Een Gentse blog over fietsers, fietsen en fietsinfrastructuur.
Soms is het simpel. Je ziet een dame de Critical Mass XL, Fietsen voor Veilig Verkeer – Gent fotograferen. Je vraagt of je haar foto’s mag publiceren. Het mag, en de foto’s van Sabine Herman blijken zoveel mooier dan mijn eigen foto’s. Simpel. Geniet ervan!
Een klein uur later:
Merci, Sabine!
Beste Gentse fietsers, ben je soms benieuwd hoeveel minuten van jullie fietstraject je verspilt aan wachten voor het rood licht? Kom het nu te weten via de ‘Ist Al Gruun’-App!
Download de App tot 15 november, in de Apple Store of Google Play. Kies een gebruikersnaam en wachtwoord, duw bij het opstappen van je fiets op ‘start route, bij aankomst op ‘stop route’. Dan verschijnt je totale wachttijd. Zo simpel is het!
Met dit onderzoek wil de Fietsersbond in Gent testen of fietsers met deze App waardevolle data kunnen verzamelen, waarmee bijvoorbeeld kan worden aangegeven welke verkeerslichten anders moeten afgesteld worden. Want het (te lang) wachten aan lichten wordt door fietsers als zeer hinderlijk en fietsonvriendelijk ervaren. Vlotte doorstroming voor fietsers is dan ook een belangrijk fietsbeleid-speerpunt voor de Fietsersbond.
Test mee!
https://www.fietsersbond.be/nieuws/istalgruun
Vrijdag gaan in de vijf provinciehoofdsteden Critical Masses XL door. Fietstochten voor veilig verkeer. Ze komen er op initiatief van het VTM-programma “Make Belgium Great Again”. Je kan aflevering drie hier herbekijken. We werken daar als Fietsersbond Gent, en samen met Critical Mass Gent en andere fietsorganisaties, gemotiveerd aan mee. Omdat we 100% achter de boodschap staan. Het is geen prettige boodschap. Wie het programma niet zag: politici van vijf verschillende partijen worden na een fietstocht langs typisch Belgische fietspaden geconfronteerd met honderden nabestaanden van fietsslachtoffers. Vijf nabestaanden lezen een brief voor, een harde brief:
BRIEF OUDERS
Proficiat beste politici, alweer een fietstocht overleefd. In tegenstelling tot onze kinderen.
Wij zijn de ouders, de broers en zussen, de grootouders, en vrienden en vriendinnen van iemand die z’n fietstocht jammer genoeg niet overleefd heeft. Wij staan hier in naam van onze kinderen, die naar school vertrokken en nooit meer thuiskwamen. In naam van onze broers of zussen, die brutaal van het fietspad gemaaid werden. In naam van onze kleinkinderen die we nooit zullen zien opgroeien. In naam van onze vrienden, die het leven lieten op moordstrookjes die jullie zo mooi ‘fietspaden’ noemen.
‘Moordstrookje’. Zelden was een woord zo goed gekozen. De fietsinfrastructuur in Vlaanderen is een ijskoude moordenaar. Ons land is namelijk het 3de meest dodelijke land voor fietsers in Europa. Voor elke fiets die hier achter ons staat, liet vorig jaar iemand het leven in ons verkeer. Vorig jaar nog 44. En dan hebben we het nog niet gehad over de meer dan 10.000 gewonden.
Bijna de helft van de Vlamingen laat zijn kinderen niet met de fiets naar school rijden uit angst dat hen iets overkomt. Ben, Meyrem, John, Hilde & Alexander, zouden jullie je eigen kinderen naar school sturen langs de route die jullie net hebben gefietst? Ik hoop van niet.
“Deze regering investeert recordbedrag in fietspaden” lazen we dit jaar nog in de kranten. 138 miljoen euro. Het Rekenhof berekende dat het aan dit tempo nog 37 jaar duurt voor we veilige fietspaden hebben. 37 jaar, dat zijn 1628 levens. Geen cijfers, geen statistieken. Maar mensen van vlees en bloed.
Beste politici, hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen? Wij willen geen 37 jaar meer wachten. En ja, ons land heeft een historische achterstand opgebouwd op het vlak van fietsinfrastructuur. Maar het is tijd voor een radicale ommekeer. Een bocht van 180 graden.
Natuurlijk moeten we allemaal onze verantwoordelijkheid nemen voor een veiliger verkeer. Maar jullie kunnen dingen structureel veranderen.
