blijft hangen.
Toch eventjes.
De mix van adrenaline, opluchting en verontwaardiging.
Maar ik weiger te veralgemenen.
Voor je het weet gaan er verhalen rond als zouden àlle fietsers zonder licht rijden.
Zou het beleid fietslichtgebruik jaar per jaar objectiveren?
Ikzelf heb geen objectivering, enkel een constante observatie, noem het: een poging tot objectivering.
Op basis van dat jarenlang “fietsers bekijken” denk ik dat het gebruik van fietsverlichting stijgt.
Waarom zou het?
Een gissing: misschien groeit het veiligheidsbesef bij fietsers.
Wat wèl zeker is: de kwaliteit van de fietsen gaan erop vooruit.
Het aandeel van de dynamo-klotefietsen vermindert.
Veel (alle?) fietsmerken leveren louter nog fietsen met vooraan een naafdynamolicht en achteraan een batterijlicht.
Jammer dat de naafdynamo voor voor- en achterlicht nog geen standaard is.
Batterijen blijven geklooi opleveren.
Een tweede gissing: het aandeel gemotiveerde fietsers, mensen zoals de lezers van deze blog, stijgt.
Dat zijn mensen die -méér dan doorsnee- op fietstechnische aspecten letten, en er zorg voor dragen.
Kortom: mensen die fietsverlichting bewust belangrijk vinden, ook op hun fietshoofd.
Je ziet die steeds méér, zelfs vlak na elkaar:
Deze Petzlman gaat nog een stapje verder.
De fietstassen blokkeren het zicht op zijn achterlicht, dus stopt hij een extra licht op zijn fietstas:
Of zoek ik het te ver, en is dat lampje gewoon een vervanging voor de vaste lamp met lege batterijen?
Wat geeft het: niemand kan ernaast kijken.
Fietsbult 
Mijn favoriet topic…
Goed artikel met – helaas noodgedwongen – opnieuw een aansporing tot beter fietslichtgebruik.
Naafdynamo’s voor voor- én achterlicht blijven inderdaad sterk ondervertegenwoordigd op de markt. Een fietshersteller zei me eens dat dit komt omdat er geen aansluitingspinnetjes zijn voorzien van fabriek af (ofwel aan de dynamo zelf of alover het voorlicht). De bedrading naar achteren zou ook tot op de dag van vandaag te kwetsbaar zijn, lees ik elders. Maar dan denkt een mens toch onwillekeurig: ‘dat eens een slimme tiep dat oplost!’ Als de batterijtjes van het achterlicht uitvallen ziet men dit zélf niet onderweg, enkel bij het stallen of zo. Maar ook dan: heeft iemand al eens een fietser onderweg de batterijtjes van een achterlicht zien vervangen? Geen mens heeft dat bij zich. En tegen dat men thuis komt is het te laat voor naar de winkel te gaan, of vindt men toch wel net die juiste batterijtjes in de lade niet meer zeker!? Herkenbaar? 😉 Zelfs bij onze fietsminnende noorderburen heeft onderzoek uitgewezen dat het te lang duurt vooraleer kapotte lampjes en leeggelopen batterijen worden vervangen.
Terzijde: in NL zijn losse lampjes op het hoofd verboden.
Ik heb dat ook een tijdje geprobeerd, maar ik vind dat toch niet zo handig omdat het hoofd te beweeglijk is. Door die positie is het m.i. ook te risicovol dat het licht in de ogen van de andere weggebruiker schijnt. Mijn bijlicht had ik uiteindelijk liever aan het stuur.
Ach, waar is de tijd dat ik met de snelle e-bike, verlicht als een halve kerstboom, in donkere en koude tijden naar het werk pendelde? (mijmerend)
De kabels naar mijn achterlicht lopen door het frame (merk: VSF). Vooraan naafdynamo, van daar naar voorlicht (met stand- en dagrijlicht (sensor)) en dan naar achterlicht (ook met standlicht). Altijd goed zichtbaar, geen geklooi met batterijen en ik kan het niet vergeten aanzetten.
Ja, zo vind ik het ook het best: door het frame. Dank voor jouw input.
Ik gebruik een hoofdlichtje als aanvulling op het lichtje op het stuur.
