Een Gentse blog over fietsers, fietsen en fietsinfrastructuur.
De werf aan de onderdoorgang van de Nieuwevaart naar Palinghuizen is -zoals beloofd- heropgestart.
Het oorzaak van de vertraging lag in een fout met de steunpalen.
De palen matchten niet met de ondergrond.
Maar sinds deze herfst wordt er weer gewerkt.
De metalen basisstructuur ligt op de palen, en er wordt gewerkt aan de paden op de oever:
Wordt het een feestje voor of na de Kerstvakantie?
Deze week een reeks over het ontwerp-Mobiliteitsplan Gent. Vandaag de laatste aflevering:
Waar nu de R40 loopt, stond ooit de middeleeuwse Gentse omwalling. Binnen of buiten kon enkel via de stadspoorten. Gent breidde uit en de omwalling werd afgebroken. Maar kijk, zoveel jaar later hebben we op exact dezelfde plaats nog steeds een stadsmuur, inclusief poorten.
Hier en daar kan je al gemakkelijk doordringen, bijvoorbeeld via de intensief gebruikte onderdoorgangen aan de Stropkaai, Bijlokekaai, Groendreef en Visserij. Maar elders blijven de poorten voor veel potentiële fietsers dicht: ze durven er niet door.
Ik schreef al dat ik supporter ben van het lobbenplan. Ik hoop echter dat de extra druk die het plan hoe dan ook op de R40 zal leggen, de 21ste-eeuwse stadsmuur niet nog ondoordringbaarder zal maken. Een deel van de autoverplaatsingen zal worden vervangen door verplaatsingen met fiets of openbaar vervoer, maar de rest? De bedoeling is uiteraard ook dat de R4 veel intensiever wordt gebruikt, maar het mobiliteitsplan blijft naar mijn aanvoelen wat te veel op de vlakte en maakt hoe die verschuiving naar de R4 moet gebeuren weinig concreet. Wordt het verschil tussen leefkwaliteit in de binnenstad en de leefkwaliteit buiten de R40 dan niet wat groot? De 19de-eeuwse wijken kreunen nu al onder het autoverkeer. Zullen daar geen nieuwe sluiproutes ontstaan?
Het mobiliteitsplan doet ook nog geen uitspraken over wat er met de R40 zal gebeuren. Wel zal er een streefbeeldstudie worden opgemaakt. Nogal vaag dus, maar een streefbeeldstudie doet dromen, toch? Waar ik naar zou streven, is geen ring die de stad in twee snijdt, maar een ring die de binnenstad en de 19de-eeuwse gordel weet te integreren. De wijken aan de buitenkant van de ring sluiten aan bij de binnenstad zonder dat je het gevoel hebt dat je een ring moet kruisen. De ring dient dan niet alleen om rondjes te draaien, maar wordt zonder moeite kriskras, in alle richtingen, oversteekbaar. Langs beide zijden vrijliggende fietspaden, een eigen bedding voor het openbaar vervoer, en voor het autoverkeer twee keer één rijstrook in plaats van twee keer twee. Plaats voor wandelaars. Een groene gordel. Bomen. Bloemen. Beetje water hier en daar.
Want zo’n stadsmuur, dat is toch iets uit de middeleeuwen.
Soms is het leven ingewikkeld.
Soms poepsimpel.
Neem nu de fietsonderdoorgang van de Bijlokekaai naar de Henleykaai.
Met grote regelmaat staat er kant Bijlokekaai een plas te koekeloeren naar de passerende fietsers.
Dan krijg je van die kleutersituaties.
Beentjes in de lucht!
Bij een toeristisch tochtje in de zomer is dat nog leuk.
In woon-werkverkeer in herfst en winter kan het op de heupen werken.
De oplossing voor deze hoofdfietsasplas (letterwaarde = ?) is simpel.
Bekijk de foto’s:
Verstopt:
Vrijgemaakt (en let op op de aanstormende blaadjes, klaar voor de volgende verstopping):
De afwateringskier aan de rand raakt een paar keer per jaar verstopt met modder en bladeren.
Als ook de kier tussen metaal en hout dicht zit kan het regenwater niet meer weg.
