Respect?

7 maart 2013. Fietsersbond Gent houdt een dodenwake aan wat toen nog de stadsbibliotheek was. De Gentse fietsersgemeenschap – en vele anderen – was collectief verontwaardigd na het dodelijke ongeval waarbij Iris Aper omkwam. Er werd op die plaats een ghostbike – een witte fiets – gezet.

Dit ongeval leidde ertoe dat kort erna het hele plein autovrij werd.

4 juli 2019. De 6 jaar oude ghostbike was in slechte staat, na door minstens één auto (jawel, in het autovrije gedeelte en dan nog op de stoep) en een fiets aangereden te zijn. Er werd voor vervanging gezorgd: een nieuwe witte fiets kwam in de plaats.

Net zoals de vorige werd ook deze met een ketting en slot vastgelegd en voorzien van een herdenkingsplaat. Dit is duidelijk niet zomaar een fiets, maar meer een monument om een omgekomen fietser te herdenken. Je zou denken dat iedereen dit ondertussen wel weet.

27 juli 2019: we worden door de politie verwittigd dat iemand het herdenkingsplaatje van Iris Aper binnengebracht heeft. Een ‘gevonden voorwerp’. Verdacht…

Diezelfde dag zegt een vriendin dat ze een witte fiets met rode bloemen zien staan heeft langs de Schelde in Merelbeke. Dat zal wel geen toeval zijn.

28 juli 2019: na een optreden bijgewoond te hebben op de Gentse Feesten, rij ik langs de plaats waar de ghostbike verondersteld wordt te staan. Zoals gevreesd, is er slechts een lege plek. Geen spoor meer van de fiets die er stond. Geen ketting, geen bloemen, niets…

29 juli 2019: na het werk fiets ik via de Schelde Gent binnen. Normaal neem ik een andere route, maar deze keer doe ik dat via de kant van Merelbeke om te controleren of de gesignaleerde witte fiets de verdwenen ghostbike is.

Jawel: daar staat hij. Netjes met blauwwit politielint vastgelegd aan een paal.

Omdat dit met politielint gedaan is, neem ik contact op met de lokale politie. Ze sturen diezelfde avond nog een inspecteur ter plaatse: het lint is niet van hen. Nadat ik de bewijzen doorgestuurd heb dat het wel degelijk om ‘onze’ ghostbike gaat, wordt die door de politie opgehaald en in het kantoor in Melle gestockeerd tot ik tijd heb om erom te gaan.

De vraag is: wie doet zoiets? Het gaat alvast niet om ‘even lenen’, want de fiets lag vast met een ketting en is duidelijk herkenbaar als ghostbike. Neen: de ketting is doorgebroken, het plaatje van de fiets gehaald. Wie het ook deed, hij/zij trapte op vele harten. De dader heeft blijkbaar geen greintje respect voor iedereen die de ghostbike ziet als een plek om herinneringen aan een dierbare op te halen.

Gelukkig was hij/zij zo vriendelijk om de fiets netjes aan de kant te zetten.

De vorige diefstal (fiets voor Vic Tack, Mariakerke) werd gepleegd door enkele beschonken, baldadige tieners, die geen enkel benul hadden van wat ze gedaan hadden. De manier waarop het deze keer gebeurde, duidt er – volgens mij toch – op dat de dief niet beschonken was; kijk naar de manier waarop de fiets achtergelaten werd. Hij/zij was ook niet baldadig, want de fiets is – gelukkig – ongeschonden. Het moet wel iemand geweest zijn die enkel aan zichzelf dacht; die totaal geen rekening hield met het feit dat hier een monument, een symbool, gepikt werd. ‘Ik moet naar huis en heb een fiets nodig’, was vermoedelijk de enige motivatie. Hoe egoïstisch kan je zijn…

We zullen wellicht nooit te weten komen wie dit deed. Maar indien de dader dit leest, kunnen we maar hopen dat hij/zij beseft wat hij/zij eigenlijk deed.

De les die ik eruit leerde: vanaf nu zorgt Fietsersbond Gent ervoor dat de ghostbikes enkel nog monumenten zijn. We zorgen ervoor dat met die fietsen niet kan gereden worden. Ik heb er alvast de fietsketting afgehaald.