Ik zag ze van ver al boven de helmen uitsteken.
Twee fietshelmen met dierenoortjes.
De twee kinderen en hun moeder stonden te wachten aan het rood licht.
Het was een schattig tafereel.
Aan de overkant zetten twee fietsers zich in gang.
De kinderen wilden dat voorbeeld volgen.
De moeder reageerde hevig.
Alle mensenoren op het kruispunt hoorden haar.
Er klonk zowel boosheid als paniek in haar stem.
“Het is nog rood! Wachten!”
Ik weet het: de wachttijd aan dit kruispunt werd onnodig verhoogd.
En de inrichting van het kruispunt is zéér verouderd.
Maar: volwassen fietsers hebben een voorbeeldfunctie naar kinderen.
Fietsbult 
Tof ! Respect ! Laat ons allen een beetje aanpassen aan de “kuikentjes” in het verkeer ………jong geleerd is oud gedaan !
Inderdaad schattig zicht 🙂
Ik ga er van uit dat de wachttijd werd aangepast op de Forelstraat in voordeel van de autodoorstroming op de R40?
Het klopt dat volwassenen een voorbeeldfunctie hebben.
Ik ga er van uit dat de wegontwerpers en de wegbeheerders die de ontwerpen goedkeuren allemaal volwassenen zijn.
Dus is het niet hoog tijd dat ze hun voorbeeldfunctie opnemen, niet enkel naar autobestuurders toe, maar ook naar fietsers en voetgangers? Zeker in stedelijk gebied!
De R40 is daar 2 keer 2 rijstroken, in een stedelijke omgeving, met zone 50 en zonder fietspaden en zonder voldoende brede voetpaden.
Dat betekent ofwel dat ze in de stad teveel ruimte aan de auto hebben gegeven en dan moet de wegcategorie omlaag zodat het 1 keer 1 autorijstroken wordt en ruimte vrijkomt voor fietser en voetganger.
Ofwel gaat het om een essentiële verkeersas voor autoverkeer en dan moeten de kruispunten anders ingericht worden (bv. ongelijkgronds) zodat de doorstroming van het lokale verkeer (waaronder fietsers en voetgangers) er veel minder hinder van ondervinden.
Maar uiteraard kan zo’n hoge wegcategorie (expreswegniveau) ook moeilijk als er bewoning langs is.
Dus ze moeten kiezen. Het èn-èn-verhaal zo ver doordrijven zoals daar met de R40 bij de Forelstraat maakt een stad onleefbaar en verkeersonveilig. Toch volgens mij.
Kan wel. Aan de ene kant van de weg ligt er nog een meter “strook” (waarschijnlijk ooit bedoeld als trottoir, maar je mag er niet op wandelen). Aan de andere kant ligt er een parkeerstrook van ongeveer anderhalve meter en een trottoir van ongeveer anderhalve meter. Samen is dat dus 4 meter. Net genoeg voor nog een extra rijstrook.
Is dat een grapje? Deels. Bouw daar een extra weg, naast de bestaande, en maak er een woonerf van. Scheid die weg volledig van de bestaande Heernislaan, behalve twee uitritten, een aan de Kasteellaan en een aan de Vlaamsekaai. Laat de Forelstraat de enige inrit zijn. Laat daar geen autoverkeer meer oversteken tussen de twee kanten van de Forelstraat, de scheiding woonerf-weg loopt gewoon door over het kruispunt. Bouw voor fietsers en voetgangers een tunnel.
Voordelen:
– Betere doorstroming voor autoverkeer op de Heernislaan.
– Sluiproute tussen Zuid en Dampoortwijk (via Sint-Anna, Lousbergskaai en Forelstraat) wordt afgesloten.
– Voetgangers krijgen meer plaats.
– Lokale fietsers (Heernislaan zelf) krijgen een veilige manier om hun huis te bereiken.
– Fietsers over lange afstand (want woonerven zijn geen goede oplossing voor niet-plaatselijke fietsers!) krijgen een veiligere verbinding zowel oost-west (want tunnel i.p.v. kruispunt over Heernislaan) als noord-zuid (kruispunt Eendrachtstraat-Forelstraat wordt minder druk).