Maar ik fiets dan ook regelmatig eens op het platteland waar er totaal geen straatverlichting is. Een extra licht op de baan is dan geen overbodige luxe
Dat is één oplossing. Een andere is een goede koplamp, met een brede lichtbundel. Dan heb je geen extra licht nodig. Nadeel: het kost behoorlijk wat. Zo kwam als laatste lamp een B&M Luxos U in huis, met een echt heel brede en voldoende felle lichtbundel (en mooi afgekapt bovendien, dus niet verblindend). Zichtbaar over meer dan 180° en verlicht ook de berm.
Spijtig genoeg zijn er hier geen strenge normen over de kwaliteit van fietsverlichting zoals in Duitsland. En dat niet alleen omdat er nog te veel rommel wordt verkocht dat onvoldoende licht geeft of onbetrouwbaar is. In Duitsland zijn er terecht ook regels over de vorm van de lichtbundel.
Want ik wordt meer en meer geconfronteerd met heel felle maar rotatiesymetrische fietsverlichting. M.a.w. met fietsverlichting die te vergelijken is met een ronde zaklamp en dus in alle richtingen evenveel licht geven. En het resultaat is dan ofwel een licht dat zo laag is afgesteld dat de gebruiker er weinig aan heeft of zo hoog is afgesteld dat het tegenliggers verblind. Ik wordt dus vaker en vaker verblind door fietsers die uit de andere richting komen.
Wat mij betreft mogen rotatiesymetrische verlichting dus verboden worden.
Zulke verlichting op een helm is overigens nog erger. Een bijkomende licht op helm op hoofd mag wat mij betreft als men in het donker gaat mountainbiken of erg fietst waar de kans op tegenliggers heel klein is. Maar in andere situaties vormt zo’n verlichting zowel door de hoogte waarop het zich bevindt als door de neiging van de gebruiker om te kijken (en dus te schijnen) in de richting van een tegenligger voor een hinder en gevaar voor anderen.
Ik vind het artikel dus weinig genuanceerd en er worden een paar belangrijke zaken niet aangeraakt.
Overigens wil ik het wagen dat eerste wel te ontkennen. (Hoezo ‘niemand ontkent dat? Is daar dan grootschalig onderzoek naar gedaan of is dat wishfull thinking?)
Hoewel ik zelf over degelijke verlichting beschik en ik goede verlichting belangrijk vind is het me toch al overkomen dat ik zonder licht zat.
Met aangepaste routekeuze en vooral met aangepast rijgedrag (namelijk rijden alsof ik totaal onzichtbaar ben voor mijn medeweggebruikers) kan ik dan prima veilig rijden. Ik kan het gebrek aan verlichting dus compenseren met gedragsverandering. (Ik zeg niet dat dat altijd en overal kan, maar bij relatief korte ritten in de stad met dus talloze route-alternatieven kan dat prima.)
Maar hoewel slechte remmen ook een beetje te compenseren zijn door aangepast rijgedrag (en ja, ik beschik ook over goede remmen en hecht ook daar veel belang aan) is dat veel moeilijker. Remmen zijn immers ook nodig om te reageren in niet in te calculeren omstandigheden (zelf al is het maar het verkeerslicht dat op rood springt). Daarmee is rijden zonder licht’ naar mijn ervaring fundamenteel anders dan rijden zonder degelijke remmen.
Renaat
Merkwaardige bijdrage die begint met een vraag naar normering om te eindigen met het afwegen van twee normen. Moet men voor fietsers ook al beginnen met categorieën van overtredingen?
In een breder perspectief valt het inderdaad te ontkennen.
Zonder remmen rijden, dat doe je niet indien je over enig gezond verstand beschikt. Zonder verlichting lijkt bij ons ook uit den boze. Nochtans bleek uit een Brits onderzoek (waarvan ik de waarde niet kan beoordelen) dat er amper of geen relatie zou zijn tussen al dan niet verlicht rijden en aanrijdingen.
Meer nog: er zijn regio’s waar zonder (achter-)licht rijden een evidentie is, maar ongehelmd fietsen als onverantwoord beschouwd wordt…
Een andere zaak is de kwaliteit van de fietsverlichting. De Duitse normen zijn prima en zouden hier navolging kunnen gebruiken. (afgekapte lichtbundel, minimale lichtsterkte …). Maar we leven in een wereld waar iedereen zo ongeveer alles kan bestellen via het internet. Zo’n spotgoedkoop Chinees lichtkanon dat 5000 lumen produceert, wordt dan erg verleidelijk indien een degelijke, aan de normen voldoende, koplamp minstens het drievoud kost. Lumens verkopen en lux is moeilijker te vatten. Ik heb er geen idee van, maar hoeveel Duitsers zouden rondrijden met een via internet gekochte, goedkope Chinese koplamp? Indien er normen zijn, maar er is geen controle, dan ben je nog geen stap verder.
