Ik ben fietser, actief lid van de Fietsersbond. Logischerwijs betekent dit dat ik redelijk wat fiets. Niet zoveel als sommigen, maar wellicht meer dan de meesten. Onder normale omstandigheden – tot corona de dagelijkse routine dwarsboomde – leg ik zowat 10.000 fietskilometers af per jaar. Dat is meer dan wat ik over diezelfde periode met de auto doe.
Pakweg 2/3 van die afstand bestaat uit woonwerkverkeer. De rest is boodschappen doen, andere functionele verplaatsingen en af ten toe een recreatieve rit. Dan is het logisch dat ik vaak, zoals veel andere fietsers, geconfronteerd wordt met allerlei minder aangename toestanden.
Onlangs weer. Een boodschappenrit, zeg maar ‘rondje Gent’, dat me tegen het einde aan over Gentbruggebrug leidde. Veel fietsers mijden dit punt als de pest en dat is begrijpelijk, maar soms is de omweg veel te groot. Gentbruggebrug dus.
Stel je voor: je duwt stevig op de pedalen, want je moet de brug op. Een gehaaste automobilist komt bergopwaarts naast je rijden, want hij zou wel eens een seconde kunnen verliezen. Eigenlijk verwacht ik dat die automobilist hier helemaal niet bij nadenkt en gewoon die ‘hindernis’ voorbij rijdt. Natuurlijk is het druk, want dat is daar bijna altijd zo. Omdat het bergop is, kon hij (zij) niet zien dat van de andere kant ook een auto(bus) aankwam, dus zodra je met de fiets ter hoogte bent van de passagiersdeur, schuift hij (zij) gehaast naar rechts. Jij ziet een massa staal en glas angstwekkend dichter komen en je hebt geen uitwijkmogelijkheid….
Een variant: ik ben er bijna en rijd dus in de Gentbruggestraat. Van de andere kant komt ook een fietser aangereden met daarachter een auto. Uiteraard beslist de automobilist op dat moment die fietser in te halen. Dat hij tijdens dat maneuver nooit voorbij die fietser kan zijn eer hij bij mij aankomt, speelt blijkbaar geen rol. Dan ziet hij mij (kijken mensen nooit vooruit?) en wijkt snel uit, maar naast hem rijdt die andere fietser. Oeps… (maar de automobilist heeft het vermoedelijk niet eens door)
Nog eentje? We rijden met z’n tweeën, gezellig naast elkaar, ’s avonds laat in een eenrichtingsstraat (in de ‘goede’ richting) met een fietssuggestiestrook. Concreet: dit is de Tweekapellenstraat in Gentbrugge. Achter ons komt een grote SUV, die me op nauwelijks enkele centimeters passeert, terwijl de bestuurder door het open raam roept dat ik ‘op het fietspad’ moet rijden, om nog geen honderd meter verder te stoppen en een passagier uit te laten stappen. Bedenkingen bij deze situatie: – het is geen fietspad – binnen de bebouwde kom mogen we met twee naast elkaar fietsen – bij het inhalen van een fietser dien je (binnen diezelfde bebouwde kom) minstens een meter afstand te houden (- wat is het nut hiervan als je iets verder toch moet stoppen?)
Of de zoveelste automobilist – ’t is maar voor een minuutje – die zijn voertuig voor je neus op het fietspad plant. Probeer daar maar eens iets op te zeggen. Je zal het geweten hebben.
Zijn al die situaties dat risico echt waard? En natuurlijk zijn er evengoed fietsers die gevaarlijke dingen doen (door het rood rijden iemand?), maar die brengen vooral zichzelf in gevaar.
Wie vaak fietst, wie veel kilometers aflegt, is wellicht behoorlijk fietsvaardig en assertief. Maar dat kan die automobilist niet zien en daar denkt die waarschijnlijk ook niet over na. Dat betekent dat diezelfde gevaarlijke maneuvers evengoed kunnen uitgehaald worden bij pakweg een kind of iemand die net als volwassene leerde fietsen.
Zijn die imaginaire paar seconden winst echt dat risico waard? En indien we zelf als fietser in de auto stappen, veranderen we dan ook in zo’n stresskonijn dat zo snel mogelijk van A naar B raast? Of denken we dan aan hoe dat aanvoelt als fietser?
Wonen is een basisrecht. De plek waar je woont bepaalt veel. Het is bijna 27 jaar geleden dat mijn teerbeminde en ik besloten om te verhuizen. Waarheen? Den buiten? Met ons type van job (nachtverpleegster en theatertechnicus) wou dat zeggen: altijd 2 auto’s nodig. Of in de stad blijven? Dan kon het met één auto. We kozen voor het laatste. Dicht bij het centrum. Nét / nét geen 9000 Gent, dat stak een beetje. Het werd de eerste straat van 9040 Gent. Dicht bij een treinstation. En dicht bij de autostrade. Binnen 15 dagen is het 25 jaar geleden dat we hierheen verhuisden. Ik was nog geen Fietserbonder. Een auto bezitten leek evident. Wel kozen we bewust een school vlakbij ons nieuwe huis, zodat de dochters op termijn zelfstandig naar school konden. Maar de bizarre realiteit was dat het volume autoverkeer in onze straat zo snel steeg, dat we de kinderen vaak zelf met de auto brachten.
Huizen waren toen een pak goedkoper. Bouwmaterialen ook. De kennis over isoleren was beperkt. Internet was voor een elite. Flink wat panden stonden leeg. We leefden in de wereld van huisje- tuintje – keukentje. Vergeleken met toen is de appartementisering van de nieuwe wooneenheden bijna de norm geworden. Compacter wonen is ok, én nodig. Al bleek tijdens de pandemie waar de minpunten zaten.
In de slag om de appartementenkoper is de locatie een prijsbepalend element. Elke projectontwikkelaar wil zo duur als mogelijk verkopen. Mobiliteitsverleiden is één van de technieken. Dat was altijd zo. Het fietsverleiden dook eerst op in dure verkoopsbrochures (zie onderaan deze Fietsbult over de Loop). De laatste jaren verschijnt de fietsverleidingsdans steeds meer in het straatbeeld. Er waren al vaker voorbeelden te zien, zoals werfborden op het jaagpad langs de Bovenschelde, stijl: “zoveel kilometer naar centrum Gent”. Deze mobiliteitsverleiding kan je al een poos bewonderen op de Hogeweg:
01 juli 2021, Hogeweg
Ik ben benieuwd naar wàt precies dit project zichzelf doet uitroepen tot “meest fietsvriendelijke project van Gent”.
01 juli 2021, Hogeweg
Feit is: de fiets heeft een prominente plaats gekregen in de verleidingsdans. Dat was 25 jaar geleden nog ondenkbaar.
Heeft u een uurke? Zit u op uw gemak? Dit wordt namelijk de langste Fietsbult ooit, denk ik. En ik moet er nog aan beginnen. 90 procent van wat u hieronder kan lezen komt niet uit mijn koker, maar uit de kokers van de bewoners van de Toekomststraat, de mooiste straat van Gent. Of toch minstens: de straat met de mooiste straatnaam van Gent. Ik woon er graag.
Hoe lang doe ik dit nu al, Fietsbulten schrijven? Even kijkennnnn… het begon in maart 2008 met 4 amateuristische stukjes. Waarom ook alweer? Oh ja, na een onderhoud op het Stadhuis van Fietsersbondleden met de toenmalige schepen van mobiliteit en haar kabinetard van fietsbeleid. Ik herinner het me nog levendig. Ergens in het gesprek benoemden we een probleem, en hij ontkende dat staalhard. Ik hoor mezelf nog zeggen: “ge wilt toch niet dat we je foto’s moeten sturen om het te bewijzen?” Het is niet prettig om te merken dat er recht in je gezicht gelogen wordt. In zijn termen: ontkend wordt. Vanuit die kwaadheid kwam een blog met foto’s . Deze blog.
Toegegeven, we waren op politiek vlak onervaren. Ik zeker! Ondertussen begrijp ik een béétje (een beetje) van het vaak harde “politieke spel”. Daarnaast heb ik gezien dat politiek een hondenjob is, en dat -anno 2020- zowel het politieke bedrijf als de ambtenarij vol hard werkende mensen zit. Het verzoenen van honderdduizenden individuele belangen met een algemeen belang is niet simpel, zeker niet in een eeuw waar een razendsnelle technologische evolutie inbeukt op een oncontroleerbare klimaatuitdaging. Dat wist ik allemaal niet toen ik begin deze eeuw vrijwilliger werd bij Fietsersbond Gent.
De recente geschiedenis van de Toekomsstraat.
Ik kwam bij de Fietsersbond terecht na jaren frustratie over de groeiende autodruk op de straat waar ik woon, de Toekomststraat. Het verhaal van de bange vader die ik was heb ik op Fietbult vaker verteld, bijvoorbeeld hier. In die jaren trokken we met een groep bezorgde bewoners naar het Stadhuis. Er werd door de schepen geluisterd, maar ook gesust.
We zaten al die jaren niet stil. We organiseerden een paar ludieke acties, zoals twee Mexican Waves:
Er ontstond een traditie van een jaarlijks supergezellig straatfeest, met een optreden van een band met louter Toekomststraatbewoners:
In een poging om de situatie te objectiveren deden we verkeerstellingen en een bevraging:
Uit de bevraging bleek een immens draagvlak voor zone 30:
De straat hing een poos vol met zone-30 pancartes (gekregen van de Stad).