– Bewoners kunnen veilig met de auto familie ophalen/afzetten, boodschappen uitladen, … door gewoon vlak voor hun huis te gaan stilstaan met hun auto. Nu durft niemand dat daar (en de parkeerplaatsen zijn natuurlijk zelden vrij), hoewel het op zich niet illegaal zou zijn.
Nadelen:
– Er gaan een hoop parkeerplaatsen verloren.
Dus jawel, een én-én-beleid kan daar wel. Sterker nog, er wordt daar op dit moment een én-én-beleid gevoerd: én een drukke autoverbinding, én door de overheid gesponsorde opslagplaats voor auto’s. Ze kunnen makkelijk voor een ander soort én-én-beleid gaan: én een drukke autoverbinding, én leefbaarheid voor de bewoners.
Waar ik inderdaad niet geloof, is wat de politiek een én-én-beleid noemt, maar wat uiteindelijk neerkomt op een én-én-én-én-beleid: én vlot autoverkeer, én parkeerplaatsen, én plaats voor fietsers en voetgangers, én leefbaarheid voor bewoners. Toch niet allemaal in dezelfde straat.
Inderdaad Frederik.
Dat is de duurste versie van het èn-èn-verhaal. Die ze momenteel ook in steden en gemeenten uitvoeren waar het budgettair mogelijk is.
Het is niet voor niets dat we ondertussen het derde land ter wereld zijn qua aantal wegen per km² . Sowieso zijn we nr.1 vergeleken met de rest van die top qua landen want dat zijn bijna allemaal mini-staatjes die eigenlijk als een stad kunnen worden beschouwd.
Ik denk niet dat een drukke autoverbinding verbeteren door vlak voor de woningen een ventweg te voorzien ook beschouwd kan worden als een maatregel die de leefbaarheid voor de omwonenden kan verbeteren. Want het vermindert niet de geluidshinder, lichthinder, fijnstofvervuiling,… door die drukke autoverbinding.
Dus een beleid dat én een drukke autoverbinding én leefbaarheid voor de bewoners wil bereiken is eigenlijk onmogelijk omdat het probeert te combineren wat tegenstrijdig is met elkaar.
Dan ben jij nog iets meer vooruitkijkend dan ik. 😉 Ik acht het op korte termijn niet realistisch om die weg gewoon af te sluiten, al zou dat inderdaad voor lokaal verkeer daar de beste oplossing zijn. Mijn oplossing is wel op korte termijn mogelijk, het enige wat nodig is, is wat initiatief en daadkracht bij AWV. Jammer genoeg is net dat een gigantisch probleem.
Wat ik vooral op doel is dat het weliswaar klopt dat de straat in de Heernislaan de breedte heeft van 5 rijstroken voor autoverkeer.
Maar dat ik in vraag stel dat de wegbeheerder 4/5 (of 5/5 met een ventweg naast de expresweg) ervan openstelt voor autoverkeer.
Waarom niet 2/5 (eventueel 3/5 vlak bij de kruispunten) voor autoverkeer? Dan kan de rest voorzien worden voor fietsers en voetgangers.
Dit kan zelfs al op heel korte termijn en voor weinig geld. Gewoon op die witte lijn in het midden om de zoveel meter een zware plastieken blok plaatsen om autoverkeer te weren van wat voordien autorijstroken waren langs de kant van de spoorlijn. Of de belijning iets meer veranderen en enkel nog 2 autorijstroken in het midden overhouden. Met eventueel zware plastieken blokken om fietsers en voetgangers af te schermen van het autoverkeer (autoparkeerplaatsen moeten dan wel mee opschuiven).
Goedkoop, snel en heeft onmiddellijk groot effect voor de leefbaarheid van bewoners en bezoekers.
Maar de wegbeheerder en de stad weten dat ook natuurlijk.
Enkel de wil ontbreekt bij hen.