Ter illustratie een berichtje op de eigen blog: http://metdefietsonderweg.blogspot.be/2015/12/oogverblinding-letterlijk.html
Absoluut terechte opmerking dat er veel fietsers met veel te sterke en slecht afgestelde voorlichten rondfietsen. Meestal zijn ze er zich niet van bewust, maar sommigen, vinden het gewoon leuk om anderen te pesten (want ze lachen je gewoon uit als je ze erop wijst). Denk maar niet dat de subpopulatie van fietsers enkel bestaat uit super empathische wezens. Daar zitten ook gewoon eikels tussen…
Gezien overtredingen voor fietser en voor andere bestuurders in België op gelijke voet worden bestraft is er sowieso al sprake van categorisering. Er bestaan dus ook voor fietsers overtredingen van verschillende graden. (Waarmee ik niet beweer dat de controle ook gelijk loopt tussen de verschillende types weggebruikers.)
(Overigens wordt er in verschillende buurlanden, waaronder Nederland, (volgens mij terecht) een onderscheid gemaakt in dezelfde overtreding door voetgangers, fietsers of zwaardere (en snellere) voertuigen.)
Maar dat alles even ter zijde. Want ik had het helemaal niet over categorisering van overtredingen. Ik stelde gewoon (en dat op basis van een zeer ruime ervaring met mijn eigen gedrag) dat zonder remmen rijden en zonder licht rijden niet zomaar gelijk te stellen valt. Het zijn fundamenteel andere problemen en risico’s die niet zomaar over één kam kunnen geschoren worden. (Of dat kan men wel doen, maar ik klaag net aan dat dat ten onrechte is.)
Renaat
Heeft het gebruik van fietsverlichting invloed op de verkeersveiligheid?
In 2010 is in Nederland onderzoek gedaan naar het gebruik van verlichting door 17.245 fietsers. Het bleek dat 62% van de fietsers licht voerde conform de regelgeving.
Of lichtvoering door fietsers ook de verkeersveiligheid ten goede komt is nooit goed onderzocht; daarom zijn daar geen uitspraken over te doen. De vraag of fietsverlichting effect heeft op de veiligheid is belangrijk om te onderzoeken, aangezien het antwoord richting kan geven aan handhavingsinspanningen van de politie.
In een onderzoek naar de oorzaken van slachtoffers onder fietsers in Groot-Brittannië werd het niet voeren van fietsverlichting bij duisternis of slecht zicht bij 5% van alle omgekomen fietsers en 4% van alle ernstig gewonde fietsers aangemerkt als ‘contributory factor’(= de hoofdoorzaken van ongevallen in de ogen van de politie). Als de inschatting klopt, is één op de vijf van de slachtoffers bij duisternis mede toe te schrijven aan het niet voeren van verlichting, aangezien in Groot-Brittannië 22% van de ongevallen met overleden en ernstig gewonde fietsers bij duisternis plaatsvond.
Klik om toegang te krijgen tot Factsheet_Fietsen_in_het_donker.pdf
Waarbij het belangrijk is te beseffen dat de omstandigheden waarin de gemiddelde Britse fietser fiets niet echt te vergelijken zijn met de omstandigheden van de gemiddelde Belgische fietser en nog minder met die van de gemiddelde Nederlandse fietser.
Hoewel ik goede verlichting belangrijk vind en daar ook over beschik (dat zeg ik maar voor er weer iemand over mij heen struikelt) en ik zeker niet uitsluit dat het in sommige situaties een rol kan spelen in ongevallen, zijn er ook genoeg situaties te bedenken waar de kans dat verlichting een grote rol speelt volgens mij heel klein is. Zo zijn grote delen van onze steden zo goed verlicht dat als een fiets over de nodige reflectie beschikt en men niet in donkere kleding fietst het in niet-regenomstandigheden waarschijnlijk weinig uitmaakt of men een licht voert of niet. Zeker weet ik dat niet vanwege een gebrek aan wetenschappelijk bewijs, maar zoals andere ook terecht aangeven wordt het belang van verlichting vooral gevoelsmatig ingeschat en is dit nauwelijks wetenschappelijk onderbouwd.
