Plassenland is een groot land, bestaande uit vijf continenten. Wij leven in een fractietje van plassenland. Hoeveel plassen zouden er op de wereld zijn? Wie kan ze tellen?
Het kind in mij houdt -meestal- van plassen. Zeker in de zomer. Spingen maar! Met de fiets: benen omhoog! In de winter zijn er de bevroren plassen. Dat zijn val- en glijplassen. Te vermijden op fietspaden.
De klimaatzaak leerde ons om plassen te beminnen. Water vasthouden werd water “vast houden”. Het water laten binnen dringen in de bodem. Dat is goed. Denk maar aan de kurkdroge zomer van 2020. De klimaatzaal leert ons ook dat de natuur een grillig beest is. We dobberen nu op het natte andere uiterste. And more to come… . En dan duikt de vraag op: hoe houden we het veilig op onze wegen en fietspaden? Daar zijn categoriën in.
Er is de categorie “logische plassen“. Als een deel van het fietspadpad lager ligt dan de natuur errond, en geen afwatering heeft, dan wordt dat stuk fietspad de afwatering van de natuur. Logisch. Tot de natuur weer dorst heeft.
De twee paden hierboven zijn al jaren bekend bij de stadsdiensten, en passeerden hier en hier in 2017 en in 2021 reeds de Fietsbultrevue in de rubriek “nattigheid“. Deze tijdelijke werfweg op de Loop op weg naar het vaccinatiecentrum is nu hopelijk verleden tijd:
Er is de categorie “onschuldige plasjes“. Behalve als het vriest natuurlijk.
Je kan en mag van onze overheden niet verwachten dat ze een land vol perfect vlakke biljartlakens beheren. Maar het kan beter.
Plassen zijn duidelijk geen na te kijken issue bij de oplevering van wegenwerven, zoals bleek in aflevering drie van “nattigheid”. En aannemers van nutsbedrijven laten -naast een noodzakelijke reparatie of een zoveelste onmisbare extra nutsleiding -vaak ook miserie achter, waaronder extra nieuwe plassen.
Daarnaast is er de categorie “schuldige plassen“. Plassen die ontstaan door onze volkse mentaliteit om een rioolkolk te gebruiken om nagenoeg àlle denkbare smurrie te dumpen. Frietvet, sausen, en helaas ook bouwafval. Hoe vaak zagen we aannemers niet hun emmer met pleisterresten uitwassen boven een rioolkolk? Hoe vaak zagen we aannemers niet betonresten wegspuiten tot het in de rioolkolk zit? Ok, er zijn ook de ongelukjes, zoals dit “ongelukje” tijdens de COBRAwerken. Quizvraag: wat zou het hieronder zijn? Onze volkse aannemersmentaliteit, of een gat in de riolering?
De quizvraag is iets voor een cafétoog. Deze situatie is te gevaarlijk om waar te zijn. Ik hoop vooral dat de overheden dit probleem niet laten aanslepen tot er hierdoor een zwaar ongeval (m/v, auto/fiets, bromfiets/moto) gebeurt. De schouders ophalen “omdat de weg binnen een paar jaar heraangelegd wordt” is geen optie.
Toen ik er begin december passeerde heb ik de brandweer gebeld. Te gevaarlijk. Nadien hoorde ik van locals “dat het er regelmatig zo is. Al maanden. Dat de brandweer en Farys er al meerdere keren waren. Zonder blijvend resultaat helaas. Dat de riool wellicht dichtgecementeerd is tijdens de werken. Dat een duurzame oplossing nodig is.”
Wie dit meemaakt: bel de brandweer. En vergis je niet (zoals ik wel deed): dit stukje weg heeft sinds 2019 een andere naam, de Klipperstraat. (verderop is het nog steeds: Stapelplein).
Ook in 2022 was het al prijs:
Dit weekend was het weer zover. De brandweer is alweer langs geweest. De hoeveelste keer al?
Fietsbult 