Daarom, beste politici, vragen we jullie:
… een verkeersinfrastructuur op maat van fietsers en voetgangers, en niet enkel op maat van automobilisten.
… wij vragen betere, bredere en afgescheiden fietspaden, zodat we nooit meer over moordstrookjes hoeven te spreken.
…wij vragen échte conflictvrije kruispunten.
Kortom: wij vragen geen steekvlampolitiek meer na een dodelijk ongeval, geen opbod van grote woorden, geen loze beloftes voor de verkiezingen, maar wel daadkracht, investeringen en concrete ingrepen na de verkiezingen.
Beste politici, onze vraag is heel concreet. Wij willen meer prioriteit voor fietsveiligheid.
En daarom vragen wij jullie om vanaf nu elk jaar 500 miljoen euro te investeren in fietsinfrastructuur.
We staan aan de vooravond van een nieuwe regering. Het is het uitgelezen moment om jullie verantwoordelijkheid te nemen en ons land fietsveilig te maken.
Doe het voor onze kinderen. Zodat ze tenminste niet voor niets gestorven zijn. En doe het voor alle mogelijke toekomstige fietsers. Zodat zij wel onbezorgd, onbekommerd en veilig door ons land kunnen fietsen.
In meerdere krantenartikels bleken de betrokken politici “not amused”. Ze hekelden de methode. Sta me toe politiek te reageren: ik heb daar begrip voor, en ik heb daar helemààl géén begrip voor. Enerzijds. Anderzijds.
Enerzijds: politici zijn mensen. Uiteraard was dit geen plezante ervaring. In de bubbel van middenveld, politiek en politieke journalistiek is geweten en aanvaard dat je een politicus best nooit “koud pakt”. Dat is contraproductief. Een politicus weet niet alles, en wil voorbereid aan de start, aan de micro of aan het notitieboekje komen. Een politicus met een mond vol tanden zegt soms – soms: dus niet altijd– domme dingen. Dat zijn van die wetmatigheden, beweert de zijlijn. Wie tijdens Make Belgium Great Again naar de vijf betrokken politici luisterde merkte dat ze door de speech geraakt werden, alle vijf. Alleen: geen enkele weende. Ze deden hun best om zich “te vermannen”. Toen ik de tekst op mail te lezen kreeg hield ik het niet droog. Wenen is de eerste stap voor echte betrokkenheid. Moet dat? Nee, natuurlijk niet. Het mag. Hetgeen we van politici het meeste verwachten zijn daden. Zèker als het om mensenlevens gaat. Daar draait de speech om:
Daarom, beste politici, vragen we jullie:
… een verkeersinfrastructuur op maat van fietsers en voetgangers, en niet enkel op maat van automobilisten.
… wij vragen betere, bredere en afgescheiden fietspaden, zodat we nooit meer over moordstrookjes hoeven te spreken.
…wij vragen échte conflictvrije kruispunten.
Ik vond het een knappe move van de programmamakers om politici van vijf partijen uit te nodigen. Van meerderheid en oppositie. Van gewestelijk èn nationaal beleidsniveau. Het was geen move om één individu op de brandstapel te zetten, maar om “de politiek” – in zijn brede betekenis -met deze vreselijke realiteit te confronteren. Ik kan me niet inbeelden dat er in de bubbel van het politieke bedrijf grapjes gemaakt werden over deze uitzending. Dat is goed, en de uitzondering. Het gaat tenslotte om het rechtzetten van een vreselijke erfenis, die vandaag nog steeds mensenlevens kost. De erfenis is: wegeninfrastructuur in functie van één soort gebruiker, de auto. De afgelopen 10 jaar heb ik als Fietsersbondvrijwilliger het politieke bedrijf goed leren kennen. In de kranten lees je maar een fractie van wat er allemaal gebeurt. En je leest zelden over de technische complexiteit. En over de complexe relatie tussen ambtenarij en politiek. Politicus is een hondenstiel, vandaag méér dan vroeger. Mijn respect voor de (meeste) personen die politicus worden is de afgelopen 10 jaar immens gegroeid. Mijn respect voor het politieke bedrijf is er alleen maar door achteruit gegaan. Het systeem bijt in zijn eigen staart, en moet zich herpakken.