Waar dat ik (zonder een stevige onderbouwing) wel behoorlijk van overtuigd ben is dat een tendens voor steeds sterke lampen of steeds opvallende verlichting (zoals monkeylight) geen goede zaak is voor de verkeersveiligheid.
Waarom stel je: “Waar dat ik (zonder een stevige onderbouwing) wel behoorlijk van overtuigd ben is dat een tendens voor steeds sterke lampen of steeds opvallende verlichting (zoals monkeylight) geen goede zaak is voor de verkeersveiligheid.”
Wat is er niet duidelijk? Ik schrijf ‘zonder stevige onderbouwing’ omdat er veel te veel mensen allerhande zaken die ze zuiver baseren op gevoel als wetenschappelijk gegeven of feit voorstellen.
Maar ik schrijf inderdaad ook dat ik er van overtuigd ben dat steeds opvallendere verlichting (ik was de re nog vergeten) of fellere verlichting inderdaad geen goede zaak zijn voor de verkeersveiligheid omdat ik wel iets weten van waarneming in het verkeer, aandacht, verkeersveiligheid, …
Zo is er een verschil tussen gezien worden en opvallen. Het is belangrijk gezien te worden, maar opvallen gaat altijd ten koste van aandacht voor het overige verkeer. Een wedstrijd ‘zoveel mogelijk opvallen’ komt dus uiteindelijk de verkeersveiligheid niet ten goede.
Ook is ‘leesbaarheid van het verkeer’ belangrijk. Al die afwijkende verlichting roept vaak niet het beeld op van een fietsers en dat beeld is belangrijk. (Dat is één van de redenen dat er normen zijn over de kleur van een licht.)
En zoals ik eerder schreef kan felle verlichting ook verblindend werken, ook dat komt de verkeersveiligheid niet ten goede;
Lees ook maar eens deze discussie waar ook verwezen wordt naar bepaalde onderzoeken over thema’s als aandacht en verlichting: http://www.wereldfietser.nl/phpbb/viewtopic.php?f=8&t=26619&sid=908be2d59378dd7ba3970771767a59e7
Dat men oogverblinding moet vermijden is nogal wiedes (het mag trouwens wettelijk niet). Dat het enkel aan straffe verlichting te wijten is, is m.i. onjuist. Mocht dat zo zijn dan zou men alle autolichten moeten verbieden, deze zijn tientallen keren feller dan een doorsnee fietsverlichting. Bovendien zijn er de laatste jaren heel felle en nochtans legale autolampen op de markt gekomen. Het is eerder de richting/kanteling van de lamp (lichtbundel) dat een rol speelt. Bovendien zijn er fietswegen die lager liggen dan de autobanen, gevolg: als fietser kan men over zelfs vrij afstanden verblind/gehinderd geraken terwijl wettelijk alles netjes in orde is. Zo kan men nog eventjes doorgaan.
Streven naar een uniforme normering voor fietsverlichting lijkt me logisch en veiligheidsverhogend. Of dit de Duitse moet zijn laat ik in het midden. In dit NL onderzoek van 2012 verkent men hoe men vooral beleidsmatig de fietsverlichting kan verbeteren. Het blijkt geen eenvoudige zaak, al zie ik dat beleidsmatig anders: waar een wil is is een weg.
In datzelfde onderzoek verwijst men naar het TNO onderzoek van 2008 waar men verschillende fietsverlichtingsvormen onderzoekt en waarnaar in jouw link verwezen wordt. Voor de rest worden er op dat forum allerlei meningen geponeerd zoals hier, ik betwijfel of het zo’n meerwaarde geeft aan de discussie.
Dat TNO-onderzoek 2008 belichtte enkel de detecteerbaarheid van enkele lampjes en dit nog op een statische manier. Men stelt: “Aan de zichtbaarheid van fietsers kunnen verschillende aspecten worden onderscheiden:
– Detectie: overige verkeersdeelnemers moeten de fietser tijdig kunnen opmerken; is het meest cruciaal voor de veiligheid.
– Herkenbaarheid: overige verkeersdeelnemers moeten herkennen dat het om een fietser gaat.
– Inschatting van afstand en snelheid: overige verkeersdeelnemers moeten kunnen inschatten hoe ver de fietser verwijderd is en hoe snel deze nadert.”
