Het zou een titel voor een schlager kunnen zijn: “voor Claudia”. Maar het is een herhaling van de stelling van 20 mei: het is voor voetgangers en fietsers niet haalbaar om van de kant Antwerpsesteenweg naar kant Dendermondsesteenweg over te steken in één fase. Een fase is vakjargon van de verkeerslichtenmensen (21 letters).
Ik kwam terug van boodschappen, waardoor ik bij toeval nogmaals de Dampoort dwarstte. Vier foto’s van 20 mei 2020, 18u00:
Het blijft me verbazen hoeveel meer je kan zien op foto’s dan “in het echt”. Zo had ik niet gezien dat de fietser rechts een foto aan het nemen was van de situatie. Wilde hij het beeld vangen van de groen lichten aan boog 1 en 2, en het rode licht aan boog 3? Als ik het zo zie denk ik: die lichten zijn gewoon fout afgesteld, of er zit een computerfout in het systeem, of… of… waardoor de lichten van boog 3 niet meer synchroon lopen met 2 en 1. Misschien heeft Claudia nog herinneringen aan een synchrone periode.
In ieder geval: de voedselkoerier links haalt nipt het oranje licht van boog 1. De rechtse fietser ging daarna nipt door rood. Ik had vol rood. Voedselkoeriers zijn -kuchkuch- zelden trage fietsers. Misschien is Claudia een atlete.
Ik verzin nog een derde mogelijkheid: misschien zijn deze verkeerslichten op sommige momenten van de dag wèl synchroon ingesteld. In het vakjargon: de Claudiamomenten (15 letters).
Van: MJ Verzonden: woensdag 13 mei 2020 20:56 Aan: fietsbult@fietsersbondgent.be Onderwerp: Drukknoppen
Er hangt nu een sticker op de knoppen aan Dampoort. Deze drukknoppen doen echter al sinds de invoering van het mobiliteitsplan helemaal niks. Waarom niet gewoon wat red tape rond de knop? Onbegrijpelijk.
Een collega wou afgelopen week verhuizen. Het wordt toch 2 weken later. Al bij al is zijn verhuis minstens drie maand later dan gepland. Wie ooit verbouwd of gebouwd heeft kent de relativiteit van de planningen van aannemers. En van de wisselende kwaliteit van sommige aannmers. Zo was er die aannemersknecht die de chape goot zonder de stelling van de schrijnwerker weg te halen. Reken uit de tijdswinst.
06sep19, Melopee, Schipperskaai
De nieuwe school Melopee aan de Oude Dokken is niet klaar. Het wordt (momenteel) 4 november in plaats van 2 september. Jammer voor de school en de kinderen. Hopelijk is tegen 4 november ook de fietsinfrastructuur erheen state of the art klaar, want ook daar is er nog werk aan de winkel. Zoals we hier lazen is een degelijk breed tweerichtingsfietspad om Antwerpsesteenweg te verbinden met de Dampoort een must. Dat sluit dan aan bij het toekomstig fietspad op de Kleindokkaai, dat dan weer aansluit op de Schipperskaai.
08aug19, Kleindokkaai
Aan dat fietspad langs de Kleindokkaai wordt momenteel gewerkt. Vrijdag werd een groot deel van het “karrenspoor” langs de gevels getrokken. Dat zou dienen voor het bestemmingsverkeer.
06sep19, Kleindokkaai
Eén van de werkmannen beantwoordde mijn opgestoken duim met: “Wen emmen ons best gedoon!”, gevolgd door een grote glimlach.
06sep19, Kleindokkaai06sep19, Kleindokkaai
Het fietspad zelf komt grotendeels aan de kant van het water.
30aug19, Kleindokkaai30aug19, Kleindokkaai
Als je de pinnen in de grond mag geloven wordt het fietspad voorbeeldig breed:
Het potentieel van deze fietsas is zeer groot. Ik ga ervan uit dat het hier binnen 3 à 5 jaar een dominante fietsas is met als bestemmingen in noordelijke richting Muide, Meulestede, Oostakker, Wondelgem en Seleskest. Op wat er nu (nog maar) aan paden ligt wordt in de spitsuren al druk gefietst:
Ik ben benieuwd hoe de aansluiting met de Dampoort zal verlopen. Het zal doorboven op het fietspadkruispunt in de spits vaak zéér druk worden.