In de zomer van 2008 hingen we (met middelen van Wijk aan Zet) een spandoek boven de straat, met daarop foto’s van nagenoeg alle Toekomststraatkinderen:
De verborgen boodschap hierachter was : achter al deze muren wonen kinderen, die ook naar school gaan, en de straat gebruiken.
De Stad deed afgelopen jaren wel degelijk x aantal mobiliteitsingrepen, zoals rode fietssuggestiestroken met één asverschuiving, een extra verkeersdrempel, invoeren van zone 30, af en toe een Sammeke, recent nog nieuwe voetpaden en nagelnieuw asfalt met aanpassing van de asverschuiving, bredere gele fietssuggestiestroken en toevoeging van een extra asverschuiving, maar -ondanks dit alles en het steeds groeiend aantal fietsers- blééf de autodruk hoog. In tijden van GPS is dat het nieuwe normaal. Geen enkele van die maatregelen creëeerde een ingrijpende verandering. Doorgaand autoverkeer is als water. Het zoekt altijd en overal de minste weerstand. En al onze vriendelijke actie’s om snelheid te respecteren, inclusief een brief aan de burgemeester, bereikten in essentie nooit het beoogde doel: een gedragsverandering.
07 oktober 2020, Toekomststraat
Flitspaal Sammeke kwam afgelopen jaren een paar keer logeren (waarvoor dank!) , en maakte dat de straat een week lang leefbaarder was. Maar zijn verblijf had nooit een blijvend effect. De week nadien herbegon het snel autorijden, èn het autoracen.
Een parkeerplan (°2004) met eenrichtingsstraten maakte de omliggende kasseistraten -terecht- autoluw, waarbij de asfalten Toekomstraat de drukke algemeen belangstraat bleef.
Het kruispunt van Forelstraat met de ring stond op de lijst van UrGENTieplan Verkeersveiligheid voor zwarte punten (bestuursperiode 2001-2006), zonder dat er sindsdien op dat kruispunt ook maar één steen verlegd werd. Gevolg: nog een paar zeer ernstige en helaas ook dodelijke auto-ongevallen.
22 april 2019, Heernislaan
22 april 2019, Heernislaan
Dit kruispunt is qua oppervlakte te klein bemeten voor alle verkeersfuncties die het nu heeft, en op de huidige manier zullen er tragische verkeersongevallen blijven komen.
En dan zijn er nog de patsers, sinds afgelopen lente verpakt met een extra luidruchtige knalpotstrik. (het is nu zaterdag, 2 uur ’s nachts, en -ondanks de nachtklok vlamt/knalt er weer een door de straat) Buren met grote kinderen vertelden dat ze amper sliepen terwijl hun hun grote kinderen met de fiets ’s nachts uitgingen. Tot ze de voordeur hoorden. En u zal hieronder merken: het zit véél mensen hoog.
Afgelopen jaren werd het een paar Toekomststraatbewoners teveel. Ze vertrokken gedesillusioneerd naar rustiger straten. Ikzelf trok ook mijn conclusies: we bestelden geluidswerend glas voor de voorgevel, en ik sloot me aan bij de actieve kern van Fietsersbond Gent. Jarenlang geneerde ik me om vanuit die organisatie te ijveren voor het eigenbelang van onze straat. Noem het gerust: domme gêne. Onze drie dochters – om wie het jarenlang draaide– zijn 20+ en de deur uit. En kijk, na de zegeningen van het Circulatieplan (°2017) binnen de kleine ring R40 zijn nu de wijken buiten de R40 aan de beurt. Dat was bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 één van de drie topprioriteiten van Fietsersbond Gent (lees de wenslijst hier).
Het heden.
Het bestuursakkoord van 2018 beloofde “Verkeersplannen voor alle Gentenaars”:
Op HLN.be las ik vrijdag dat schepen Watteeuw nu maandagmiddag de eerste verkeersplannen aan de pers communiceert. En daar hoort onze straat bij! Het zouden vier scenario’s zijn, lees ik in dat artikel. Ik ben benieuwd, en hoop dat de kwaliteit van de scenario’s even hoog is als binnen de R40. Dat wil zeggen: dat het doorgaand autoverkeer (zoals bijvoorbeeld de auto’s die van de Kouter naar Lochristi willen) geweerd wordt. Idem voor de buitenlandse vrachtwagens die op basis van hun GPS door de straten kronkelen, of zich -surprise!- vastrijden aan de lage spoorwegviaduct:
17 juni 2014, Forelstraat
Het plan: een bevraging
Dit was de inleiding. Zit u nog goed?
In 2019 lazen we dat onze Dampoortwijk samen met de wijk Oud-Gentbrugge als eerste aan de beurt in de uitrol van wijkverkeersplannen. Die aankondiging maakte me nieuwsgierig naar hoe de Toekomststraat dacht over haar Toekomst. Waarom niet in alle rust een een bevraging organiseren, maar veel uitgebreider dan in 2005?
Het idee was simpel: via een bevraging een neutrale en liefst 100% volledige mobiliteitsinventaris van de Toekomststraat proberen maken. Hoe zat mijn straat eind 2019 / begin 2020 in elkaar? Hoeveel volwassenen en hoeveel min 18 jarigen wonen hier? Hoeveel steps, fietsen, bromfietsen, moto’s, auto’s en camionettes bezitten de Toekomststraatbewoners? Waar stallen ze die? Hoe verplaatsen ze zich nooit / weinig / gemiddeld / veel? Wat waren de wensen?
Noem het : een amateur-onderzoekje, zonder waan-van-de-dag-emoties. In vergaderingen over verkeersplannen hoor je ofwel de meest mondigen, ofwel de meest emotionelen / luidruchtigen. Maar wàt is de optelsom van één straat, van mijn straat? Wie heeft géén mening? Wat is de mening van de mensen die niet kunnen lezen of schrijven? Of van zij die onvoldoende Nederlands kennen? Noem het dus: een stand van zaken begin 2020. En: een poging tot rustige nuance. Alle meningen tellen, en worden 100% gepubliceerd.
De vragenlijst belandde in alle brievenbussen. Velen dropten hun ingevulde A4 in mijn brievenbus. Anderen deden dat na een reminder-deurbelronde. Nog anderen hadden een handje hulp nodig om het ingevuld te krijgen. Deze telling liep van eind november 2019 (de communicatie) tot half januari 2020 (als ik me goed herinner was dat de laatste rondgang langs huizen die ik deed). Toen brak ik op mijn werk twee ribben, en half maart zat ik twee weken op zolder met een virus wiens naam begint op een c. Het vervolg van 2020 kent u. Langsgaan aan deurbellen en deuren was uitgesloten.
Het was mijn ambitie om de verzamelde gegevens te verwerken, en door te spelen aan het MOBbedrijf. Maar het kwam er niet van. Altijd iets. Soms de slappe lijf-erfenis van het virus. Soms de groeidende zorg voor mijn bejaarde ouders. Het thuiswerken met een teveel aan schermtijd. De grote kuis van het lichaam. Altijd iets. Het kwam er niet van, zelfs om de ambtenaar te mailen dat ik hem deze gegevens kon bezorgen. Maar nu de vier scenario’s eraan komen wil ik u deze dwarsdoorsnede van de Toekomststraat graag laten lezen.
U weet het ongetwijfeld. Zoveel mensen, zoveel gewoontes. Zoveel mensen, zoveel meningen. Al zal u ook kunnen vaststellen dat niet àlle bewoners een mening hadden. Zoals overal in de wereld waren er in de Toekomststraat geboortes en overlijdens, scheidingen en verhuizingen, gelukkig geen moorden. Kort samengevat: de cijfers die u hieronder leest zijn voor een stukje achterhaald. Dat is evident. Ze zijn ook onvolledig. In een summiere bevraging in 2005 bereikten we 79,2% van de wooneenheden. (99 van de toen 125 bewoonde huisnummers). Het was mijn zotte ambitie om deze keer niet te rusten voor ik 95% van de woningen gesproken had. Ik ben geland op 82 van de 119 bewoonde wooneenheden. Dat is 68, 9%. 37 wooneenheden komen dus niet aan bod.
82 huisnummers
waar 175 volwassenen
en in 34 gezinnen
59 min 18jarigen wonen.
Samen geeft dat 234 bewoners.
Deze 82 gezinnen bezitten:
26 steps
230 fietsen, waarvan er 31 op straat gestald staan, 178 achter het huisnummer, en 19 elders overdekt.
4 bromfietsen
1 moto
73,5 auto’s, waarvan er 61,5 op straat geparkeerd zijn, 6 achter het huisnummer en 6 elders overdekt. 1 auto wordt gedeeld met een gezin uit een andere straat, vandaar de halve auto.
5 camionettes / campers.
3 single gezinnen hebben géén enkel vervoermiddel op wielen.
17 gezinnen bezitten geen auto (of bromfiets, moto of camionette).
13 gezinnen bezitten geen fiets.
Vergeet vooral niet: dit is de stand van zaken begin 2020.
De bevraging
Hieronder leest u de 82 integrale reacties op de vraag “Wat wenst u dat de Stad Gent komende jaren in onze straat en buurt wijzigt?”, met daaronder de voetgangersgewoonte en de vervoersmiddelen die het gezin bezit. Ik wens u veel (lang) leesgenot!