Opvallend is dat men dan zegt: “In het vervolg gebruiken we de term opvallendheid. Opvallendheid is een maat voor de detecteerbaarheid van objecten, die ook in realistische (dynamische) omgevingen efficiënt en nauwkeurig bepaald kan worden. Uit eerder onderzoek is gebleken dat de opvallendheid van een object in een bepaalde omgeving kenmerkend is voor de tijd die iemand gemiddeld nodig heeft om dat object op te merken. Het doel van dit onderzoek is het bepalen van de opvallendheid van verschillende vormen van fietsverlichting.”
Ik vraag me dus af hoe de door jou gebruikte term opvallen te interpreteren valt.
Wat er ook van zij en hoe ingewikkeld men het ook moge maken, van belang is voor fietsverlichting:
– Dat je als fietser goed ziet.
– Dat je herkend wordt, idealiter als ‘fietsende weggebruiker’.
Van mij mag je gerust zeggen dat je wel wat weet over fietsverlichting en verkeersveiligheid. Ik ben zo vrij om het volgende op te merken:
– Elk onderzoek over fietsverlichting is beperkt door noodgedwongen afbakening van het onderwerp. Deze afbakening blijkt in alle onderzoeken zeer nauw te zijn.
– Er bestaat geen enkel onderzoek waarbij fietsverlichting in al zijn aspecten is belicht in onze complexe dynamische verkeerssituaties.
– Er bestaat zoiets als eigen objectieve waarneming, ervaring en gezond verstand.
Hierbij mijn eigen ervaring, deels geflankeerd door onderzoek:
– Mijn voorlicht, hoewel vrij straf, was onvoldoende adequaat in bepaalde situaties (weer, tijd, locatie, …). Daarom heb ik een tweede straf acculicht gemonteerd die ik aanstak tijdens die lastige situaties en dan nog kiezend tussen 3 standen. Dus niet te straf wanneer onnodig. Nadeel van dat accu-lichtje: er was geen kapje langs boven, dus risico verblinding tegenligger. Daarom heb ik er later zelf een kapje op gemonteerd (-> dus belang van normering).
Het oorspronkelijke voorlicht heb ik trouwens naar beneden moeten richten, dus ‘van de fietshandelaar af’ was deze niet goed gericht.
Knipperlicht raad ik af.
– Mijn achterlicht was een zeer goed LED-licht. Maar, net zoals in bovenstaande afbeelding van Yves, plaatste ik soms een tweede apart licht wanneer het achterlicht minder goed scheen door o.a. fietstassen e.d. Ik gaf, na heel wat geprobeer, uiteindelijk de voorkeur aan het LED achterlicht Philips Saferide Lumiring: goede sterkte en voldoende breed uitstrooiend. Nadeel was dat ik het op mijn rugzak prikte waardoor het licht onder bepaalde hoeken heel waarschijnlijk minder tot zijn recht kwam. Deze lamp is nu zeer lastig te vinden.
Hier ook: knipperlicht raad ik af.
– Zijverlichting. Ondanks de reflecterende banden en ondanks de installatie van spaakreflectoren, ervaarde ik dat chauffeurs me zijdelings in veel gevallen niet goed/te laat opmerkten, soms met bijna-ongevallen. Zo kwam ik uit op de Monkey lights. In tegenstelling tot wat jij beweert ben ik ervan overtuigd dat deze zijverlichting wel degelijk bijdroeg aan mijn en andermans veiligheid; geen chauffeur die me niet opmerkte, geen bijna-ongevallen meer. Daarnaast had het aangename ‘neven’aspecten: nooit moest ik lang wachten om een zebrapad over te steken, onwaarschijnlijk hoe snel chauffeurs stopten; ongelooflijk hoe chauffeurs me welwillend op bepaalde punten lieten voorrijden. Ik heb de Monkey lights wél bewust geïnstalleerd, in die zin: twee in één wiel. Op die manier ziet men op lage snelheid dat het om een fietswiel gaat (herkenbaar als fietser). Ik stelde voor beiden een gelijk kleurpatroon in én van de twee verlichtingssterktes koos ik steeds de minst sterke (-> ziehier ook belang van normering, men gebruike het gezond verstand bij afwezigheid ervan). Voor de liefhebbers: neem de M210: deze heeft voldoende lichtjes, voldoende patronen, voldoende sterkte, de batterijen gaan meer dan voldoende lang mee, steek er twee in één wiel eerder dan één in elk wiel.
