Ook goede ontwerpers maken fouten.
Iemand schreef het deze week reeds.
Ook goede ontwerpers maken fouten.
Dat dacht ik jarenlang bij het ondergaan van de wegenaanleg op en rond de Scheldekaai in de Sas en Bassijnwijk.
Er is de goedbedoelde poging om fietsers en voetgangers elk een eigen strook te geven.
De nonstopbeton is bedoeld voor de fietsers.
De beton met klinkerstroken is storend voor fietsers, en bedoeld voor de voetgangers.
Een experiment, dat de menselijke Gentse soort niet doorheeft.
Zonder de handleiding in één of ander artikel had ook ik het nooit doorgehad.
Misschien was dit experiment gelukt mits intense communicatie?
Ik vermoed van niet, want ook mensen met kinderwagens of rolstoelen of skates willen geen klopjes in hun stapritme.
De trappen van en naar de omliggende straten waren ook mèt intense communicatie nooit “gelukt verklaard”.
Fietsroutes werden in het verleden al te vaak bekeken als een verbinding tussen punt g met punt m, daarbij vergetend dat een goed fietsverhaal ook de andere letters nodig heeft.
Het al bij al zalige (en elk jaar weer drukker wordende) fietspad op de Scheldekaai takte niet aan op omliggende straten, met een olifantenpaadje naar de woonstraten als gevolg:
Het olifantenpaadje groeide uit tot een olifantenkuddepad:
Het huidige stedelijk beleid gaat duidelijk voor een intelligent fietsbeleid.
Naast de nieuwbouwen, verbouwingen en opfrisbeurten annex schilderwerken zijn er ook renovaties.
Het modderpad tussen Scheldekaai en August Van Ooststraat wordt verleden tijd: 
De beton is ondertussen uitgehard. Benieuwd naar de afwerking na het bouwverlof. Dit wordt naar ik vermoed een mooi fietspadenkruispunt, met een overduidelijke behoefte aan heldere voorrangregels.
Het toont vooral dat fietsers totaal respectloos zijn voor de aangelegde infra – inclusief groenvoorzieningen.
Voor een paar sekonden “om”rijden.
Op de Lierse Vesten heeft men dit wangedrag met boomstammen moeten aanpakken, omdat fietsers de boomwortels bloot reden.
Het toont ook dat fietsers wel graag zagen over auto’s die overal willen parkeren, maar niet beseffen dat ze intussen nét hetzelfde doen door overal doorheen te rijden waar dat NIET de bedoeling is.
En dat een politieke kaste bereid is daarvoor nog wat extra verharding te voorzien, ipv het wangedrag bij te sturen.
Respectez la pelouse …
@ onze correspondent uit Lier: het wordt tijd dat je eens een rondleiding krijgt in Gent 🙂
Zoek even op: Michael Colville-Anderson en ‘desire lines’. Als de infrastructuur niet overeenstemt met wat als natuurlijk aangevoeld wordt, ligt dat niet aan die ongedisciplineerde weggebruikers, maar aan de wegbeheerder. In dit geval, als je goed kijkt, was er geen echt alternatief, want waar je denkt dat er gereden moet worden, ligt een trap…
Het gaat hier om gedrag dat typisch menselijk is. En blijkbaar ook typisch voor olifanten. Want de wegen die door zo’n gedrag ontstaan heten olifantenpaden 🙂
Het is dus onlosmakelijk verbonden met hoe mensen zich gedragen in het verkeer.
Enkel wanneer de ontwerpers van onze weginfrastructuur helemaal geen rekening willen houden met dit normaal menselijk gedrag ontstaan er zo’n olifantenpaden.
Het lijkt me niet de bedoeling dat mensen weginfrastructuur ontwerpen die niet voor mensen is gemaakt, want voor wie hebben ze het dan wel ontworpen?
@WegWanBeheer: dat gedrag is zeker niet uniek voor fietsers. Ook bij voetgangers/autobestuurders/vrachtwagenbestuurders… enfin, bij werkelijk iedere groep die deelneemt aan het verkeer heb je dat. Voor elk van die groepen heb je vervolgens: (a) er wordt niets gedaan of (b) de infrastructuur wordt aangepast aan de “natuurlijke” weg die die groep neemt of (c) er wordt extra infrastructuur gezet, zodat die groep gedwongen wordt om hun “natuurlijke” weg niet te nemen (door betonblokken, hagen, boomstammen,…).
Indien haalbaar en geen ongewenste neveneffecten lijkt (b) me voor elk van die groepen echt wel de betere keuze.