Graaaag minder (te snel) verkeer in onze buurt
eventueel knip?
inzetten op veilig fietsen
verkeer op Heernisplein-kruispunt aanpakken
veel te voet, 3 fietsen, 1 auto
more parkingspace at night
too expensive
veel te voet, 1 auto, 1 camionette
veel te voet
Verlichting boven de zebrapaden
Parkeerplaatsen voor bewoners
Stalplaats voor brommers, verplichten te gebruiken ipv op autoparkeerplaatsen
De verkeerslichten aan de Ring: Groen richting Forelstraat = Rood richting Toekomststraat, en omgekeerd. Tijdens Spits zou dit file kunnen vermijden
gemiddeld te voet, 1 step, 1 moto, 1 camionette
veilige oversteekplaats aan het kruispunt / bocht v/d Toekomststraat & Klinkkouterstraat. Vooral de kinderen worden niet gezien.
het straatracen willen we graag weg.
gemiddeld te voet, 3 fietsen, 2 auto’s
sommige auto’s rijden véél te snel (drempels? meer bewustmaking. Eenrichtingsstraat? meer controle? )
minder fietssuggestiestroken, maar meer fietspaden
meer bomen in de straat
gemiddeld te voet, 2 fietsen, halve auto (delen met ander gezin)
veiliger fietspaden, maar ook een goede (maar tragere) doorstroming van het autoverkeer
veiligere oversteekplaatsen
gemiddeld te voet, 1 step, 8 fietsen, 1 auto
gemiddeld te voet, 2 steps, 5 fietsen, 1 auto
meer parkeerruimtes voor auto’s
weinig te voet, 3 fietsen, 1 auto
straten heraanleggen Kunstenaarstraat
eenrichting
snelheidsduivels aanpakken
gemiddeld te voet, 1 fiets, 1 auto
veel te voet, 1 bromfiets
Meer groen! Uitnodigen tot ontmoeten.
Veiliger voor fietsers en voetgangers
Overdreven snelheid onmogelijk maken (ook ’s nachts!)
Minder doorgaand verkeer (ev. 1-richting)
Parkeermogelijkheid in de buurt behouden voor de bewoners. Er is nu reeds weinig parkeerplaats. De meeste gezinnen hebben geen garage en veel gezinnen kunnen niet zonder auto (bvb. omw werk). Een parkeerplaats op redelijke afstand is nodig.
Daarbij zoveel mogelijk laadpalen voorzien om elektrisch rijden te stimuleren. + deelauto’s
gemiddeld te voet, 1 step, 4 fietsen, 1 auto
Graag de verkeerssituatie in de Toekomststraat (Sint-Amandsberg) grondig wijzigen. Er passeert te veel verkeer (voornamelijk auto’s), en dit voor zo een dichtbevolkte straat. Dit creëeert heel wat geluidsoverlast en dit is ook geen veilige situatie voor de buurtbewoners. Heel wat snelheidsduivels rijden aan hoge snelheid door de straat.
Gelieve de straat autovrij te maken of deze te wijzigen naar een eenrichtingsbaan met wegversmallingen en verkeersdrempels.
gemiddeld te voet, 2 fietsen, 1 auto
parkeren is moeilijk
gemiddeld te voet, 1 auto
heraanleg alle zijstraten
heraanleg alle trottoirs van de zijstraten
veel te voet, 2 fietsen, 1 auto, 1 camionette
veel te voet, 1 fiets
Ja, door de nieuwe asfaltering hebben ze weinig parkeerplaatsen gemaakt en waar auto’s stonden fietsenstalling.
Er zijn meer en meer camionetten aanwezig laatste jaren.
Meer en meer borden voor werken die om 6h begint ipv 8h (is nog minder parkeerplaatsen)
beter de wegen in de zijstraten maken dan in de Toekomststraat te verpesten
gemiddeld te voet, 1 auto
veel te voet, 3 fietsen
Verkeersdoorstroom halveren – nadruk leggen op woonbuurt i.p.v. blijvend als sluipweg – doorgangsstraat te fungeren -> vergroening van de straatarchitectuur -> met intelligent design (combinatie van groen en beter gebruik van de ruimte)
het verkeer a) verminderen (ontmoedigen) & b) vertragen & c) straatleven stimuleren (bv. ook zitbanken)
gemiddeld te voet, 1 step, 3 fietsen, 1 auto
fietsstraat + auto’s éénrichting
bijkomend groen belangrijker dan behoud parkeerplaatsen
visie op kruising Forelstraat met fietspad langs spoorweg -> nu gevaarlijke situatie
veel te voet, 4 fietsen, 1 auto
De overdreven snelheid van sommige automobilisten aanpakken. Voor een zone 30 is de snelheid vaak onaangepast en dit creëert gevaarlijke situaties als fietser.
weinig te voet, 1 step, 2 fietsen, 1 auto
Autoluwe buurt
veel te voet, 1 fiets
Strenger voor zone 30
Meer groen in de straat
Veiliger voetpaden in buurtstraten
Beter evenwicht tussen fiets en gemotoriseerd verkeer
gemiddeld te voet, 1 step, 5 fietsen, 1 auto
Echt verkeers- en snelheidsremmende aanpak, dagelijks rijden er auto’s aan snelheden van 70 of 80 km/u.
gemiddeld te voet, 4 fietsen, 1 auto
Fietsstraat
Pleintje met groen aan de kerk
veel te voet, 4 fietsen, 1 auto
Toekomststraat => fietsstraat
Eenrichtingsstraat (richting ring)
Parkeren aan beide kanten
Extra groen
“Knip” aan kruispunt met Aannemersstraat / Wolterslaan
gemiddeld te voet, 7 fietsen, 1 auto
minder doorgaand verkeer (aangepaste circulatie?)
meer snelheidscontroles
veel te voet, 2 steps, 7 fietsen, 1 auto
Dat er in de avond geen race-wedstrijdjes met de auto’s worden gehouden!
gemiddeld te voet, 1 auto
We rekenen er ten stellingste op dat bovenstaande privégegevens anoniem + liefst niet doorgegeven worden. (redactie: dus hieronder geen gevevens over vervoersmiddelen)
Wat de straat betreft zijn wij nu zéér zwaar teleurgesteld over het massa, véél te snelle verkeer door onze straat bij gebrek aan verkeersremmers + gebrek aan snelheidsborden: max. 30km/u + gebrek aan snelheidscontroles. Ook de vluchtheuvel halverwege is veel te zwak, want ze vliegen er over aan 80 à 90 km/u dus veel te snel !!
-> wij kunnen nooit meer ons raam aan de straatkant open zetten wegens massa slechte autouitlaatlucht + ook massa fijn roetstof + massa autolawaai ook ’s nachts!!
zeker nu met het nieuwe asvalt, een reuze gemiste kans + de asverschuivingen in de straat zijn levensgevaarlijk voor de vele jonge fietsers + remmen zeker de snelle auto’s helaas niet af. Echt niet, kijk maar!!
Helaas zijn er ook voortdurend parkeerplaatsen te kort + nemen de nieuwe fietsrekken nog extra plaatsen af!?
-> kortom we moeten samen dringend nieuwe acties organiseren met borden, vlaggen, enz. alvorens ’t escaleert
.
minder verkeer
trager verkeer
meer geveltuintjes
te voet = niet ingevuld, 6 fietsen, 1 auto
snelheidsvertragers op het wegdek over heel de straat
weinig te voet, 3 fietsen, 1 auto
Oversteek voor fietsers aan viaduct is gevaarlijk
Parkeerplaats voor wagens
Hoge verkeersdrempels om snelheid te beperken
gemiddeld te voet, 6 fietsen, 1 auto
Ja.
Zodat auto’s minder vlug in de straat rijden
Zij die zich niet aan de normale snelheid houden serieus beboeten. Anders helpt het niet.
Zwerfvuil in de straat.
Geen parkeerplaatsen meer schrappen. ’s Avonds na 10 uur (22 uur) moet je heel lang zoeken naar parkeerplaats.
Als je jong bent doe je alles met de fiets. Senioren hebben soms nood aan een auto (minder mobiel)
gemiddeld te voet, 1 fiets, 2 auto’s
veel te voet
Bereikbaarheid verder uitbouwen met openbaar vervoer en veilige fietspaden + voetpaden
Meer bomen in de straat
Reorganisatie v. parkeerfaciliteit bv. gecentraliseerd per buurt ipv voor de (elke) deur
Alles toegankelijk voor rolstoelen, kinderwagens etc
gemiddeld / veel te voet, 2 fietsen, 1 auto
1-richtingstraat
meer groen
controle op zone 30
weinig te voet, 2 steps, 5 fietsen, 1 auto
Het nijpend tekort aan parkeerplaatsen voor auto’s
Het racegedrag van auto’s
gemiddeld te voet, 6 fietsen, 2 auto’s
éénrichtingsverkeer + parkeren aan beide zijdenmet hier en daar een groen accent => 30% meer parkeermogelijkheid
EN end maken aan sluipweg om dampoort te vermijden
gemiddeld te voet, 2 fietsen
veel te voet, 1 fiets, 1 auto
Auto’s mijden of autoluw worden
Veel meer groen, bomen, struiken,…
Fietsveiligheid sterk verhogen
Parkeerplaats creëren op centrale plaatsen, vb onder parken
1-richting of parallelle straten splitsen tussen auto en fiets
verboden doorgang van Kunstenaarstraat -> Toekomststraat (via Nijverheidsstraat)
slechte wegen (bubbels) voor fietsen
veel te voet, 1 fiets
meer parkeerplaatsen
meer autovrije dagen in de straat
Flitspalen. Ze rijden regelmatig te hard in de straat
meer groen
1 auto
parkeerplaatsen! moeilijk te vinden
zone 30! blijven, beter
gemiddeld te voet, 1 step, 3 fietsen, 1 auto
Eenrichting van maken zodat er minder auto’s rijden.