03sep19, Kleindokkaai / Dampoort
Dit fietspad is met stip één van de strategisch best gekozen fietsprojecten van het ogenblik. Als dit fietspad er ligt zal één van de meest onmogelijke fietsplekken van Gent omgetoverd zijn in één van de meest toekomstgerichte fietspaden van Gent. Dit pad zal de bewoners van het noorden van Gent helpen om de werf van de Verapazbrug, Muidelaan en Dok Noord aan te kunnen. Want hoe méér mensen er op de fiets zitten, hoe méér plaats er over blijft voor wie de auto ècht nodig heeft. Win-win. Acht jaar geleden begreep ik totaal (maar dan ook totààl) niet waarom die Bataviabrug prioritair was. Nu wel. De puzzelstukken raken gelegd.
Voila, zo makkelijk kan het schrijven van een blogstuk zijn. De krant lezen, daarin de kern vinden van wat je wil zeggen, klaar! De rest is maar illustratie. En het kan ook simpel, met overheden die hun gronden delen, en low budget.
Neem nu de Dampoort. Dat is dè meest vervloekte fietsplek van Gent, en toch telden vrijwilligers van het Gents MilieuFront daar in de ochtendspits van 9 mei de grootste fietsstroom stadinwaarts. Er is op en rond de Dampoort nog een waslijst verbeteringen aan fietsinfrastructuur mogelijk. Sta me toe te focussen op één klein deel van het kruispunt Kasteellaan met de Dampoortrotonde.
Een korte voorgeschiedenis. In het “Fietsbeleidsplan” uit 1993 lezen we: “Wie durft het nog aan om met de fiets in de buurt van het Dampoortstation te komen?” Een flink deel van de fietspaden op de Dampoort dateren van 1997. Toen werd de metalen fly-over die de Kasteellaan verbond met Dok Zuid afgebroken (foto’s hier) , werden de treinsporen richting goederenstation verwijderd, en werd rondom de zwaaikom een ferme autoweg annex fietspaden aangelegd. Tot 1997 was er geen rotonde. Dat alles was voor die tijd een grote stap voorwaarts. De Stad was vragende partij voor verkeerslichten, maar het Gewest weigerde dat op de rotonde. “Het zou de autodoorstroming belemmeren”. Kuch kuch… . Op het kruispunt Kasteellaan met de Dampoortrotonde stond toen nog het Goederenstation Gent-Oost. Het gele muurtje dat het voetpad scheidt van de autoparking is daar een overblijfsel van. Het goederenstation werd gesloopt in 2000, waarna de NMBS er een gratis parking voor zijn abonnees uitbouwde. Jaar aan jaar groeide het aantal fietsers. Bekijk de huidige situatie:
Je ziet helder dat voetgangers en fietsers tussen autoringweg en autoparking een restfractie toebedeeld kregen . Correctie: een restfractietje.
Neem even rustig uw tijd om de volgende foto’s in detail te bekijken. Er valt foto per foto véél te zien, ik vertel niet alles.
Ook al weet ik dat dit een drielandenpunt – excuus: een drie overhedenpunt- is, wil ik er niet veel woorden aan vuil maken. De NMBS is een overheidsbedrijf. Hier ligt voldoende overheidsgrond om voetgangers en fietsers méér ruimte te geven. Een flink deel van die fietsers en voetgangers zijn op weg van en naar het Dampoortstation, en dus klant van de NMBS. Het autodenken uit het verleden is wat het is. Het denken uit het verleden over NMBSgronden te gelde maken is wat het is. Overheden horen geen gronden aan elkaar te verkopen of verhuren, dat is verspilling van energie en van belastingsgeld. Laat men deze rotte hoek zo snel als mogelijk opkuisen. De inspanningen van de NMBS omtrent de fietstunnel aan de Gandastraat worden zéér hard geapprecieerd. Nu is het de beurt aan dit kneusjeskruispunt. Eén vrachtwagenlading volstaat om de muur aand it kruispunt weg te halen. Eén vrachtwagen rode en witte klinkers volstaat om het fietspad en het voetpad uit te breiden. Low profile. Low budget. Wat mag dat kosten?
Oh ja, misschien moet iemand ook eens aan de Lijn vragen om die palen met bovenleidingen die al 10 jaar niet meer gebruikt worden weg te halen. Het ijzer is tegenwoordig veel waard , en volgens sommigen heeft de Lijn middelen te kort. De voetgangers – en heel soms ook fietsers- zullen blij zijn met de nodige extra ruimte.
20maa17, Kasteellaan
Zullen we de mensen die in mei verkozen worden in het Vlaams en Belgisch parlement uitnodigen voor een ochtendlijke fietstocht rond de Gentse ring?
Agentschap Wegen en Verkeer beheert alle verkeerslichten op de kleine ring R40.
Op sommige kruispunten trekken ze momenteel de aandacht op de drukknoppen: 23apr19, Nieuwevaartbrug
Met zekere verbazing keek ik naar het verkeerslicht dat me nog nooit opgevallen was: 23apr19, Nieuwevaartbrug / Palinghuizen.
De pijl is een soort van uitnodiging: “kom duw op mij”.
Aan de verkeerslichten Gandastraat / Kasteellaan hing er geen pijl, en duurde het vanavond rond 22 uur na de druk op de knop een minuut voordat het groen werd.
Daarna krijgen zowel voetgangers als fietsers 12 seconden groen.
Donderdag gaat de aansluitende tunnel onder de Dampoorsporen open. 07apr19, Kasteellaan / Dampoortfietstunnel
Het zou me verbazen mocht deze lichtenregeling tegen dan niet aangepast zijn aan de te verwachten grote fietsersstroom.
Op weg naar huis staat links in de verte een ziekenwagen dwars over de weg. Het zal toch niet waar zijn?
Doet de Dampoort alweer haar rotte reputatie “eer” aan? Naar huis, of toch even passeren?
Een witte 4×4 van een duur Duits merk met een dure nummerplaat staat voorbij het het kruispunt, iets verderop.
Schuin.
Een vrouw wordt door ambulanciers verzorgd. 02apr19, Antwerpenplein
Hoe zou het haar zijn?
Op HLN.be wordt de chauffeur geprezen omdat hij geen vluchtmisdrijf pleegde.
02apr19, Antwerpenplein
Maar ik ken dat kapsel… en die jas… het is precies een buurvrouw uit de straat… Jawel ze is het.
Dju!
Dag mevrouw, hoe is het? Oh, zijdet gij?
Gaat het?
Geen pijn pijn aan uw hoofd? Mijn hoofd is goed, maar zovéél zéér aan mijn been!
Hij – den dienen daar- kwam veel te rap van de Dampoort, en hij had mijn achterwiel mee!
Zal ik uw man verwittigen? Jaaaa, want hij neemt zijn telefoon niet op.
Zeg me nog eens uw huisnummer? …… Ja, en zegt hem dat ik mijn papieren niet mee heb.
Mijn been doe zo zeer.
Het been is ingepakt.
Een ambulancier brengt haar hoofd omhoog, waarbij ze roept van de pijn.
Naar welk ziekenhuis wordt mevrouw gebracht?
Ik woon in haar straat, en zal haar man verwittigen. Sint-Lukas.
De politie arriveert.
Ik breng mijn fiets naar huis, omhels mijn teerbeminde -die naar haar werk vertrekt- een paar seconden langer dan bij andere thuiskomsten, vertel haar nog snel het verhaal, stap naar het huis van de buurvrouw, en vind de man niet thuis.
Ook de directe buren kunnen me niet helpen.
10 à 20 minuten later zie ik hem wel, hij komt dan net met per fiets terug van het kruispunt.
Ik vraag of er overtreden snelheid in het spel was?
Hij reageert innemend en rustig: “Ik ken de omstandigheden niet, laat ons afwachten.”
Ik ga naar huis, eet, en zet de tv aan.
Het is De afspraak, bekijk het hier.
Het gaat over Brussel.
Maar even vaak over de rest van het land.
02feb19, De Afspraak
Daar vallen zinnen als:
– Autodoorstroming is belangrijker dan verkeersveiligheid.
– Het gaat over hoe wij als maatschappij onze stad, onze samenleving inrichten.
– Met de groei van onze steden moeten we gewoon het autoverkeer gaan beperken.
– Over 50 jaar kijken we terug naar deze tijd, en kunnen mensen zich niet voorstellen hoe roekeloos we met onze kinderen, met onze infrastructuur zijn omgegaan.
– Het is niet omdat je op een fiets zit dat je een heilige bent.
– Het ISA-systeem geeft aan als je te snel rijdt.
– Apparatuur om te verkennen, om te zien of er voetgangers zijn, kosten héél kleine bedragen; daar kan een sierstrip op een auto een veelvoud van zijn.
– Waarom kan je een auto kopen die 300 kilometer per uur kan rijden?
– Het enige alternatieve politieke objectief is nul verkeersdoden.
– Hoffelijkheid is iets ontzettend belangrijk.
– De politiek van de hoffelijkheid kan moeilijk rechtstreeks geimplementereerd worden in de geesten van de mensen. Je moet het doen via de ruimtelijke infrastructuur, politietoezicht en technologie in de auto’s. Hopelijk krijg je zo de hoffelijkheid.
Buurvrouw is een niet assertieve fietser.
Steeds op haar hoede.
Steeds traag.
Vaak zie ik haar te voet oversteken.
En toch…
Ze leeft nog, en daar ben ik blij om.
18 na 1.
Buurman mailt. Ben net terug van het ziekenhuis.
B stelt het relatief goed.
Ze heeft wel een complexe breuk van het bovenbeen.
Voorlopig hangen er gewichten aan en normaal wordt ze morgen geopereerd.
Stel: je verbouwt je huis, en daarom ga je een paar maanden op zolder wonen.
Kamperen in je eigen huis, want de vloer van het gelijkvloers wordt vervangen: gezellig!
Je weet dat er een moeilijke week zal zijn, waarbij de voordeur en de gang tot aan de trap een week lang verboden terrein is.
Het stuk vloer tussen de voordeur en de trap moet kunnen uitharden.
De enige oplossing is om als een dief via een ladder achteraan het huis naar het raam op de eerste verdieping te klimmen.
De planning is helder, denk je.
Wat nodig is is nodig.
Maar op de dag des heren stuurt de aannemer niet zijn werfploeg, maar een zwarte kat.
Dat merk je pas als je ’s avonds reeds de ladder beklommen hebt, en even de trap afdaalt om het resultaat te bekijken.
Weg is het vertrouwen.
Maar de aannemer sust je aan de telefoon.
De volgende dag zal hij er zeker / zéker zijn.
But same player shoots again.
Weg is de geloofwaardigheid, waard om geloofd te worden…
Gedoe.
Aannemers van wegenwerven mogen dit nonstop doen.
Ze mogen een onderaannemer signalisatie laten plaatsen, en daar mag je van geloven wat je wil.
Zo staat dit bord nu al een paar weken te blinken:03 december 2018, Forelstraat
De dag dat de werf (vernieuwing van een strook asfalt) er effectief doorgaat zal er weer gesakkerd worden op die fietsers die zich nergens aan verkeersborden houden.
Zo’n bord mag zich nog een dag vergissen.
Hoogstens twee.
Maar geen twee weken.
Wat absoluut niet kan: een fietspad afsluiten zonder werf.
Zoals maandag 10 december het pokkedrukke tweerichtingsfietspad onder de rechtse boog van de Dampoort afgesloten werd: 10dec18, Dampoort
10dec18, Dampoort
Wie zoiets plaats heeft nog nooit een stationsomgeving in de ochtendspits meegemaakt.
Of: hoe veroorzaak je conflicten in plaats van ze op te lossen.
Blij dat ik er morgen de trein niet hoef te nemen.
(noot: deze middag waren de borden aan de Dampoort aan de kant gezet)
Vrijdag 14 september, 19u07. “Voor wanneer is het?” vraag ik.
Het Kempisch antwoord volgt prompt: “Ah! Dat weten we nie hé! Da kan één uur zijn. Da kan twéé uur zijn. Dat weten we nie! Maar vermoedelijk vannacht. Of morgen!”
Ik zeg: “Allez, da’s echt gelijk een bevalling.”
En lap: flashback naar de bevallingskamer 28 jaar geleden.
De man graaft verder. 14sep18, 19u08, Dampoortstation
14sep18, 19u15, Dampoortstation
Na de weeën en het persen volgt als alles goed gaat: de bevalling.
Daar dacht ik aan.
Van maandag tot donderdag was ik even de stad uit.
Deze morgen, vrijdag 14 september, bleek dat er al véél arbeid geleverd was, maar nog geen opening te zien.
En ja, vertelde een werfman deze morgen: “Er was een beetje beweging, maar absoluut niet erg”.
Dat ging over de sporen.
14sep18, 8u58, Dampoortstation
14sep18, 8u59, Dampoortstation
Vannacht passeerde ik nog eens.
Net op tijd om de graafmachine te zien wegrijden.
De opening was compleet: 14sep18, 23u27, Dampoortstation
14sep18, 23u30, Dampoortstation
Gent heeft er een verbinding bij.
De nieuwe tunnel is geboren!