Zo komen we bij de anderzijds: de nabestaanden van verkeersslachtoffers zijn mensen. Zij zijn de mensen die achterbleven met containerschepen vol emoties. Zij zijn de mensen die troost behoeven. Oplossingen zijn een deel van de troost. De rust waarmee ze om oplossingen vroegen was indrukwekkend. Hoed af voor hen, en voor de Ouders van Verongelukte Kinderen – SAVE vzw. Bekijk dit filmpje. De (op dat ogenblik ontslagnemende) minister wordt treffend aan het woord gelaten: “Twee zaken. Eén: de middelen. Twee: de snelheid van procedures.” Ik kan me over beide boos maken. Eén: de middelen zijn nodig om doden te vermijden. D.o.d.e.n. Ik kan enkel vaststellen dat de nieuwe Vlaamse regering niet / niet van plan is om een kwantumsprong te maken, en er prioritair op in te zetten. Twéé: de procedures zijn ontwikkeld door het politieke bedrijf. Dat is een erfenis, die opgekuist moet worden. Politici vertellen me dat ze weten dat het Verkeersreglement hopeloos verouderd is, maar er gebeurt niks. Ambtenaren vertellen me: als we nog maar één boordsteen willen verplaatsen moet er een bouwvergunning zijn. Procedures die in de vorige eeuw zinvol waren, en nu achterhaald zijn, blijven bestaan. De versplintering (wie is voor welke vierkante meter bevoegd?) is te groot voor woorden. Het getouwtrek, en vooral: het tijd- en energieverlies, over wèlke adminsitatie wàt zal betalen is te gek voor woorden. Een voorbeeld? Vlaanderen wil geen fietspaden betalen op de hellingen naar de bruggen over autostrades. Dat is op kosten van de gemeentes. De brug zelf wel, maar nièt de hellingen. Ambtenaren vertellen dat de grote budgetten bij de ambtenaren van de autostrades zitten. Dààr zit de prioriteit. De moordstrookjes moeten wachten. De verouderde verkeerslichten? Ach… Zie je ergens een slagkrachtig plan? Ik blijf erop hopen. Of zoals de communicatieverantwoordelijke het in dit artikel -kuch- treffend zegt: “We kunnen niet alle oude geërfde toestanden in één keer wegwerken. “ Dat gaat dan over de Antwerpsesteenweg. Een perspectief is er niet.
Vrijdag, 2 dagen voor de uitzending van Make Belgium Great Again kregen we deze mail:
Subject: moordstrookje Antwerpsesteenweg
Date: Fri, 25 Oct 2019 16:24:01 +0200 (CEST)
From: H M
Beste,
Hierbij een foto van het moordstrookje langs de Antwerpsesteenweg in Sint-Amandsberg vandaag: de parkeerstrook is te smal voor sommige auto’s en al helemaal voor grote bestelwagens. Resultaat: het sowieso reeds smalle moordstrookje moet soms gedeeld worden met geparkeerde voertuigen… Veilig is anders!
mvg,
HM, Oostakker
Het volstaat om een andere politicus te citeren, met een quote die we al jààààren zelf uitspreken: “De norm is: durf ik mijn kinderen hier te laten fietsen?”
Ik had graag hoopvol afgerond met de quote van de ex-minister: “Het grootste voordeel is dat fietsen niet meer van één partij is.” Maar helaas, alweer: enerzijds – anderzijds.
Enerzijds. Ook ik dacht bij de laatste verkiezingen: tiens, dat is nu de éérste keer dat het woord fiets in het programma van alle partijen voorkomt. Dat wil zeggen dat er in àlle partijen mensen zijn die hard aan de bel hangen.
Anderzijds: en ondanks dat wordt er géén grote inhaalbeweging gemaakt. Niet alle partijen menen het dus. De 300 miljoen waarvan sprake is voor 2024. Terwijl er in Gent alleen al prompt x aantal miljoen kunnen geïnvesteerd worden in fietsvriendelijke maatregelen. Het is een kwestie van middelen (geld èn ambtenaren om projecten uit te voeren) en van willen. Keuzes dus. Daar schort het. Op Vlaams niveau hebben de miljarden kostende autoprojecten (zoals het koppig willen doorduwen van een vierde rijstrook op de E40) alwéér gewonnen. Dààrom gaan we vrijdag fietsen.
Tot slot: mijnheer de ex-minister vergist zich. Fietsen is reeds lang niet van één partij, maar van meerdere partijen. Het was de CVP die in 1984 deze fietstocht organiseerde:
Koning Albertlaan 2014 is anno vandaag nog steeds het Gentse kantoor van de CD&V.