Er is tegenwoordig een zodanige clutter aan verlichting (auto’s, publieke verlichting, reclame,…) en de verkeerssituaties zijn zo intens en complex dat ik stel: zie maar dat je als fietser goed zichtbaar/herkenbaar bent, van voor, langs achter én langszij. Over dat laatste verschil ik compleet van mening van de jouwe, gebaseerd op eigen ervaring met de Monkey lights: dit kwam de verkeersveiligheid wél ten goede. Daarvan ben ik heilig overtuigd.
Ten slotte: het komt me toch vreemd voor dat de toon van het debat afgeleid wordt naar ‘felle verlichting’ en ‘Monkey lights’ terwijl hét grote probleem nog steeds is: onvoldoende/geen fietsverlichting. Dat is toch waar Yves uiteindelijk op doelt én dat is dagdagelijks te ervaren.
Er is een technische reden voor de combinatie dynamolicht voor + batterijlicht achter. Als je achteraan een dynamolicht hebt en het voorlicht doet het niet dan vernielt de extrastroom van een naafdynamo je achterlicht. Daar zijn oplossingen voor (spanningsbegrenzers) maar batterijlichtjes zijn voor de fabrikanten/fietsenmakers veel gemakkelijker.
Ik heb het nog niet uitgezocht, maar is dat ook het geval indien je achterlicht de stroom krijgt via de koplamp?
Daar zit m.i. inderdaad de technische clue van de zaak en mede daardoor de economische clue.
Op bepaalde fora ziet men uit de commentaren dat velen ermee worstelen. Maar het probleem is toch niet zo onoverkomelijk dat men toch geen gezamenlijke inspanningen (overheid + industrie + wetenschappen + …) kan doen om de beste technische oplossingen voor te stellen en te laten implementeren? Dat is een beetje mijn stelling.
Zoals gezegd: met een spanningsbegrenzer lukt het wel, maar die moet je dan ook weer ergens monteren. Vreemd: drie jaar geleden kocht ik een naafdynamo van Shimano om zelf te monteren en toen zat er een begrenzer bij. Onlangs kocht ik hetzelfde model en was die begrenzer er niet meer bij. Ook als je weet dat je niet met je achterlicht aan mag rijden als het voorlicht kapot is, ook niet als de schakelaar op het voorlicht zit trouwens, heb je normaal ook geen probleem.
Maar goed, een fietsenmaker die een achterlicht moet vervangen bij een fiets met doorgebrand voorlampje krijgt een slechte naam (“die knoeier rekent mij een nieuw achterlicht aan terwijl het voorlicht kapot was”). Dus: batterijlicht vanachter en geen gezeur.
Ik vind het ‘debat’ hierboven over het vergelijk fietsverlichting en remmen over the top. Yves stelt Goede fietsverlichting is even dominant belangrijk als fietsremmen. Niemand ontkent dat. Dat is toch maar om in zijn aanhef het belang van fietslichtgebruik gevoelsmatig te duiden en niet zozeer om een wetenschappelijke 1-1 relatie te poneren. Ik zie er alvast geen graten in. En daarmee basta! 😉
Morgen nòg wat foto’s over fietsverlichting 😉
Laat maar komen! 🙂
Ik vind die ‘NIemand ontkent dat’ over de top. En daarmee basta. Maar ik leid nu eenmaal aan genuanceerd denken 🙂
Je bedoelt wellicht “lijden aan”, zoniet moeten we het interpreteren als “dat je je beschouwt als de leider van het genuanceerd denken” en dat zou wel eens kunnen leiden naar een lijdensweg. 😉
Ik vermoed dat je mijn bedoeling wel snapt, of het nu al dan niet over die twee woordjes gaat… al mag je voor mijn part dàt ook ontkennen en langs alle zijden en kanten draaien en keren om te nuanceren. 😉
Qua verkeersveiligheid is ons landje één van de slechtste leerlingen van de Europese klas, in het gezelschap van Griekenland en Roemenië. Dat heeft niet alleen te maken met ligging, dichtheid en ruimtelijke ordening maar ook met mentaliteit. Iedere weggebruiker beschouwt zichzelf als wetgever en rechter. “Ik ben sportief en geraak zonder moeite door de slagbomen”,”Mijn SUV is ontworpen om 150 te rijden op de autoweg”,”Ik rij het voorzichtigste op de middenstrook”,”Nerds wachten op een aankomende tram”…en “als fietser kan ik probleemloos zonder licht”. In de grond is dit een kinderachtige houding: blind vertrouwen op anderen die wel over jouw persoon zullen letten en er maar verantwoordelijk moeten voor zijn.