weinig te voet, 2 steps, 4 fietsen, 1 bromfiets, 1 auto
elektrische deelsteps (Lime)
fietsstalling (boxen) overdekt
weinig te voet, 2 fietsen, 1 bromfiets, 1 auto
veel te voet, 2 fietsen, 1 auto
sluipverkeer weren dat van en naar Dendermondsesteenweg rijdt om Dampoort te vermijden
verbod op zware voertuigen boven 3,5 ton
meer en betere controle op zone 30
gemiddeld te voet, 1 fiets, 1 auto
De Beeldhouwersstraat zou eenrichtingsverkeer moeten worden van de Toekomststraat naar de Bouwmeestersstraat toe
gemiddeld te voet, 1 fiets, 1 auto
veel te voet, 2 fietsen, 1 auto
geen wensen
weinig te voet
Harder optreden tegen patserwagens
Veiligere zebrapaden
veel te voet, 2 fietsen, 1 auto
Meer denken aan mensen die moeilijk te been zijn en niet meer KUNNEN fietsen. Vandaag is er maar 1 klok: fiets, fiets, fiets! Wat als jullie aan de beurt komt en het gaat niet meer??? Allemaal in de bakfiets? Dat wil ik nog wel eens zien! Voorzie maar al. Het komt vlug genoeg.
Meer, hééééél regelmatig openbaar vervoer. Streef daar eens naar a.u.b.
Fietsers dienen ook de verkeersregels te respecteren.
2) Spoorwegdoorgang Forelstraat afsluiten voor auto’s
3) Parkeren in Toekomststraat aan beide kanten
4) Meer bomen in de straat
gemiddeld tot veel te voet, 2 fietsen, 2 auto’s
Minder doorgaand (auto-)verkeer.
Meer groen.
Snelheidscontroles.
ZOT IDEE -> in Frankrijk liep er een proefproject om te flitsen op geluidsoverlast. Dus knallende chapementen en knetterende brommertjes zouden er beboet worden. Dat zou hier ook mogen!
veel te voet, 2 steps, 4 fietsen, 1 auto
Meer controle op het respecteren van de 30km/uur
Iets doen aan de nachtelijke geluidshinder door de ‘race’ auto’s
veel te voet
gemiddeld te voet, 2 fietsen, 2 auto’s
het zebrapad op het einde van de straat (aan Heirnisplein) blijft een gevaarlijke zone. Bij groen licht trekken de auto’s op waardoor ze met volle vaart afstevenen op het schuinliggend zebrapad.
Gelet op het cultuur- en ontmoetingscentrum (“Wasserij van Vlaanderen”) moet er geen snelheidsbrekende blokkade geplaatst worden voor de poort? Op die manier kunnen fietsers veilig oversteken.
Een straat met éénrichtingsverkeer (richting naar de ring) lijkt opportuun om sluipverkeer (die Dampoort wil vermijden) te vermijden
Het Heirnispleintje lijkt an een opknapbeurt toe te zijn. Een beetje meer groen is altijd welgkomen om de buurt op te frissen.
veel te voet, 3 fietsen, 2 auto’s
Verkeersdrempels (extra)
Controle op hoge snelheid
Goed berijdbare fietspaden in de aanliggende straten
parkeergarage /terrein a/d rand (cfr Ledeberg in aanleg) is goed idee. Nog van dat!
weinig te voet, 4 fietsen, 4 auto’s
Meer veiligheid voor fietsers & voetgangers
Grotere leefbaarheid – propere lucht – minder lawaaihinder
-> Snelheidslimieten meer en beter handhaven
-> Snelheidsbelemmeringen (vb méér drempels) in de straat
-> fietsstraat maken van de Toekomststraat of parallelle straten meer fietsvriendelijk maken (nu slechte kasseien)
veel te voet, 4 fietsen
1 step, 1 fiets, 1 auto
meer controle op snelheid
weinig te voet, 2 fietsen, 1 camionette
Voor de Toekomststraat: fietsstraat van maken, ook goed voor voetgangers. Zeker niet meer parkeerplaatsen, wel bomen.
Deelsysteem voor fietskarren en (elektrische) cargofietsen faciliteren, bv. met afsluitbare shelters.
weinig te voet, 5 fietsen, 1 auto
We willen héél graag dat de auto’s rustiger rijden in onze straat zodat onze kinderen en àlle kinderen veiliger zijn op de fiets. Zoals het nu is, rijden de auto’s echt hard en de indeling van de straat geeft een onveilig gevoel. (asverschuiving werkt niet)
veel te voet, 9 fietsen, 1 auto, 1 camionette
Zie mijn document per mail:
Forelstraat éénrichtingsverkeer
Lichten Forelstraat naar achter (Denderlaan)
Woltersplein: vereenvoudiging verkeersstromen
Toekomststrat éénrichtingsverkeer
Aanpak Heirnisplein + verkeersstromen kruispunt
Aanpak Heilig Hartplein
Fietsstraten langs fietsroute Gent O-W -> Rozebroekenpark
Heraanleg V. Braeckmanlaan
Fietspad langs Nijverheidskaai
veel te voet, 2 steps, 6 fietsen, 1 auto
meer en hogere verkeersdrempels
meer groen
éénrichtingsverkeer Toekomststraat
meer snelheidscontroles door Politie
veel te voet, 4 fietsen, 1 auto
gemiddeld / veel te voet, 1 auto
Aanpakken snelheidsduivels
Meer groen in de straat
Aanpak stremming verkeer ’s morgens. Oplossing: eenrichtingsstraat? Tijdens ochtendspits kunnen per groen licht maar 3 auto’s door.
gemiddeld te voet, 4 fietsen, 2 auto’s
zeker GEEN EENRICHTINGSVERKEER! Autoverkeer moet ook leefbaar blijven.
strenge controle op straatracers.
regelmatige beboeting van foutgeparkeerde wagens (buiten de voorziene plaatsen)
verbieden van en controle op onnodige parkeerverbodsborden voor werken
weinig te voet, 3 fietsen, 2 auto’s
Iets doen om de auto’s te dwingen trager te rijden in onze straat
gemiddeld te voet, 1 fiets
korte stuk Forelstraat: autoloos = knip; reden: gevaarlijke oversteek naar Denderlaanen zeer veel fietsers tijdens de spitsuren
meer groen in de Toekomststraat: dit tussen de geparkeerde auto’s ruimte voor groen (boom)
weinig te voet, 4 fietsen, 1 auto
De stad heeft de afgelopen maanden veel positieve veranderingen aangebracht, waaronder veel meer fietsrekken. Voor ons is het prima!
veel te voet, 2 fietsen
We are quite new in the neighbourhood and we are quite happy about how things go at the moment.
2) minder snel verkeer -> Reden? veiligheid (zeker voor de kndn.) +geluid
Hoe?
– 1-richtingsstraat
– verkeersdrempels + flitscabine
-aparte fietspaden (i.p.v. fietssuggestiestroken)
– meer groen
veel te voet, 2 steps, 4 fietsen, 2 auto’s
verkeersluwer
meer groen
meer zinzet op achterliggende straten
gemiddeld te voet, 5 fietsen, 1 auto
ik zou het fijn vinden als er minder verkeer in onze straat was. vooral ’s nachts kan het erg veel lawaai zijn (vooral merkbaar als je a/d voorgevel slaapt).
zou het geen idee zijn om bvb door verkeersdrempels i/d straat te leggen of er ook een 1-richtingsstraat van te maken de vele auto’s te demotiveren om langs onze straat te passeren + cfr de initiatieven vd stad om de wijk te herbekijken qua infrastructuur enz. ook op die kar te springen met ideeën die door de stad opgepikt kunnen worden.
veel te voet, 1 fiets, 1 auto
Meer ruimte voor fietsers – fietsstraat
Knip van de straat, zodat sluipverkeer van Dendermondse en Ring gestopt wordt.
Veiliger oplossing voor fietsers ter hoogte van Forelstraat / Ring
Ondertunneling van Ring ter hoogte van Dampoort
gemiddeld te voet, 6 fietsen, 1 auto
trager rijden in de straat, minder auto’s
bomen / bloembakken in de plaats van enkele parkeerplaatsen
heraanleg + gewijzigde verkeerssituatie van het kruispunt aan de Dendermondsesteenweg / Toekomststr. / H. Hartstr. Veel brommers en automobilisten kijken niet naar fietsers bij het overdraaien, het is er nu écht gevaarlijk
voetgangers/fietserstunnel onder de ring
gemiddeld te voet, 2 steps, 6 fietsen, 1 auto
DREMPELS
SIGNALISATIE
ÉÉNRICHTING (AUTO’S)
FIETSPADEN (GEEN “SUGGESTIE”STROKEN°
gemiddeld te voet, 5 fietsen
vooral TREIN -> betere verbinding DAMPOORT – SINT-PIETERS na 22u!
veel te voet, 3 fietsen
Proficiat! U bent vanaf nu een Toekomststraatkenner.
Politiek is een eigenaardig bedrijf. De kloof tussen het interne verhaal en de externe communicatie is er vaak groot. Deze onwezenlijke coronatijden geven meer inzicht in het politieke bedrijf. De specialisten geven de input, soms met verschillende mogelijke scenario’s. De politici maken hieruit de keuzes. En ze “leggen accenten“. Een goede politicus is in de eerste tweede plaats vooral een goede communicator. Het voordeel van deze coronacrisis is dat we nu ook nonstop de specialisten hun kennis kunnen horen. Dat is nieuw. En dat helpt om te objectiveren.
Politiek is een hard bedrijf. Als een politievakbond op de frontpagina van een populaire krant om duidelijker regels mag vragen is het aan “de politiek” om hierop te reageren. Het Nieuwsblad focuste vandaag met haar kop op de fietsers: “ZELFS POLITIE WEET NIET HIE VER WE MOGEN FIETSEN”.
Applaus op de redactie van deze krant, want ze scoren! In medialandschap wil dat zeggen: hun voorpagina domineert het nieuws de rest van de dag. Het VRT-middagnieuws haakt hierop in, en legt de minister het vuur aan de schenen. De minister uit Aalter pareert met “De speeltijd is voorbij” en zet individuele lange fietstochten gelijk aan privéfeesten. Communicatief is dat een flater.
Alle (àlle) partijen te lande schoven vorig jaar op in de richting van fietsvriendelijk beleid. Sommigen met woorden, anderen met woorden èn daden. CD&V, de partij van de minister, profileert zich als een èchte fietsvriendelijke partij. Dat zegt niet àlles. De meeste weerstand om te evolueren zit altijd in de eigen partij. Sommige CD&V-burgemeesters leveren grandioos pionierswerk. Anderen doen het omgekeerde. Wie Aalter kent weet dat het één van minst fietsvriendelijke gemeentes te lande is. De empathie en kennis over wat een stad of gemeente nodig heeft om uit te groeien tot ander mobiliteitsgedrag is er ver te zoeken.
Marc Van Ranst moet ik u niet meer voorstellen. Afgelopen twee weken zat ik in isolatie, en had daardoor tijd met hopen om via hem urenlang bij te leren over de do’s en don’ts van virussen groot en klein. Maar ik keek met evenveel interesse naar hoe Van Ranst meesterlijk in staat was om zijn mening te geven zònder de verantwoordelijke politici in de wind te zetten. De topprioriteit van nationale politici is om gezichtverlies te vermijden. De perceptie is het belangrijkste. Een frontale aanval op een nationale politicus werkt meestal contraproductief. Wie bij politici gehoor wil krijgen moet zijn boodschap vriendelijk doen landen. Van Ranst heeft op dat vlak een andere reputatie. Maar hij maakt afgelopen maanden duidelijk een verschil tussen de zéér vrij sprekende mens en de verantwoordelijkheidslievende viroloog. Zo ook vanavond in De Afspraak. Geen frontale aanval op de minister. Wel een helder betoog: “In deze crisis moeten we de ware virologische leer volgen. … Het aantal kilometers dat je fietst haalt niks uit.”
26maa20, Stropkaai
Gisteren maakte ik na een halve dag thuiswerk mijn eerste virusvrije wandeling met de teerbeminde. De zon scheen. Het advies na twee weken uitzieken was: bewegen. Vanavond maakte ik mijn eerste fietstocht doorheen de stad. Het viel telkens op hoeveel mensen er stappend of fietsend op straat waren. Het viel me nog méér op hoe àl die verplaatsingen te voet of per fiets per twee of per gezinnetje gebeurden. Ik zag geen enkele, maar dan ook geen enkele groep.
25maa20, Scheldekaai
Wat wel opviel: je kon het verschil zien tussen fietsers en wielertoeristen. Fietsers genoten van het weer, en van bewegen. Wielertoeristen genoten van het weer, en van snelheid. Soms ongepast (te) snel laverend tussen fietsers, wandelaars en joggers. Wat is het verschil tussen een sportieve loper en een sportieve fietser?
26maa20, Verlorenkost
Een sportieve loper verplaatst zich traag. Of heb jij al veel lopers vollen bak door de stad zien lopen? Daar kunnen wielertoeristen iets van leren. In een stad is trààààg de norm. Professor dr. Peter Adriaenssens hield in De Afspraak een grandioos pleidooi: “Wees wijs! En beweeg mee!” Fysiek èn mentaal bewegen is het belangrijkste. Alléén al dààrom herhaal ik zijn vraag om “de eindeloze quiz” – mag het 25 of 50 kilometer?- te stoppen. Geef de mensen die liever sportief fietsen de buiten. Laat ze niet rond de stedelijke kerktorens draaien. Bij sommigen is de afstand belangrijker dan de snelheid. En de specialisten zeggen: het is virusvrij gezond.
Bahamontes is een wielertijdschrift. Ze dropten vandaag een brief aan de minister op Facebook. Net als Van Ranst kennen ze hun wereld. Ze hebben – afgaande op onderstaande tekst- de kennis en empathie om te weten wat een politicus nodig heeft:
Beste meneer De Crem, liefste Pieter (ja, we blijven vriendelijk),
Laten we het eens over je recente woorden hebben. ‘Fietstochten van 50 kilometer kunnen niet meer.’ Eerst en vooral: neen, wij zijn geen virologen. En eigenlijk zijn zij het die over dit soort belangrijke, specifieke dingen moeten beslissen. Dus als zij ons straks zullen tegenspreken, leggen we ons daar meteen bij neer. (En eigenlijk nemen wij met Bahamontes sowieso niet graag standpunten in, zeker niet als er politiek mee gemoeid is, maar soms moet het dus een keertje.)
Maar toch al even een paar bedenkingen. Waarom zou een fietstocht van 50 km niet meer mogen? Verspreidt het virus zich sneller eenmaal het weet dat de houder zich buiten een bepaalde perimeter van zijn huis bevindt? En houdt het virus zich koest als je onder je eigen kerktoren blijft? Dat dachten we dus niet. Is het niet veel verstandiger gewoon strenger te zijn inzake het fietsen in gezelschap? Dat kan de politie ook makkelijk(er) controleren, want daar draait het, begrijpelijkerwijs, om. En dus: enkel nog ‘alleen gaan fietsen’ is toegestaan, of met iemand die onder hetzelfde dak woont (dat gaat de Corona-verspreiding wel degelijk tegen).
Maar alstublieft: laat ons blijven bewegen, laat ons blijven fietsen (en niet enkel rondjes onder onze kerktoren). En straf niet zij die zich aan de regels (willen) houden, maar zij die er hun voeten aan vegen.
Lady T is een straffe madam. Om 14u19 stuurde ze ons dit bericht, gevolgd door “Nu ween ik echt“. 47 Whatsappberichtjes later stuurde ze om 20u20 deze tekst:
Volledig eens met Bahamontes. Als reactie op de uitspraken van Pieter De Crem vandaag, mijn persoonlijke beleving. Outside is free. Fietsen is mijn vrijheid. Fietsen is momenteel nog meer dan anders mijn mentale en fysieke uitlaatklep, mijn manier om op te laden. Ja, voor mij is fietsen essentieel. Al is het gewichtig dat woord in de mond te nemen dezer dagen. Als maatschappelijk werker binnen ouderenzorg is het de voorbije weken heel hectisch geweest. Corona is continu aanwezig en beheerst de volledige werking in het LDC en ons team. We doen alles om de meest kwetsbaren te blijven ondersteunen, in moeilijke omstandigheden. Ik besef zeker dat ik niet de enige ben die hectiek ervaren heeft. Corona beperkt momenteel ieders vrijheid en geeft vele mensen zorgen. De fiets gaf me steeds de nodige zuurstof. Na de oproep om te blijven bewegen en sporten vrees ik nu helaas een andere boodschap. Een strikte maatregel: fietsen in een bepaalde perimeter van de woonplaats. Maar zeg nu zelf, dit laat ons nog dichter op elkaar zitten? In ons volgebouwde Vlaanderen is er al weinig open ruimte. Vanuit de stad zal het moeilijker zijn om rustige wegen op te zoeken. Nog meer mensen op een kleinere oppervlakte. Laat ons uitzwermen op onbevolkte wegen. Laat ons zuurstof en immuniteit tanken. En drive om verder te doen met deze strikte manier van leven. Ik ben de eerste om richtlijnen van social distancing te volgen, mijn sociale cirkel tot het minimum te beperken (mijn lief en mijn collega’s) en zoveel mogelijk in mijn kot te blijven. Het sociale aspect van het fietsen (met mijn geliefde Vitesse peleton) berg ik met pijn in het hart, maar evenveel inzicht in de noodzaak ervan, op. Maar deze uitspraken begrijp ik niet. De beslissing moet uiteraard nog vallen, ik hoop op gezond verstand. Dit is mijn kleine persoonlijke boodschap in coronaland.
Straf, en helder. Daar word deze vader stil van.
Het wordt uitkijken naar de wetenschappelijke adviezen die minister De Crem opvolgt, en daarna helder en wetenschappelijk communiceert.
Manman! Televisie is een sterk medium. Vergeef me deze open deur. Komt u binnen! Zet u, en kijk mee tv!
Wie Joris Hessels theater zag spelen bij Studio Orka, of plaatjes draaien in Radio Gaga wist al dat zijn stem en ogen -samen met bloedbroeder Dominiek Van Malderen- een rechtstreekse lijn hebben met de traanklieren van de modale medemens. En aangezien ik een modale medemens ben zorg ik ervoor om dan een zakdoek bij de hand te hebben.
Daarnet was het weer prijs, maar op een – pwiew!- onverwachts moment. Ongeveer hier:
Dat kwam binnen, zoveel loslaten in een paar seconden. En vooral: zo herkenbaar. Als ouder weet je teveel. Je wéét dat het gevaar begint aan de voordeur. Je weet in welk soort automaatschappij we leven. Het herinnerde me nogmaals aan de jaren dat mijn kinderen begonnen met alleen naar school fietsen. Mijn teerbeminde gebruikt het woord “voorzichtig” hoofdzakelijk aan de voordeur. Ook tegen mij. Veel draait om gedrag. En minstens evenveel draait om infrastructuur. Goede infrastructuur is bedacht door verkeersdeskundigen met diep inzicht in gedrag, en aangelegd door ingenieurs met diep inzicht in constructies.
“Gentbrugge” is strelende televisie. I loved it. Geen grammetje spanning of sensatie. Verhalen over modale medemensen. Gesprekken mèt modale medemensen. Eddy Wally, een lach. Liberia, een traan. Al ben ik over Gentbrugge 769% bevooroordeeld. Na 5 (of was het 6?) woonplekken in 9000 lokte de liefde me in 1989 naar het (toen) grauwste deeltje van Gentbrugge. Jarenlang had ik gefietst tussen de 3 torens van Gent, kop in de lucht, maar voor de liefde van Queen M trok ik volgaarne naar het grijze, lawaaierige rijk van de staalnetten: de Sas- en Bassijnwijk. Kleur was er taboe, want de staalverwerkende fabrieken gaven kleur prompt een grauwe tint. Lady L en Lady T groeiden op in dit “stedelijk herwaarderingsgebied”, en gingen in het hemelse Guldenmeersje naar de kleuterklassen van juf Marijke en juf Monique. Rechtover de kleuterschool stond het enige ècht mooie huis van de wijk. Op één van de heetste julinachten van 1994 werd lady S thuis in de Kerkstraat geboren. Maar we verkochten Queen M haar huis aan twee dames, staken de Schelde over, en gingen vijf straten verder wonen.
Anno 2019 gaat onze plooifiets voor onderhoud naar de fietswinkel waar tot begin deze eeuw een bankkantoor was. In dat kantoor tekenden we in 1995 onze hypothecaire lening. Op dat plein woont nu de Joris zie.
We hadden getwijfeld tussen de stad en het platteland. Het platteland zou betekenen: 2 auto’s, en véél kindertaxiritten. Het werd de stad. Lady S vroeg vorige week op fietstocht naar Bassevelde nog of we ooit overwogen hadden om op den buiten te gaan wonen. Ik vertelde het verleden. Zij vertelde hoe blij ze was dat ze in de stad was opgegroeid. Dat kwam prettig binnen. Even zalig is het dat steeds meer mensen bewust die stadskeuze maken. Elk op zijn/haar manier.
In “Gentbrugge” out Joris zich bijna nonstop als een fietser. Met de fiets naar de bakker. Met de fiets naar de crèche.
Daar is niks speciaals mee. Behalve dat dat in weinig tv-programma’s te zien is, want geen spanning of sensatie. Hier is het simpelweg: evident. Zoals bij steeds meer modale mensen. Benieuwd naar de komende weken “Gentbrugge”!
De Hagelandkaai was voor fietsers altijd een “raar geval”, vaak ook een “gevaarlijk geval”. Het is een staduitwaartseweg die véél fietsers, véél auto’s en véél stadsbussen delen. Er staan prachtige knoerten van bomen. Er is de prachtige steltloper van Roa. Het zware verkeer deed en doet de kaaimuren geen goed. En het is er niet zo erg breed.
Als fietser zat je er op het einde vaak in de tang.
Bij de herasfalteringen van de bestaande verkeersassen denkt de Stad duidelijk na over hoe de algemene situatie kan verbeteren. De Rodetorenkaai en Hagelandkaai kregen vers asfalt, en daarna verse verf. De fietssuggestiestrook op Rodetorenkaai en Hagelandkaai bleef zoals voorheen, maar iets breder denk ik (ik moet toch vaker die lintmeter uithalen…):
06sep19, Rodetorenkaai
Jaja, u heeft gelijk… wat is hier nu “vers fietspad” aan? Niks natuurlijk.
06sep19, Hagelandkaai
De grote verandering zit in het tweede deel van de Hagelandkaai. De plaats van bus en auto werd omgewisseld, waardoor er voor fietsers letterlijk meer ruimte ontstaat:
06sep19, Hagelandkaai06sep19, Hagelandkaai
Op het laatste stuk ga je als fietser mee inde flow van de bus.
06sep19, Hagelandkaai
Hoe fietsvriendelijk is dit nu? Het is nog steeds geen situatie om onervaren fietsers doorheen te sturen. Voor de huidige ervaren fietsers is het een grote verbetering. Auto’s moeten voorrang geven aan de bussen en de fietsers.
10okt19, Hagelandkaai
Enkel jammer dat de fietssuggestiestrook niet (zoals voorheen) doorgetrokken is tot aan het fietspad van de vooropstelstrook. Alles staat of valt met het rijgedrag van de buschauffeurs, die het niet àltijd makkelijk hebben met het STOPprincipe. Ik heb me lang het hoofd gebroken over de vraag hoe het komt dat dit niet vanzelfsprekend is. Waarom worden buschauffeurs sneller opgewonden / boos over (soms fout) gedrag van fietsers, en minder over (soms fout) gedrag van automobilisten? Is het omdat de bussen in de logica van de ganzen zitten, niet in die van de spreeuwen? Blijft het feit dat de “slotstrook” om de Dampoortrotonde te bereiken vlotter te bereiken is dan voorheen. Winst voor de dagelijkse fietser dus.
Blijft ook nog het zéér foute gedrag van een piepkleine minderheid van de automobilisten. Recent had ik op zo’n gedeelde rijstrook voor bussen en fietsers een bijna-doodervaring, en dat was làng làng geleden. Een auto vlamde me op zo’n rij en fietsstrook voorbij aan (ruwe schatting) 80 km per uur. Totaal onverwachts uiteraard, en op (naar mijn zéér subjectieve gevoel) een paar centimeter van mijn linkerarm.
10okt19, Koopvaardijlaan10okt19, Koopvaardijlaan
Tja. Van deze zotten, verlos ons heer. Daar is zelfs geen ISA tegen opgewassen, hij zou enkel trager gereden hebben. Ik ben de man gepasseerd terwijl hij dan toch in de file aanschoof. Meestal durf ik dan het langzaamaan gebaar maken, maar met deze persoon die rijp leek voor professionele hulp hield ik me wijselijk in. De man schudde over gans zijn lichaam. Was hij ziek? Had hij wel een rijbewijs? Hoe lost een maatschappij dàt op? En nog 7.000 andere vragen, met daarbovenop het besef dat ik blij mocht zijn dat ik het kon navertellen.
De eerste foto’s voelen vriendelijk en luchtig. Drie riksjas kruisen mijn pad. Ze roepen herinneringen op aan TV-beelden van bejaarde mensen die de natuur weer kunnen voelen. De haren en de neus nog eens in de wind. Dankzij vrijwilligers. In een flits herken ik het logo van de Fietsambassade. Twee fietsers dragen een fietshelm, de derde niet. Op de achtergrond is vanalles te zien, waaronder een vrachtwagen. Niks aan de hand. Bij de derde foto trekken de kuiten van de fietsers de aandacht. De vierde foto voelt bizar anders, bijna documentair. De vrachtwagen is maar deels in beeld, maar domineert. Je ziet het onevenwicht tussen de zware vrachtwagen en de lichte riksjas. Je voelt het bijna fysiek. De wielen van de vrachtwagen trekken evenveel aandacht als de riksjas. De vrachtwagenchauffeur reed professioneel rustig. Op de laatste foto zie je dat de vrachtwagen ze dan toch ingehaald heeft, ver voorbij de bocht van het winkelcentrum. Een paar auto’s zijn aan het inhaalmaneuvre bezig. Ze houden afstand. Die vrijdagmiddag, 11u52, had ik nergens een gevoel van gevaar. Maar bij sommige foto’s wordt dat anders. Dan komen oude spoken langszij. Zo werken beelden over mobiliteit. Elke mens heeft zijn waarheid, en zijn demonen. En elke mens wil overleven. Ook bij het bekijken van foto’s.
Onlangs was het hier het jaarlijkse straatfeest. Ik besloot om niet nogmaals dezelfde foto’s te nemen. Niet nogmaals de uitgelaten vreugde van spelende kinderen. Niet nogmaals de verbazing dat een straat méér kan zijn dan een verzameling rijdende en geparkeerde auto’s. Niet nogmaals die kleine en zeer kleine kinderen hun plezier van het slalomfietsen. Niet nogmaals. Behalve die ene op haar loopfietsje. Wat een evidente souplesse:
31aug19, Toekomststraat
Het evenwicht houden op twee wielen is geen evidentie. Je moet het leren. Naast het kirrende plezier en de zoevende souplesse is er op elk straatfeest ook wel waterputdiep kindergekrijs te horen, annex bloederig geschaafde knieën. Lopers en fietsers vallen wel eens. Dat is een evidentie. Ook volwassenen. En op asfalt of beton komen daar piepkleine steentjes in de knie bij. Ergens in de fotokast zit een foto waarop ik als kind poseer op een pony. Eén knie is onzichtbaar. Alle aandacht wordt -willen of niet- naar de knoert van een rode vlek op de zichtbare knie getrokken. Asfalt op speelplaatsen is ongenadig. En maar lachen op de foto.
Soms zie je mensen vallen. Zomaar, denk je. Dan ga je helpen. “Gaat het?” is de meest gestelde vraag. “Ca Va?” is de onderkoelde versie daarvan.
16aug19, Kattepad
Als de mama net bezig is met valtroost zijn woorden overbodig. Mama is er. Lachen moet niet. Luid wenen màg. En mamas valtroost is de beste troost.
Zou ik het durven bekennen?
Drie.
Twee.
Eén.
Ik ben een T-shirtmens.
De laatste 10 jaar heb hemden leren beminnen, maar versleten hemden worden vodden.
T-shirts met een glorieus verleden als vod gebruiken kan ik niet.
Er zijn er die ik amper draag, zodat ze niet verslijten.
Afgelopen week kocht ik 4 (vier) stuks.
Mijn teerbeminde zegt dan: “Wanneer ga de gij da allemaal dragen?”
Maar op mijn werk merken ze feilloos de nieuwe T-shirts op.
En wat blijkt?
Sommigen koppelen dat aan zelfstandigheid.
Want – zo beweren die T-shirtobservators (v) – niet alle mannen kiezen / kopen hun eigen kledij.
Ik dus wel.
En aangezien ik ook de was doe (èn de droog aan de draad, maar nièt de strijk!) zie ik de T-shirts langzaam maar zeker verslijten.
Tijdens de Gentse Feesten probeer ik een T-shirt te kopen bij Drukte.
Hij was een pionier.
Vraag me niet waarom: dit T-shirt heb ik twee maal.
En jawel, ik krijg soms T-shirts als cadeau.
En vraag me -nogmaals- niet waarom: vààk met een fiets op de borstkant, soms op de schouder of op de rug.
Er was ook het Volkswagenbusje op oranje achtergrond, made in Barcelona.
Gekregen op een verjaardag in het Zuiden van Frankrijk.
En: een scooter, al heb ik nog nooit met zo’n tweewieler rondgereden.
Die doe ik aan omdat mijn teerbeminde hem mooi vindt.
Daarnet nog vroeg ze of ik die dit weekend zéker wil dragen.
Want: a T-shirt of beauty is a joy forever.
Neem nu de T-shirts van Sfeerbeheer op Fly-Over: 16sep18, B401
Pure klasse!
Aan T-shirts merk je dat je -misschien!- een gelijkdenkende passeert.
Of zou de concentratie van fiets-T-shirts op en rond de verkeersvrije B401 toeval zijn? 16sep18, B401
16sep18, B401
16sep18, B401
16sep18, B401
16sep18, B401
Voor fietsfilosofie moest je op de Zeswijkse in Gentbrugge zijn: 16sep18, Arbedpark
Anita Foesters (1961 – 2017)
Deze week heeft Anita ons bedroefd achtergelaten. Samen met haar partner Harrie Mol behoorde ze in de beginjaren tot de vaste kern van Perpetuum Mobile. Anita bleef liever op de achtergrond, maar leverde op originele manier -strijdbaar en verrassend- een niet te verwaarlozen bijdrage. Er was toen geen internet, geen sociale media en alles ging op papier. Anita zorgde voor de interne post tussen de leden van het zootje ongeregeld dat toen Fietsersbond speelde…
Zo hadden we ook een ledenblad, maar geld voor postzegels spaarden we liever uit. De oplossing kwam van Anita. Ze werkte in een autorijschool en met haar leerlingen reed ze naar alle adressen waar het boekje in de bus moest vallen. Wij vonden dat fantastisch. Zo was er in de strijd voor een betere fietscultuur in Gent tenminste één auto voor een nuttige reden aan het rondrijden.
Dat paste ook perfect bij het rebelse karakter van Anita. Ex-vrachtwagenchauffeur, nergens bang voor. Niet voor fascisten, niet voor kwade automobilisten. We missen haar enthousiasme en optimisme.
Onze drie dochters zijn mijn smaakpolitie.
Met grote regelmaat leggen ze een colleke van mijn hemd in de enige echte corrècte plooi.
Af en toe sturen ze me naar de kapper. “Het wordt wel tijd hé, pappa?”
Daar hoort een kritische blik bij.
Schoenen worden gekeurd op hun hipheid.
Meestal afgekeurd.
Elk nieuw kledingstuk wordt uitbundig geevalueerd.
Streng maar rechtvaardig.
Ik heb leren hemden kopen.
Fashion!
Je merkt het.
Ik zou het nooit, maar dan ook nooit in mijn hoofd halen om blauwe schoenen te kopen.
Gelukkig is er het scherpe oog van mijn teerbeminde.
Deze zomer op verkenning in Freiburg (wat is mythe? wat is werkelijkheid?) belandden we in een grote schoenenwinkel.
Ik kocht er degelijke slippers in afprijzing.
My most beloved – die een hekel heeft aan verjaardagscado’s kopen- greep haar kans.
Een paar weken voor de Happy Birthday kreeg ik een paar hippe blauwe sneakers. (zeg ik dat correct?)
Uiteraard niet in afprijzing.
Hip is zelden een afdankertje.
Het was onze laatste vakantiedag… dus leve de extra bagage… .
En jawel: terug in Gent klonk uit drie jonge damesmonden bewonderend gefluit / “goed zo papa” / “amai papa, zo hip”, …
Mission accomplished.
De smaakpolitie kan weer een jaartje de boom in.
Dit alles om uit te leggen hoe weinig affectiviteit ik heb met Cycle Chic.
Bij de lancering een paar jaar geleden snapte ik er niks, helemààl niks van.
Ok, het was een kind van het grandioze Copenhagenize.
Maar moet onze fietsersbeweging hier nu mankracht en middelen in stoppen?
Ondertussen denk ik: Het antwoord is ja.
Pas na het lezen van (een deel van 🙂 ) TERRA REVERSA, De transitie naar rechtvaardige duurzaamheid van Peter Tom Jones & Vicky De Meyere begreep ik hoeveel irrationele factoren hun invloed hebben op ons mobiliteitsgedrag.
Onhippe slonzigaards zoals ik hebben zo’n theorie nodig om de hipheidsfactor van fietsen te apprecieren.
Pas daarna begreep ik hoe groot de impact is van winkeletalages met hippe fietsen als decor.
Of modebladen met modellen op of rond glanzend blinkende fietsen.
Even blinkend als de retro racewagen uit de volgende -ahum- reportage/fotoshoot.
Modebladen verhogen de acceptatiegraad van gelijk wat.
Net als soaps zoals Thuis.
Tiens, wordt er in soaps gefietst?
Terug naar mijn blauwe schoenen.
Gisteren deed ik ze aan om te gaan werken.
Ik ben er zuinig op.
Zo mag het niet regenen.
Of mag ik geen werkdag hebben met veel stapkilometers.
En jawel, ook op het werk hadden twee female collega’s de schoenen prompt /onmiddellijk / tout de suite gespot.
Mèt loftrompetten.
De Fietsersbond doet tijdens de Week van de Mobiliteit een fotoronde van Vlaanderen om fietsers te fotograferen op hun cycle chicst. 21sep17, station Brugge
Donderdagmorgen was het station van Brugge hun decor.
Ook de fotografe van Cycle Chic had prompt mijn blauwe stappers in de lens.
21sep17, station Brugge
Dat paste zo mooi bij de Blue Bike.
Tja, dan kon ik toch niet achter blijven?
Ik fietste daarnet twee minuten op de Sint-Denijslaan en kwam 1) een geblokkeerd fietspad tegen, 2) zag een fietser net niet aangereden worden door een rechtsafslaande onoplettende camionettechauffeur en 3) werd vervolgens door diezelfde chauffeur klem gereden – ik fietste noodgedwongen bijna in het midden van de rijbaan omdat er op de fietssuggestiestrook een vrachtwagen stond te lossen naast een werf. De camionettechauffeur vond het niet nodig om te wachten tot ik gepasseerd was waardoor ik gekneld zat tussen camionette en vrachtwagen. Een nogal benauwd gevoel dus. Toen ik aangaf dat ik dat niet zo prettig vond riep hij dat mijn plaats op het fietspad was (het was niet eens een fietspad, en bovendien was de suggestiestrook geblokkeerd) en ook nog iets à la “fucking kutwijf”. Altijd leuk om te horen, op vrijdagochtend. Gelukkig scheen de zon.
Ik ben zeker dat elke fietser gelijkaardige dingen heeft meegemaakt, meer dan hem of haar lief is.
09mei17, Sint-Lievenslaan
Veilig en wel op mijn bestemming aangekomen, installeerde ik me met een uitstekende kop koffie en bladerde ik eerder achteloos door de krant. Mijn oog viel op een klein artikel met als kop “Termont vraagt politie op te treden tegen roekeloze fietsers” (DS, 26/05/2017). Nog maar net bekomen van mijn ochtendlijk fietsavontuur voelde ik me door die kop miskend als fietser, een beetje verwaarloosd zelfs. Wat met mijn veiligheid?! Ik begrijp dat als “steeds meer burgers klagen over roekeloze fietsers” de burgemeester hier, als hoofd van de politie, wil tegen optreden. Bovendien, laat er geen misverstanden over bestaan: ja, fietsers moeten zich aanpassen aan voetgangers. Stapvoets rijden in het centrum, afstappen in de voetgangersstraten of de parallelle routes nemen, dat is wat mij betreft niet eens een discussie waard. Maar, ik begin het er stilaan wel lastig mee te krijgen dat fietsers in Gent het imago krijgen van cowboys die zich van niets of niemand aantrekken. Sinds de start van het circulatieplan is het struikelen over kranten die berichten over fietsers die zich van niets of niemand aantrekken en denken dat de stad van hen is, terwijl het hier om een kleine minderheid fietsers gaat die de boel voor de grote meerderheid verpest.
Ik heb hier moeite mee niet alleen door hetgeen ik deze ochtend meemaakte – ik voelde me erg kwetsbaar op mijn fiets. Dergelijke krantenartikelen wekken ook de indruk dat Gent een fietsparadijs is en fietsers ondankbaar en verwend. Al deze verwijten zijn ook een slag in het gezicht van de groeiende groep ouders die zich elke dag met hun kinderen in de Gentse stadsjungle begeven (want ja, dat is het buiten de R40 op veel plekken nog steeds), van de aarzelende senioren die de (elektrische) fiets opnieuw ontdekken of de beginnende woon-werkfietser die zich zeer keurig gedraagt. Om nog maar te zwijgen over het onrustwekkend hoge aantal fietsslachtoffers in het verkeer.
Bovendien, fietsers blijven stigmatiseren bevestigt de veronderstelling dat het hier om een “apart ras” gaat, een rariteit, terwijl we het hier gewoon hebben over doorsnee Gentenaars die simpelweg de fiets kiezen om zich te verplaatsen van punt a naar punt b. Fietsen is geen uitzondering meer in Gent, geen subcultuur, maar gewoon erg mainstream. Fietsers zijn geen exotische diersoort waar een speciale behandeling voor nodig is. Daarom dit voorstel: willen we voortaan enkel nog weggebruikers op hun verantwoordelijkheid wijzen, en stoppen met vingerwijzen naar één groep bijzonder kwetsbare weggebruikers? En als het nodig blijft om fietsers aan te spreken op hun gedrag in de voetgangerszone, we met evenveel ijver automobilisten aanmanen om de zone 30 te respecteren?
(En o ja, mocht je je afvragen waarom die fietsers in Kopenhagen zich zo goed gedragen: it’s all about infrastructure.)
Afgelopen decennia heb ik geleerd om een project pas ècht te geloven als de schop in de grond gaat.
Krantenpapier is zeer verdraagzaam.
Een timing voor een werf is geen exacte wetenschap.
Het doolhof van de procedures staat niet in de Efteling, maar in het Stadhuis, of eerder in het Parlement / de Parlementen.
Maar kijk, als de Stad vorige week een dergelijk bord plaatst lijkt het menens:
26apr17, Bijgaardepark
Oh wat kijk ik hiernaar uit.
Ook al had ik op dit tunneltje gehoopt/gewenst/ gewild toen Lady L 13 jaar was en naar de grote school stadinwaarts trok.
We zullen het tunneltje met onze armen wijd open onthalen, luid een Gloria Halleluja zingend.
Het zal ons traject naar het Dampoortstation zoveel korter en veiliger maken.
Het zal mijn laatste gram chagrijn over een gebroken verkiezingsbelofte in 1994 helemaal wegspoelen. Misschien vertelde ik dit verhaal ooit al op Fietsbultige manier.
We kochten ons huis in 1995.
Hat jaar daarvoor hadden we in verkiezingspropaganda gelezen dat er onder de sporen een veilige fietsverbinding richting stadscentrum ging komen.
En we geloofden dat.
Lady L ging in 1996 naar de lagere school in onze buurt, dus 6 jaar later (2002) zou die puberveilige fietsroute er zeker liggen.
Dachten we.
Zo werd ik een boze, angstige vader.
En werd ik een paar jaar later actief lid van Fietsersbond Gent.
Lady L, T & S fietsten naar de grote school & de nog grotere school langs het mottige kruispunt Forelstraat / Heernislaan.
Lady L is binnen 1 maand en 2 dagen 27 jaar.
Het wordt dus hopelijk / vermoedelijk 2018 à 2019, met dank aan het huidige stadsbestuur, en de schepen die het meent.
Een wandeling naar het stadscentrum via de Sint-Baafsabdij en Portus Ganda wordt zo een evidentie.
Ik hoop/verlang op een concept naar Nederlands model, waar fietsers en voetgangers niet gemengd worden, maar elk hun ruimte krijgen:
Humooooooooor.
Gentenaars lachen met alles.
Het editoriaal van HLN van 4 april begon ermee:
Om daarna het Circulatieplan 100% te steunen.
U leest het goed.
De hoofdredactie van Het Laatste Nieuws.
Jan Segers heeft het onder andere hierover:
Afgelopen weken hoorde ik nog die verhalen.
Hoe mensen uit de Ham met de auto op café gingen naar het Damberd, en als ze geen parkeerplaats vonden op de Korenmarkt doorreden naar Studio Scoop of de Vooruit.
Ook mijn teerbeminde ging zo uit.
Met de auto van de Willem Wenemaerstraat naar de Vlasmarkt.
Ik ben een deel van die autogeneratie, ik ken die romantiek.
Bij terugkeer van vakantie reden we soms met de auto eerst nog eens langs de drie torens.
Of eerst frieten eten bij Helga in de Zuidstationstraat, en dan pas naar huis in Gentbrugge.
Romantiek kan soms onnozel zijn.
In de Gentenaar van 30 maart beschreef Karel Van Keymeulen zijn eigen mobiliteitsverleden, een schitterend statement:
Een groot contrast met de onderbuikfabels van Zaki:
Elk zijn waarheid.
Ook op Facebook, de toog van het internetcafé.
Aan de toog valt veel positiefs of humor te horen/lezen:
Schoolomgevingen halen het nieuws pas na een dodelijk ongeval. Dan lees je commentaren zoals deze. Deze column van David De Pue verscheen afgelopen winter in Frontaal, het driemaandelijks magazine van het Gents Milieufront.
Tussen mijn Gentbrugse huis en mijn Ekkergemse werkplek ligt een fietstraject van vijf kilometer, dwars door het stadscentrum. Geen verkeerslichten onderweg, maar wel een aantal kruispunten waar ik moet opletten niet van de straat te worden gemaaid door zwaardere jongens op de weg. Het Sint-Annaplein is zo’n plaats. Gelukkig hebben fietsende forensen het voor het zeggen in andere straten, zoals aan de Visserij, waar de rode loper voor hen is uitgerold. Daar blijven de wagens netjes achter de rijwielen.
Onderweg naar het werk kom ik voorbij een aantal scholen. De basisschool van Nieuwen Bosch, in de Tweebruggenstraat, is er één van. De school waar niet alleen de Gentse Nobelprijswinnaar Literatuur Maurice Maeterlinck, maar ook ondergetekende, hun eerste jaren onderwijs genoten. Een respectabele instelling die teruggaat op een nonnenklooster, waar de barokke kapel met haar sierlijk torentje nog van getuigt. Toen ik er in mijn grijs uniformpje rondliep stonden de laatste stokoude nonnetjes op het punt met Onze-Lieve-Heer te worden verenigd. Het was rond die tijd, midden jaren negentig, dat het schoolbestuur de onbezonnen beslissing nam een ‘drive-in’ aan te leggen. Sindsdien rijden auto’s af en aan op het schoolterrein, waarbij de mooie abdijtuin steevast wordt ontwijd. Het zorgt voor wat extra fijn stof in kinderlongetjes. Verrassend veel ouders komen er hun kroost met een luxewagen afzetten. Sommigen zelfs met een 4×4, alsof het Gentse stratennet er zo slecht aan toe is dat er rally’s op georganiseerd kunnen worden. Elke auto die van de drive-in gebruik maakt kruist het tweevaksfietspad van de Tweebruggenstraat tweemaal. Aangezien dit één van de drukste fietsassen van de stad is laat het gevolg zich raden: pure verkeerschaos. De website van de school vermeldt het volgende: ‘Voor de veiligheid en om alle parkeerproblemen te vermijden beschikt de school over een uniek drive-in systeem voor het afzetten en ophalen van de kinderen’. Uniek in zijn stupiditeit.
02dec16, Tweebruggenstraat
21okt16, Tweebruggenstraat
21okt16, Tweebruggenstraat
21okt16, Tweebruggenstraat
01feb17, Tweebruggenstraat
Dat er anno 2016 wijzer over mobiliteit wordt gedacht bewijst de Montesorrischool Klimop in de Theresianenstraat, waar ik langskom net voor ik de steilste fietsersbrug van Gent, over de Coupure, moet bedwingen. De Theresianenstraat is een zogenaamde schoolstraat: rond het begin en het einde van elke schooldag wordt de straat afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Een vrijwillige ouder of leerkracht van dienst houdt het verkeer op de Coupure Rechts tegen als er fietsers of voetgangers de straat kruisen en de schoolstraat inslaan. Het is er niet enkel veiliger, maar ook beduidend gezelliger dan aan de schoolpoort van Nieuwen Bosch. Nadat de kindjes uitbundig de speelplaats zijn opgerend kunnen de ouders er gezellig bijpraten. Ik kijk uit naar het moment dat ook Nieuwen Bosch voor een ambitieus en bijdetijds mobiliteitsplan kiest.
Fietsbult 