Proficiat aan de ouders!
Het is nu wachten tot het kind proper aangekleed is.
Dan pas start het publieke leven.
Volgens de planning wordt dat februari 2019.
We hebben het hier vaak over wijn of over azijn.
Meningen pro of contra.
Jammer voor u, maar vandaag is er enkel een waarschuwing, geen mening.
Voor een mening is het te vroeg.
Eerst een paar weken kijken hoe het loopt.
Het gaat over de Dampoort, de verkeersmallemolen bij uitstek.
Gentenaars en pendelaars met Paasvakantie: opgelet!
Neem maandagmorgen en maandagavond een paar minuutjes extra tijd om le nouveau Dampoort te bekijken.
De lichtenregelingen zijn namelijk aangepast.
De Dampoortrotonde en een stukje van de Kasteellaan kregen afgelopen zondag een verse asfaltlaag, en werd daarom volledig afgesloten voor autoverkeer.
Fietsers en voetgangers konden door. 08apr18, Kasteellaan
08apr18, Dampoort
08apr18, Dampoort
Het is een verstandige keuze om zo’n werf op een zondag in de Paasvakantie aan te pakken.
Die ène dag rotzooi voor de deur heb ik voor over: 08apr18, Toekomststraat
Fietsers hadden het lastig, en moesten soms voet aan de grond zetten: 08apr18, Toekomststraat
Zondagavond bleek dat de schilders en fietspad vergeten waren: 08apr18, Dampoort
De werftoezichters van AWV hadden het al doorgespeeld, het zou die avond nog geschilderd worden.
Nog voor de “heropening”. 08apr18, Dampoort
Een beetje nieuw: stopstrepen werden soms verplaatst, soms over driehoeken heen geschilderd:
08apr18, Dampoort
08apr18, Kasteellaan
08apr18, Dampoort
Het extra verkeerslicht aan de kop van Dampoortstraat is voor fietsers de grootste wijziging: 08apr18, Dok Zuid / Dampoortstraat
Door de palen van het parkeersysteem en de verlichting, en door het kronkelfietspad zie je het verkeerslicht niet 100% bij voorbaat.
Opletten dus… 08apr18, Dok Zuid / Dampoortstraat Voor de palenliefhebbers: de palen van trolleybus staan er sinds 2009 doelloos te koekeloeren.
De paal links van het verkeerslicht kan je -mits wat ontwikkelde fantasie- nog een fietsbeschermende functie toedichten
Ik ben benieuwd of dit fietsverkeerslicht efficiënt gaat werken.
Of er voldoende opstelcapaciteit zal zijn zonder het fietsverkeer naar de Dampoortstraat te blokkeren.
Of groen voor fietsers 100% conflictloos zal zijn.
Positief punt voor onze nekspieren… dit licht kreeg van bij zijn geboorte een verkeerslichtje op ooghoogte: 08apr18, Dok Zuid / Dampoortstraat
Oei, dat was toch al een mening…
Op Dok Zuid wordt er nog gewerkt.
Nog niet alle schilderwerken zijn klaar.
Zouden er ook daar nog lage verkeerslichtjes komen?
Of zal het zich beperken tot het terugdraaien van het weggedraaide fietsverkeerslicht?
Hoe komt het dat een mens beslist om vanuit een passief lidmaatschap van de Fietsersbond de stap te zetten naar een engagement als actieve vrijwilliger?
In mijn geval waren het emoties.
Daar schreef ik 10 jaar geleden dit over.
Het vervolg hierop las je in april 2017.
Het was dan ook met zéér gemengde gevoelens dat ik op 1 maart foto’s ging nemen van de eerste spadesteek van de fiets- en voetgangerstunnel aan Dampoortstation.
Droef tot onderin mijn maag omwille van het ongeval van Nikita Everaert.
Dit drama toonde de diepste angst uit mijn leven.
Ik ben een mens die leeft zonder geweld, maar sinds 2002 leefde ik in het volste besef dat mocht één van mijn kinderen in een verkeersongeval sterven, de kans reëel was dat àlle stoppen boven en onder mijn strottenhoofd zouden doorslaan.
Het ongeval met Nikita herinnerde me daar elke seconde aan.
En net in àl die emoties ging de symbolische spade in de grond voor de nieuwe spooronderdoorgang die een déél van Sint-Amandsberg -fietsers èn voetgangers- een veilige oversteek van de stadsmuur R40, èn een veiliger verbinding met het Dampoortstation bezorgt.
01maa18, Gandastraat
01maa18, Kasteellaan
01maa18, Kasteellaan
01maa18, Kasteellaan
01maa18, Kasteellaan
01maa18, Kasteellaan
01maa18, Kasteellaan
01maa18, Kasteellaan
Naast de droefheid was er dus ook blijheid.
En opluchting.
En nog wat tegenstrijdige gevoelens.
Waaronder respect voor schepen van Mobiliteit Watteeuw, zijn kabinet en administratie.
De meeste realisaties in beton, baksteen of staal die een schepen of minister opstart worden “geoogst” door zijn/haar opvolg(st)er.
De incrowd weet dat.
De administratieve molen is complexer dan ooit, en daardoor trager dan ooit.
Tenzij een project topprioriteit is, en geen tegenslag kent (zoals de fietsersbrug over de Watersportbaan).
Deze tunnel werd reeds lang verlangd, en in deze bestuursperiode eindelijk onderhandeld, beslist èn opgestart.
Naar Chinese normen ging het traag.
Naar Belgische normen bliksemsnel.
Een schepen/minister is dus meestal de uitvoerder en finale lintjesknipper van de projecten van de voorganger.
01maa18, Kasteellaan
01maa18, Dampoort
Naast de Aldi komt een tweerichtingsfietspad tot aan de Dendermondsesteenweg:
01maa18, Dampoort
Het was uitkijken hoe snel de werf van start ging.
Officiële plakkatenstartdatum was 5 maart: 01maa18, Kasteellaan
Naast het obligate werfcontainers plaatsen en wat klein kabelspeurwerk bleef het een maand stil op de werf. 21maa18, Dampoortstation
21maa18, Dampoortstation
En kijk, exact een maand na de officiële start ging ook de mechanische spade in de grond:
In uw meest recente jaarverslag (2015) lees ik cijfers om van te duizelen.
Jullie beheren een electriciteitsnet van 97.312 kilometer, en een aardgasnet van 42.589 kilometer.
Dat is gene kattepis.
Uw medewerkers verdienen die verf, want uw werkdomein is belangrijk èn complex.
We weten dat Eandis en zijn werkmaatschappijen zoals IMEWO een aantal zaken zoals electriciteitspannes en gaslekken snel èn degelijk aanpakt.
Bij incidenten in onze buurt stond bij alle medewerkers veiligheid duidelijk voorop.
Toch wil ik u op het thema veiligheid aanspreken.
Want er is méér dan de veiligheid van uw netwerk.
Er is ook de veiligheid rondom uw werkputten, of beter: de onveiligheid.
Deze foto werd ons op woensdagmiddag 2 augustus doorgestuurd: 02aug17, Antwerpenplein
Anderhalve dag later trof ik deze situatie aan: 03aug17, Antwerpenplein
03aug17, Antwerpenplein
Gelukkig is er zo’n bord met telefoonnummer van de signalisatiefirma:
03aug17, Antwerpenplein
De dame aan de lijn was zeer vriendelijk.
Het telefoontje met de signalisatiefirma leerde me dat iemand van de stad Gent ze reeds op donderdagmorgen had gebeld. Of ze aub de signalisatie wilden aanpassen.
Ik legde ze uit dat de signalisatie op dit tweerichtingsfietspad onverantwoord gevaarlijk was.
Drie minuten later belde de signalisatiefirma terug om te melden dat er die donderdagavond nog iemand langs kwam om de signalisatie aan te passen.
Waarvoor dank.
Gezond verstand heeft zijn rechten.
Hopelijk krijgen fietsers een respectvol omleidingsbord “graag stapvoets via het voetpad” in plaats van het ongepaste 20e eeuwse “fietsers afstappen”.
Ik stuur u echter deze brief om te vragen in te grijpen in doelstelling 4 van uw bedrijfsstrategie: “Organisatiegerichtheid: onze organisatie doeltreffend, veilig en milieubewust ontwikkelen”.
Hieronder krijgt u een opportuniteit.
We kennen allen het Eandis-systeem: firma A en/of een ploeg van Eandis komt langs om een put te maken en een (al dan niet dringende) ingreep aan het net uit te voeren. 03aug17, Antwerpenplein
Daarna is het wachten op een andere firma of ploeg B om de put te vullen, en de wegenis te herstellen.
De wachttijd kan variëren tussen 1 uur en 1 week.
Hier zit blijkbaar géén veiligheidsbeheer of prioritair beleid achter.
Een druk tweerichtingsfietspad in een stedelijke stationsomgeving krijgt een identieke behandeling als een doodlopende straat in een afgelegen verkaveling.
Vanuit mobiliteitsstandpunt is het respectloos: een fietspad snel en degelijk herstellen is een daad van respect voor de veranderende mobiliteit.
Vanuit veiligheidsstandpunt is dit ronduit onverantwoord, want gevaarlijk.
De steden en gemeentes, uw aandeelhouders, vinden de veiligheid van hun bewoners ongetwijfeld minstens even belangrijk als de dividenden.
Eandis promoot op zijn site de Car Free Day, waarvoor dank.
Er resten nog 364 dagen om ook in de praktijk fiets- en voetgangersvriendelijk te functioneren.
Mag ik namens alle fietsers en voetgangers pleiten voor zo’n frisse wind binnen Eandis en zijn werkmaatschappijen?
Mobiliteits-, wegenwerf- en architectuurwatchers weten het.
Van zodra er ergens fluoverfstrepen op de grond gespoten worden is de kans groot dat er een werf(je) start. 24dec16, Kasteellaan
Aan de Dampoort verschenen roze strepen, die zich laten lezen als één van de Circulatieplan-werfjes.
Er komen namelijk verkeerslichten.
Dat is behoorlijk grappig.
Je moet weten: toen deze verkeershel in 1997 een eerste “light-oplossing” kreeg wilde de stad Gent er al verkeerslichten.
Maar de “patron”, de wegbeheerder uit Brussel, was tègen.
Want: dat zou de autodoorstroming belemmeren.
U weet hoe het is uitgedraaid.
Er kwam rond de zwaaikom een soort van compromisrotonde met één verkeerslicht om de bussen van de Lijn de kans te geven te “ontsnappen”uit de Hagelandkaai.
En: er kwamen wachtbuizen voor mochten er ooitvanzeleven verkeerslichten komen.
Nu komen ze er dus.
En wel om de autodoorstroming te bevorderen.
Want zo is Gent geëvolueerd: er kwamen steeds meer voetgangers en fietsers.
En die “kritische massa” moet nu plots in toom gehouden worden.
De cirkel is rond.
De topprioriteit is weer gelegd: autodoorstroming.
De tegenstanders èn de verdedigers mogen orakelen wat ze willen: het komende circulatieplan is een autovriendelijk plan. 24dec16, Kasteellaan
Ik kan er mee leven dat er verkeerslichten, ook al zal de assertieve fietser erover vloeken.
Want verkeerslichten maken de Dampoort voor de niet-assertieve fietsers een stuk veiliger en daardoor oversteekbaarder.
Dat is helaas niet overal zo, en brengt ons bij de allerzwakste plek van het Vlaams verkeersbeleid: de verkeerslichtenregelingen.
Overal draaien oude aftandse systemen op verouderde, vaak gevaarlijke concepten, met de Sint-Lievenspoort als negatief Gents toppunt.
Systemen waar er iemand iets programmeert, waarna het jaren zo loopt, tot iemand het in de schakelkast komt aanpassen.
Er gaan verhalen dat de mensen van het gewest er na jaren achterkwamen dat de regeling die op sommige kruispunten draaide niet was wat ze aan de schakelkastfirma gevraagd hadden…
Zal de Dampoort de voorhoede zijn van een vernieuwd digitaal Vlaams verkeerslichtenbeleid?
Wordt de toekomst rooskleurig, met slimme verkeerslichten naar Nederlands model?
Centraal gestuurd, en vlot aanpasbaar, bijvoorbeeld bij wegenwerken.
Of zullen fietsers en voetgangers op een kluitje véél te lang moeten wachten op het lange groene licht voor keizer auto?
Wordt het “alweer van datte”, het 20e eeuwse recept?
We wachten af, en kijken het licht uit de boom.
Het wordt daar rond de Dampoort door de lichten hopelijk voor àlle weggebruikers een stukje veiliger, want deze kaart toont dat de ruime omgeving van de Dampoort nog steeds het zwarte beest is qua verkeersveiligheid.
De degelijke oplossing van de Dampoort zal ondergronds zijn.
Dat wist het Gewest (of was het nog: de Staat?) volgens een stapel oude verslagen al in de jaren 80.
Het is in essentie een kwestie van Brusselse centen, en van goede wil van verschillende overheden en besturen.
Beide ontbreken in dit dossier al decennia.
Ondertussen juichen we dat het oude AWV-spelletje om voetgangers en fietsers in bogen te laten stappen/fietsen, waardoor een heldere ruimteverdeling tussen voetgangers en fietsers bij voorbaat mislukt, hier nu stopt:
Op de route Dampoort-Gandastraat-Van Eyckbrug komen de meesten langs deze “hoek”.
Het is het begin van het pad door het Coyendanspark.
Tot voor kort was dit een bocht van 90°.
Nu heeft men het hoekje afgeknot.
Coyendanspark
Alleen jammer dat men 15 jaar geleden, bij het opmaken plannen groene abdij geen rekening hield men de mogelijkheid om een goede fietsas te realiseren, zonder scherpe hoeken en een rechte aanloop naar Van Eyck brug.
Nu moet men het gebrek aan visie van jaren geleden oplossen met hoekjes afronden.
Zaterdag 15 oktober 2016 bezocht een bus vol Fietsersbondvrijwilligers en een paar Fietsersbondwerknemers Maastricht.
Zo’n studiereis / inspiratiedag richting Nederland is reeds een paar jaar een traditie.
Eindhoven en Nijmegen kwamen al aan de beurt.
Telkens was ik aan het werk.
Nu kon ik voor het eerst mee op stap.
Je ziet een pak zoete zaligheden, in ons jargon: good practices.
Niet alles gaat er over rozen.
De druk van autogebruikers is ook daar immens.
Maar de voorsprong op onze infrastructuur is even immens.
Zo ook de budgetten lijkt het.
Of zijn het gewoon rationelere keuzes?
In Maastricht is Ringland al een feit.
De stad Antwerpen was er vorig jaar op bezoek.
De ondertunneling van de A2 in Maastricht opent -in normale omstandigheden- in een eerste fase 16 december aanstaande.
Schepen Watteeuw beloofde om de Sint-Amandsberg en Gent te verbinden met een nieuwe fietstunnel onder de spoorweg Gent-Antwerpen.
De locatie staat rechts op dit kaartje van “fietspoorten”.
Het kaartje hoort bij het hoofdstuk “Met de fiets door het Circulatieplan”.
Dit tunneltje was 20 jaar geleden – even rekenen: drie gemeenteraadsverkiezingen geleden- al verkiezingspropaganda van de SP.a.
Het lijkt deze schepen menens, en dat zie je in de Gentse straten aan de fietsdrukte.
Die tendens naar meer fietsinfrastructuur is niet enkel in Gent merkbaar.
Steeds meer lokale politici menen het.
Steeds meer Belgische steden en gemeentes begrijpen de immense meerwaarde van fietsverkeer.
De fiets is sexy en lijkt aanvaard.
CD&V benoemde de fiets afgelopen lente officieel tot koning , wat 20 jaar geleden totaal onmogelijk leek.
Groen heeft die koningstraditie al decennialang.
Wanneer spreken de andere partijen zich even fietsvriendelijk uit?
De Fietsersbond moet -vergeleken met vroeger- minder vechten om “iets” gerealiseerd te krijgen.
Het wordt steeds meer een kwestie om te bewaken of het gerealiseerde “iets” ook kwaliteitsvol en toekomstgericht genoeg is.
Dan gaat het vaak over breedtes van fietsrealisaties.
Het Belgische blunderboek is op dat vlak helaas al gevuld. Dit is zo’n breedteblunder.
Het gaat ook of voetgangers en fietsers met hun specifieke behoeftes elk voldoende eigen ruimte krijgen.
In Maastricht zagen we een good practice voor het project onder de spoorweg Gent-Antwerpen.
15okt16, Maastricht
15okt16, Maastricht
Zowel voetgangers als fietsers krijgen voldoende breedte.
Beide zones zijn duidelijk leesbaar.
15okt16, Maastricht
In Gent gaat de tunnel amper ondergronds.
En er is ruimte en breedte in overvloed.
Toekomstgericht breed en leesbaar, dàt is ons verwachtingspatroon voor deze fietstunnel onder de spoorlijn Gent-Antwerpen.
Vluchten.
Vluchtelingen.
Oorlogsvluchtelingen.
Klimaatvluchtelingen.
Vluchtelingenprobleem.
Wie neemt de verantwoordelijkheid?
Ai.
Iets helemaal anders.
Vluchtmisdrijfproblematiek.
Vluchten.
Van verantwoordelijkheid.
Daar wordt niemand beter van. 05sep16, Dampoort