Ik denk dat ik ze tweemaal per jaar met een stokje of vinger vrijmaak.
Maar leve de simpelheid!
Daarom: zaagje!
Hamertje!
Bijeiteltje!
Haal een paar centimeter van de houten balk, en het water heeft vrij spel:
Waarom het melden, en niet zelf doen?
De stad zit vol kleine ongemakken.
Melden helpt, aandringen is soms nodig.
Uit verhalen en mails van vrienden en bekenden leer ik dat een eerste reactie negatief kan zijn, maar dat uitleggen, motiveren en aandringen kan helpen om tot resultaat te komen.
Een werf is pas realiteit als hij opgestart is.
Een werfrealisatie wordt pas een dagelijks gebruikte infrastructuur als het proper opgeruimd is.
Deze voormiddag leek het of de werf van de fietsonderdoorgang van Terplaetenbrug klaar was.
“Deze namiddag pas”, lachten de zeer vriendelijke werflui.
“We zijn nog wat aan het opruimen.”, klonk het aan de overzijde in een Oosters dialect.
Vanavond op weg naar huis dus even passeren om de helling te voelen.
Maar blijkbaar moet nog iemand zijn/haar zegen geven.
Nog even geduld dus.
Want ze is opgeruimd.
Klaar dus.
Of wacht men op een aanpassing van de verkeersveiligheid op de Stropkaai en Isabellakaai?
Geen slecht idee, maar laat het vooruit gaan… .
Voetbalsupporters zullen ze snel ontdekken.
En studenten.
En woon-werkverkeer van en naar Zwijnaarde, UZ, Ivago,… .
Op 18 oktober toonden we “The making off, part 1”.
Dit is part 2:
De aannemer maakte de belofte/overeenkomst/aankondiging om de onderdoorgang van Terplaetenbrug eind 2013 af te ronden nèt niet waar.
In Dendermonde zal een nieuwe brug twee maanden voor planning open gaan.
In Gent lukte het om de Recollettenbrug net voor het bouwverlof te openen.
Hier dus niet.
Het zal de opdrachtgever Waterwegen en Zeekanaal nog meer motiveren om einddata flou te houden.
Een groot drama is het hier niet.
Liever een perfect afgewerkte onderdoorgang dan één met blijvende bultziekten.
Het einde van de werf is in zicht:
Het is een “Net niet 2013”.
Belangrijkst is dat de ingebruikname van deze onderdoorgang goed begeleid wordt.
Deze missing link zal door fietsers die de ring willen dwarsen niet enkel gebruikt worden als deel van een rechte fietsroute, maar ook als “fietsverkeerswisselaar”.
Meerdere onderdoorgangen -bijvoorbeeld die aan de Jozef Guislainbrug– worden al zo gebruikt.
Fietsers die van de Sint-Lievenspoort komen en de ring willen dwarsen zullen nu eerder rechts via de Isabellakaai en de onderdoorgang fietsen, dan wel hun leven te riskeren door links naar de Stropkaai af te slaan.
Dat kan je bij andere fietsonderdoorgangen van de R40 -mits 21e eeuws sporenonderzoek- aflezen door olifantenpaadjes.
Aan beide kanten van de ring nemen auto’s die afslaan een loopje met de zone 30.
In de Stropkaai gaat het verkeer bergaf, wat door het weidse vergezicht meestal snel verkeer oplevert.
Ook aan de Isabellakaai zag ik “sportief rijgedrag”.
De Stropkaai is bovendien een sluiproute richting UZ (en verder).
Een fietsverkeerswisselaar en dergelijke autostromen zijn per definitie conflictueus.
Knippen van het inkomende autoverkeer vanuit de R40 is aanbevolen.
Anders wordt dit een fietsroute “assertives only”.
De werf van de fietsonderdoorgang van Terplaetenbrug is weer in volle gang.
Ik kan over die werf heeft één negatieve zaak vertellen: hij liet méér dan 10 jaar op zich wachten.
Geen idee waar en waarom dit allang beloofde project tegengehouden werd.
Maar bon: het zal bij de opening feest zijn!
Hieronder the making off, part 1:
Et voilà…
Na al het potenwerk, de eerste vloervlakken:
