Ik had pech. Net op het ogenblik dat het Lichtfestival zijn warme deken over de stad legde mocht ik drie dagen lang werken. Het was prettig werken hoor. One can’t have it all… Ik kon me dus geen vijf dagen verwarmen en verblijden aan de Pracht van Het Licht. Maar al wie ik erover hoorde was lovend over de Pracht, èn over de organisatie. Het viel aan x aantal details op dat dat zowel het Gentse ambtenarenapparaat met zijn breed gamma aan diensten, als de immense Gentse fluohesjesvrijwilligersgroep, als de Gentse hulpdiensten zéér gemotiveerd aan deze editie van het Lichtfestival meewerkten. Je zou wensen dat het àlle dagen Lichtfestival is (grapje!).
Nee, met het Vaccinatiecentrum op Flanders Expo toonde Gent recent nog dat het als molochorganisatie toch in staat is om tot in bijna àlle details goed te organiseren. Deze editie van het Lichtfestival was daar een overtreffende trap in. Iemand liet weten dat de hellingen van het ambetant brugje tussen de Schoolkaai en Hagelandkaai eindelijk geasfalteerd zijn. Aan het kruispunt Bataviabrug / Dok Noord werden de gele blokken eindelijk verplaatst zodat voetgangers er niet meer op het fietspad moeten stappen. Op verschillende locaties lagen festivalvloeren. De signalisatie was zoals we ze ook in het dagelijkse leven dromen. De signaalgevers regelden de volksstromen zoals we met grotere regelmaat van de politie verwachten.
We kenden in Gent al een lange traditie van bewaakte fietsstallingen op de Gentse Feesten. En als ik het goed heb waren er ook bij de vorige edities van het Lichtfestival bewaakte stallingen. Maar… wat de Fietsambassade bij dit Lichtfestival aan stallingen installeerde was even feilloos als de organisatie van het Lichtfestival zelf. Zowel de inrichting als de communicatie als de sfeer waren top. De dagen voordien en de eerste avond van het Festival kon ik (op de terugweg van mijn werk) een rondje maken langs de drie stallingen. Maar het lukte niet meer om er een Fietsbult vol “ooh!” en “aah!” over te schrijven. Maar bij deze: een ode aan wat geweest is, en hopelijk nog véél mag terugkeren.
Dit jaar had het festival hoerenchance: het bleef droog, en relatief warm. Ondanks dat: leve het fenomeen “bewaakte overdekte fietsenstalling”. Ergens moet er toch een verdiep van één van de vele autoparkings een ombouw naar fietsenstalling krijgen. Dat zou pas een upgrade zijn van de Gentse fietsenstallingen. Een gat in de markt.
10 november 2021, Sint-Michielsparking, Onderbergen
De stalling aan Dok Noord was de enige van de drie met minder succes. Niet toevallig aan de noordkant van Gent, waar fietsen tot nu toe het gevaarlijkst voelt?
De laatste avond… zelden met zoveel enthousiasme lucht en vet gekregen:
Fietsbult 