Op deze affiche staat geen jaartal, en geen politiek teken van leven:
Op deze affiche uit 1991 staat – naast een intens middenveld- politieke betrokkenheid van Agalev, Volksunie en Jong-Socialisten:
De roep om veiliger fietsinfrastructuur klinkt dus reeds – minstens- 35 jaar, zéér breed. Alleen zijn sommigen selectief doof.
En het woord “moordstrookje”? Dames en heren politici in Brussel, deal with it. Ik hoorde het woord 10 jaar geleden reeds uit de mond van ambtenaren, die het meenden. Had “het politieke bedrijf” er ècht werk van gemaakt, het was misschien nooit in de kranten geraakt. En waren er minder fietsdoden gevallen. Aan u om het woord te doen verdwijnen. Aan u om er een topprioriteit van te maken.
——————————————————————————————————————–
Tot vrijdag, op het Sint-Pietersplein! Verzamelen om 15u, start om 15u30.
Het parcours van de tocht:
Sint-Pietersplein – Sint-Amandstraat – Kunstlaan –kleine ring R40 Charles De Kerchovelaan – Ijzerlaan – Godshuizenlaan – Martelaarslaan – Antonius Triestlaan – Einde Were – Nieuwewandeling – Contributiestraat – Begijnhoflaan – Opgeëistenlaan – Blaisantvest – Neuseplein – Muidelaan – Dok-Noord – Stapelplein – Dok-Zuid – Kasteellaan (hier verlaten we de kleine ring R40) – Kasteellaan – Tweebruggenstraat – Nieuwebosstraat – Sint-Annaplein – Keizer Karelstraat – Sint-Jacobnieuwstraat – Vlasmarkt – Belfortstraat – Poeljemarkt (Stadshal) – napraten (geen speech of muziek) en naar huis!
De Gentse politie begeleidt de tocht, waarvoor dank! Ouders met kleine kinderen fietsen vooraan. Een mooie symboliek, en zo blijft het tempo op kindermaat. En: slecht weer bestaat niet, alleen slechte regenkledij… .
Ghostbike Iris Aper verdwenen
7 maart 2013. Fietsersbond Gent houdt een dodenwake aan wat toen nog de stadsbibliotheek was. De Gentse fietsersgemeenschap – en vele anderen – was collectief verontwaardigd na het dodelijke ongeval waarbij Iris Aper omkwam. Er werd op die plaats een ghostbike – een witte fiets – gezet.
Dit ongeval leidde ertoe dat kort erna het hele plein autovrij werd.
4 juli 2019. De 6 jaar oude ghostbike was in slechte staat, na door minstens één auto (jawel, in het autovrije gedeelte en dan nog op de stoep) en een fiets aangereden te zijn. Er werd voor vervanging gezorgd: een nieuwe witte fiets kwam in de plaats.
Net zoals de vorige werd ook deze met een ketting en slot vastgelegd en voorzien van een herdenkingsplaat. Dit is duidelijk niet zomaar een fiets, maar meer een monument om een omgekomen fietser te herdenken. Je zou denken dat iedereen dit ondertussen wel weet.
27 juli 2019: we worden door de politie verwittigd dat iemand het herdenkingsplaatje van Iris Aper binnengebracht heeft. Een ‘gevonden voorwerp’. Verdacht…
Diezelfde dag zegt een vriendin dat ze een witte fiets met rode bloemen zien staan heeft langs de Schelde in Merelbeke. Dat zal wel geen toeval zijn.
28 juli 2019: na een optreden bijgewoond te hebben op de Gentse Feesten, rij ik langs de plaats waar de ghostbike verondersteld wordt te staan. Zoals gevreesd, is er slechts een lege plek. Geen spoor meer van de fiets die er stond. Geen ketting, geen bloemen, niets…
29 juli 2019: na het werk fiets ik via de Schelde Gent binnen. Normaal neem ik een andere route, maar deze keer doe ik dat via de kant van Merelbeke om te controleren of de gesignaleerde witte fiets de verdwenen ghostbike is.
Jawel: daar staat hij. Netjes met blauwwit politielint vastgelegd aan een paal.
Omdat dit met politielint gedaan is, neem ik contact op met de lokale politie. Ze sturen diezelfde avond nog een inspecteur ter plaatse: het lint is niet van hen. Nadat ik de bewijzen doorgestuurd heb dat het wel degelijk om ‘onze’ ghostbike gaat, wordt die door de politie opgehaald en in het kantoor in Melle gestockeerd tot ik tijd heb om erom te gaan.
De vraag is: wie doet zoiets? Het gaat alvast niet om ‘even lenen’, want de fiets lag vast met een ketting en is duidelijk herkenbaar als ghostbike. Neen: de ketting is doorgebroken, het plaatje van de fiets gehaald. Wie het ook deed, hij/zij trapte op vele harten. De dader heeft blijkbaar geen greintje respect voor iedereen die de ghostbike ziet als een plek om herinneringen aan een dierbare op te halen.
Gelukkig was hij/zij zo vriendelijk om de fiets netjes aan de kant te zetten.
De vorige diefstal (fiets voor Vic Tack, Mariakerke) werd gepleegd door enkele beschonken, baldadige tieners, die geen enkel benul hadden van wat ze gedaan hadden. De manier waarop het deze keer gebeurde, duidt er – volgens mij toch – op dat de dief niet beschonken was; kijk naar de manier waarop de fiets achtergelaten werd. Hij/zij was ook niet baldadig, want de fiets is – gelukkig – ongeschonden. Het moet wel iemand geweest zijn die enkel aan zichzelf dacht; die totaal geen rekening hield met het feit dat hier een monument, een symbool, gepikt werd. ‘Ik moet naar huis en heb een fiets nodig’, was vermoedelijk de enige motivatie. Hoe egoïstisch kan je zijn…
We zullen wellicht nooit te weten komen wie dit deed. Maar indien de dader dit leest, kunnen we maar hopen dat hij/zij beseft wat hij/zij eigenlijk deed.
De les die ik eruit leerde: vanaf nu zorgt Fietsersbond Gent ervoor dat de ghostbikes enkel nog monumenten zijn. We zorgen ervoor dat met die fietsen niet kan gereden worden. Ik heb er alvast de fietsketting afgehaald.
GMF & Fietsersbond zetten veiligheid fietsers in de verf
Een tiental vrijwilligers van Gents MilieuFront (GMF) en Fietsersbond Gent trokken dinsdagavond 18 juni richting Sint-Denijs-Westrem, gewapend met een verfpot en borstels. Op de Hemelrijkstraat tussen het rondpunt van de Kortrijksesteenweg en Jean-Baptiste Gieylaan schilderden ze zelf fietsinfrastructuur op de straat, onder de vorm van een zelf ontworpen fietssuggestiestrook. Dat deden ze om er de hoogst onveilige situatie voor fietsers aan de kaak te stellen.
Grand Prix Hemelrijk / Jean-Baptiste Gieylaan
Waarom precies voor de Hemelrijkstraat/Jean-Baptiste Gieylaan werd gekozen is duidelijk. “Deze straat is eerder smal voor rijverkeer uit twee richtingen. Voor fietsers is er geen plaats, ook al is het een belangrijke verbindingsweg”, vertelt Heleen Lauwereys, buurtbewoonster en vrijwilliger bij Gents MilieuFront. “De snelheidslimiet van 50 kilometer per uur wordt hier door vrijwel alle gemotoriseerde voertuigen straal genegeerd.”
GMF en Fietsersbond Gent leggen een duidelijk eis op tafel voor het stadsbestuur. “Blijft deze straat een essentiële verbindingsas voor verkeer naar Zwijnaarde (via de Hemelrijkstraat) en De Pinte (via de Baron de Gieylaan), dan moet er een vrijliggend fietspad komen. Minstens tussen het rondpunt (Kortrijksesteenweg) en de Steppestede, beter nog langsheen de hele verkeersas naar De Pinte”, zegt Yves De Bruyckere van Fietsersbond Gent. “Bovendien vragen we dat er komende bestuursperiode vanuit het centrum van Gent minstens één veilige fietsas naar elke deelgemeente en buurgemeente loopt.”
Gebrekkige infrastructuur
Gents Milieufront (GMF) en Fietsersbond Gent stellen al jaren vast dat er op belangrijke fietsassen in Gent infrastructuur ontbreekt. Met deze schilderactie zijn GMF noch Fietsersbond aan hun proefstuk toe. Naar een intussen bijna jaarlijkse traditie leggen de organisaties de vinger op de wonde, telkens op een plaats in (groot) Gent waar de fietsinfrastructuur ondermaats aangebracht of geheel afwezig is. Soms gaat het om punten die enkel via grote infrastructuurwerken kunnen worden aangepakt, maar dikwijls kan er ook met een simpele pot verf of een andere kleine ingreep al veel gebeuren.
10 ‘missing links’
De straat in Sint-Denijs-Westrem is dus lang niet het enige pijnpunt volgens GMF en de Fietsersbond. Beide organisaties selecteerden samen 10 missing links, cruciale punten voor het fietsverkeer die op erg korte termijn kunnen worden aangepakt (zie overzicht onderaan persbericht). Die bevinden zich zowel in Gent-centrum (bv. Rozemarijnstraat, Tolhuislaan en Tolhuisbrug) als de deelgemeenten (Wondelgem, Oostakker en Drongen).
Aanmoedigen, niet ontmoedigen
Dergelijke zwakke schakels zorgen ervoor dat mensen niet (meer) willen fietsen. Voor fietsers maakt het al dan niet hebben van een fietspad het verschil tussen vlot doorfietsen, of zich een weg banen tussen de autofile. Elke hoofdweg moet minstens een geschilderd fietspad hebben – al is een vrijliggend fietspad nog zo veel beter, en moet dat altijd het streefdoel zijn. Zogenaamde fietsopstelstroken aan kruispunten zorgen ervoor dat fietsers kunnen vertrekken voor het autoverkeer. Zo zijn fietsers ze beter zichtbaar en moeten ze niet staan wachten tussen de uitlaatgassen.
Kleine ingrepen, grote ingrepen
De 10 punten tonen ook aan dat er ook via kleinere ingrepen maatregelen mogelijk zijn die het voor fietsers aangenamer en veiliger maken. Het gaat niet om ingrijpende of kostbare werken. Wel moeten er duidelijke keuzes worden gemaakt ten voordele van het fietsverkeer. Waar de weg te smal is, moet de stad resoluut durven kiezen voor hoogwaardige fietsinfrastructuur. Ook als dit betekent dat er op sommige plaatsen een autorijstrook of parkeerstrook moet verdwijnen, of de rijbaan zelf versmald moet worden ten voordele van een vrijliggend fietspad.
GMF en de Fietsersbond vragen het stadsbestuur en de Vlaamse regering om snel werk te maken van de realisatie van deze 10 punten. Beide organisaties stellen zich constructief en beschikbaar op om de overheden verder uitgebreid te adviseren.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
10 missing links volgens Gents MilieuFront en Fietsersbond Gent:
#1 Tolhuisbrug (Gent)
Deze brede en drukke brug op de R40 heeft geen fietspaden of vooropstelstroken. Door de dominantie van koning Auto is deze brug een gevaarlijk pijnpunt voor vele fietsers, waar er dan ook regelmatig ongevallen gebeuren (o.a. op 29 mei van dit jaar). Een geschilderd fietspad is het hoogst nodige minimum. We vragen om niet te wachten op de integrale heraanleg, en fietsers nu een plaats te geven. Maak de kleine ring (R40) ook voor fietsers rond!
#2 Tolhuislaan / Neuseplein (Gent)
Het kruispunt van Tolhuislaan met Blaisantvest is onoverzichtelijk. De weinige fietspaden die er op de Tolhuislaan waren zijn verdwenen. Er is geen vooropstelstrook. Maak deze plek veilig voor fietsers voordat de werf Verapazbrug start, niet erna! Zo motiveer je mensen om de overstap naar de fiets te maken.
#3 Kapiteinstraat (Wondelgem)
Een brede straat zonder fietsinfrastructuur nodigt uit tot autorace-gedrag. Hier durven vele mensen gewoonweg de fiets niet op.
#4 Rozemarijnstraat & Hector van Wittenberghestraat (Gent)
Deze 2 straten liggen binnen de R40. Bewoners van deze straten hebben meer autoverkeer dan andere straten binnen de R40, maar mogen zelf niet eens stadinwaarts fietsen. Geef die bewoners niet enkel lasten, maar ook lusten! We vragen dat àlle inwoners van Gent veilig en comfortabel van en naar hun huis kunnen fietsen, ook in de zone met het Circulatieplan.
#5 Darsen (Gent – Oostakker)
Darsen is het gebied voorbij de Weba (kruispunt Hogeweg-Vliegtuiglaan-Motorstraat). Dit kruispunt is de toegangsweg voor fietsers uit Oostakker tot de stad, en de enige weg richting Muide, Mariakerke, Wondelgem en Evergem. Een snelle integrale heraanleg is dringend. Ondertussen moeten bestaande geschilderde fietspaden veilige breedtes krijgen, en zijn veilige oversteekplaatsen nodig.
#6 Lourdesstraat (Oostakker)
De Lourdesstraat is een brede straat richting de fietsbrug over de R4. De straat wacht op een aangekondigde heraanleg met fietspaden (zie afbeelding), timing is onbekend. Op korte termijn is hier een geschilderd fietspad nodig.
#7 Palinghuizen (Gent)
Palinghuizen is een drukke invalsweg voor fietsers en automobilisten van Mariakerke en Wondelgem. Al jaren wordt gesproken over de heraanleg van de N9, maar het komt er niet van. Geef fietsers nu een eigen plaats!
#8 Kortrijksesteenweg tussen Don Bosco en R4 (Gent – Sint-Denijs-Westrem)
Ondanks een grote scholencampus en een park vlakbij mist deze brede betonnen verbinding tussen Kortrijksesteenweg en het tweerichtingsfietspad op de R4 een fietspad.
#9 Halewijnkouter (Drongen)
Landegem (Deinze) heeft tot aan de grens met Drongen fietssuggestiestroken. Hierop ook Gentse stroken laten aansluiten is de evidentie zelve. We vragen dat Stad Gent intenser overlegt met de buurgemeenten en sneller aansluit op hun realisaties.
#10 Hemelrijkstraat & Jean-Baptiste Gieylaan (Sint-Denijs-Westrem) – plaats van actie, juni 2019
Stad Gent heeft in november 2018 met een Stadsregionaal Fietsnetwerk haar ambities tot 2030 op tafel gelegd. We juichen dit toe, en vragen om er nog een ambitie tot 2050 overheen te leggen (zodat bruggen en viaducten toekomstgericht breed ontworpen worpen). We beseffen dat er een lange waslijst bestaat van volledig heraan te leggen wegen, maar eisen in tussentijd met verve ook op andere onveilige wegen voor de fietsers een plaatsje op. De Hemelrijkstraat/Jean-Baptiste Gieylaan is hiervan de perfecte illustratie. Dit is dé fietsas tussen Sint-Denijs-Westrem en De Pinte. We maken dit met deze actie zichtbaar.
Dit zijn de vorige fietspadacties:
Fietsersbond Gent gaat verder met de trieste traditie van dodenwakes voor fietsers die omkomen in het verkeer. Woensdagavond 8 mei 2019 organiseerden we in alle luwte een dodenwake ter nagedachtenis aan Thibault Joncheere, die op 23 februari stierf na een fietsongeval in de nacht van 21 op 22 februari 2019.
We organiseerden deze wake met de ouders en de vrienden van Thibault. Thibault viel om een onverklaarbare en onbekende reden ter hoogte van de spoorviaduct van de Kortrijksesteenweg. Uit het onderzoek bleek dat er niemand anders bij het ongeval betrokken was, een eenzijdig ongeval dus. Als orgaandonor heeft Thibault zeven andere levens gered.
Als nagedachtenis aan Thibault plaatsten we een ghostbike vlakbij de plaats van het ongeval.
Dank aan de Gentse Politie voor de ondersteuning.
Wat begon als een idee voor een fietsfeest voor de nieuwe fietstunnel onder het Dampoortstation groeide uit tot een Critical Mass XL langsheen de kleine ring R40. Hoeveel mensen zouden er zondag 28 april opgedaagd zijn hadden de Chinezen de regen op tijd uit de lucht geschoten? We zullen het nooit weten, tenzij we volgend jaar Critical Mass XL2 organiseren. Want die ringweg is belangrijk voor àlle Gentenaars, voor àlle weggebruikers, èn voor zijn bewoners. Hieronder een selectie foto’s, en de korte samenvatting van het memorandum XL dat u hier helemààl XL kan lezen.
Critical Mass Gent, Fietsersbond Gent, Velo-droom en Gents MilieuFront presenteren een Memorandum R40 een maand voor de Vlaamse, federale en Europese verkiezingen.
We vragen aan alle politieke partijen van de Gentse Gemeenteraad en van het nieuwe Vlaams Parlement om werk te maken van een mensvriendelijk ringweg.
De R40 moet de modal shift mee waar maken: van automuur naar een veilige ring voor álle weggebruikers.
Slimme mobiliteit vraagt moderne verkeerslichten, met veiligheid en comfort voorop, met conflictvrije kruispunten en geen moordstrookjes. In het memorandum nemen we u mee op een tocht langs verleden, heden en de gewenste toekomst van de R40. Zet deze bril op: kunnen hier kinderen en bejaarden fietsen?
Noot: we beperkten ons tot de R40. De bypass Nieuwewandeling / Begijnhoflaan / Opgeëistenlaan, Blaisantvest is een ander verhaal. Veel van wat we hier voorstellen is perfect toepasbaar op àlle Gewestwegen.
Oost-Vlaanderen telt anno 2018 46 Zwarte Punten. 17 hiervan liggen in Gent. Van die 17 zijn er 7 Zwarte Punten op de R40. Tel daar nog eens twee punten vlak naast de Dampoort erbij. Dat rechtvaardigt een fors budget van de toekomstige Vlaamse regering.
We vragen dat àlle oversteekplaatsen van de Sint-Lievenspoort voetgangers- en fietsvriendelijk worden. Daarnaast pleiten we om de nieuwe onderdoorgang door een brug te verbinden met de andere Scheldeoever kant Ledeberg.
We vragen dat alle toekomstige “kunstwerken” (bruggen en tunnels) qua fietsinfrastructuur toekomstgericht breed worden ontworpen. Een fietspad kan je later verbreden, een tunnel of brug niet.
Prioriteit nummer één: “De mogelijkheid voor èlke Gentenaar om veilig en comfortabel van en naar huis te fietsen, ook zij die op de R40 wonen.”
Maak snel werk van een transitie van verkeerslichtentechnieken op de R40. In onze visie komen àlle Gentse verkeerslichten onder 1 hoofdcomputer. Maak zo van de R40 een slimme weg, met slimme, centraal gestuurde verkeerslichten, en met non-stop aandacht voor àlle kruispunten en oversteekplaatsen Daar zal iedereen beter van worden: èn de Lijn, èn voetgangers en fietsers, èn autoverkeer, en hulpdiensten.
Net als in 2017 vragen we dat de wachttijd voor voetgangers en fietsers kort is.
De oversteektijden moeten haalbaar zijn voor alle voetgangers en fietsers.
De R40 heeft een intens autoverkeer. Een aantal voetgangers- en fietsoversteekplaatsen zijn niet met verkeerslichten uitgerust. Wij pleiten om die oversteekplaatsen allemaal snel van verkeerslichten te voorzien.
De verbinding tussen de Bataviabrug en Doornzelestraat is hier het meest prangende voorbeeld van. Niet- assertieve fietsers (bejaarden, schoolkinderen) hebben dit dringend nodig.
Onze suggesties:
1. Maak de R40 ook voor fietsers rond. De fietspadloze zone’s van de ring zijn bekend (Palinghuizen, Tolhuisbrug, Heernislaan). Fietssuggestiestroken op een ringweg zijn not done. Een ringweg met intens autoverkeer vereist verhoogde fietspaden, liefst afgescheiden van de autoweg.
2. Pas de ribbeltechniek toe, en voeg afstand toe: In afwachting van de ombouw van aanliggende verlaagde naar verhoogde fietspaden vragen we om op de R40 bij alle belijning tussen autoweg en fietspad de ribbeltechniek te plaatsen, met een zo groot mogelijke afstand tussen autoweg en fietspad.
3. Tweerichtingsverkeer: Voer tweerichtingsfietsverkeer in in àlle straten binnen de R40 (Rozemarijnstraat, Hector Van Wittenbergestraat, Kortrijksepoortstraat, Dampoortstraat). Fietsers laten omrijden via de R40 is niet gepast. Eenvormige regelgeving cfr. zone 30 binnen de R40 werkt.
4. Haakse parkeerplaatsen: Haal fietspaden weg tussen de rijweg en haakse parkeerplaatsen. Leg de fietspaden tussen de haakse parkeerplaatsen en het voetpad. Wacht hiermee niet op een integrale heraanleg van muur tot muur, want dan zijn we vermoedelijk vertrokken voor wachttijden zoals de Verapazbrug.
5. Geef fietsers de ruimte: Op een aantal wegen die aantakken op de R40, bijvoorbeeld de Brugsesteenweg, is er geen ruimte voor fietsers, waardoor fietsers de veiligheid van het voetpad opzoeken. Geef al die wegen ook fietspaden.
