Wat zou het correcte werkwoord zijn voor deze daad?
Afschrapen?
Bijschuren?
Schuinvijlen?
Ontbulten?
Ach, who cares.
Het resultaat is een zelfstandig naamwoord: contentement.
Want sinds de rioleringswerken was deze overgang een oncomfortabel bultje:
Maar nu niet meer 🙂
Een mens laat wat achter op straat.
Soms geeft dat ergernis, soms medelijden, soms verbazing, soms een glimlach.
Studenten zijn de peper in het stadsmenu.
Helaas: soms zijn ze de suiker op de frieten.
Of erger: de glassplinter in het brood.
Verkeersborden-omtrekken en fiets-in-het-water-gooien zijn twee beruchte olympische studententradities.
Je mòet het maar durven.
Ècht moedig.
Totaal puberaal.
Het resultaat van nachtelijk machogedrag.
Zinloos afval is het gevolg.
En tientallen gefrustreerde fietsers.
Dan nog liever een sluikstort.
“Fietsvissen” is de jaarlijkse tegentraditie (zie Vistalent, aflevering 2014)
W&Z (Waterwegen en Zeekanaal) plaats het waterpeil van de Gentse wateren een dikke week lang een halve meter lager, zie hun website.
Wie wil kan zijn gevel inspecteren of renoveren.
Of zijn fiets zoeken.
Het is ook nooit goed. Nu stond er een aanduiding.
Er stond zelfs een uitleg bij waarom de doorsteek afgesloten was.
Alleen: de doorsteek was niet anders dan anders. Abominabel, met een grote plas, maar die ligt er bijna altijd. Misschien was er ’s morgens wel overlast ?
Misschien is het geen slecht idee om dit kleine eindje ook eens te verharden ?
De Sint is soms hardhorig.
Onderstaande brief mèt foto dateert van 2011.
Het duurde pakweg een jaar om een Piet op pad te sturen, met een eerder klein cadotje.
°°°°°° °°°°° °°°°°
—–Oorspronkelijk bericht—–
Van: lieven.blancke@gmail.com
Verzonden: zaterdag 19 november 2011 8:51
Aan: gentinfo@gent.be
Onderwerp: Niveauverschil fietspad Ledeberg
Het fietspad dat van het Keizerpark onder de Brusselsesteenweg richting Ledeberg gaat eindigt aan de Franse Vaart. De overgang van dit veelgebruikte fietspad naar de Franse Vaart is op zijn minst naadloos te noemen, zie foto in bijlage. De drempel is niet enkel te hoog en onregelmatig, door de schuine rijrichting is er nog meer risico. Ik hoop dat deze drempel kan weggewerkt worden, aan de aansluiting van het fietspad met de Visserij is de overgang wel naadloos.
Vriendelijke groeten,
Lieven Blancke
De overgang tussen Fransevaart en het pad onder de Brusselsesteenweg richting Keizerpark stoorde velen.
Een echte fietsbult.
Er is een eerste aanzet naar oplossing “geland”:
Een beetje asfalt doet wonderen.
Het is ook voor niet-fietsers een verbetering:
Ik weet wel, binnen een paar jaar gaat deze straat op de schop, maar bekijk onderstaande foto.
De boordsteen links blijft potentieel gevaarlijk, zeker als je de kinderwagen van daarnet dwarst en de rioolraster niet ziet.
Voor fietsers die deze bult niet kennen is het risico op vallen groot.
Het is een knooppuntenroute, dus er passeren vaak mensen voor de allereerste keer.
Waarom de ballustrade en het pad niet een beetje opschuiven naar rechts?
Zo’n grote inspanning is dat toch niet?
Effe melden…
Woensdagavond vond in Vooruit het kopstukkendebat plaats.
Wonen, werk en -jawel- mobiliteit waren de drie grote thema’s.
Lees meer in de Gentenaar.
Alle kopstukken namen het woord “fiets” meermaals in de mond.
Goed nieuws, want dat is ooit anders geweest…
Kopstuk Termont roemde Kopenhagen als grote voorbeeld.
Het fietsbeleid bouwt daar op drie peilers.
Naast de ons bekende peilers “infrastructuur” en “sensibilisering” is er als derde peiler “appreciatie”.
Je kan het ook zorg noemen.
Kleine attenties, die het in Gent bekende fietsersgevoel “het kan ze niet bommen” zou counteren.
Neem nu deze haltesteunen (of hoe zal ik het noemen?):
Het signaal is: we steunen fietsers.
Ok, het is een gadget, want dient enkel maar voor een paar fietsers per “fase”, maar het heeft effect.
Telpalen hebben hetzelfde doel.
Die kennen we al in Gent, en worden door sommigen op sceptiscisme onthaald.
Dat komt omdat Gent de belangrijkste zorg, het wegdek, niet ernstig neemt.
Dit “asfalt”signaal is in de ganse stad Kopenhagen op immense (ik wik het woord: immense) schaal verspreid:
De logica is even simpel als geniaal.
Overal waar het fietscomfort kan verbeterd worden door een asfaltheuveltje te gieten, doet men dat, tot in de hoekjes:
Géén arbeidsintensieve verlaging van boordstenen.
Niet wachten op een integrale heraanleg.
Boordje asfalt, klaar.
Massaal veel.
Ik zag er zelfs bij tijdelijke werfsituaties, waarbij een stelling het fietspad blokkeerde.
Een laagje plastic tussen asfalt en boordsteen maakt dat het na de werf vlot kan verwijderd worden.
Hier in Gent slaagt men er nog niet in om een drukke fietsas tot in de details “drempelvrij” te maken.
Dit “immense probleem” uit 2008 kon men na een paar maanden oplossen met… een laagje asfalt.
Maar de boordsteen aan de andere kant van de Brusselsesteenweg blijft -ondanks verschillende meldingen wat hij is: nipt onveilig.
En helaas, de diepe plassen van deze zomer lagen er vandaag nog steeds. 
Ook integraal heraanlegde straten blijven fietsers een harde drempel voorschotelen:
Mensen klagen vaak.
Soms over werken in de buurt.
Soms over de parkeerdruk.
Soms over parkeerdruk door werken in de buurt.
Ook in mijn buurt wordt er soms geklaagd.
Wat blijkt?
Ik heb nog nooit geen parkeerplaats gevonden. (voor de taalfreaks: een dubbele negatie)
Maar ik verwacht ook niet dat ik die vierwieler vlak voor mijn deur kan parkeren.
Een klein wandelingetje van parkeerplek naar voordeur is toch geen probleem?
Laat ons geen discussie hierover beginnnen.
Ik wil enkel zeggen: wie zich knal op een fietsroute parkeert heeft vaak/meestal maar 1 excuus: geen goesting om het anders te doen.
Tot slot, een kleine melding van werfhinder:
Zand, stenen, wat hout en een paar verkeersborden.
Meer moet dat niet zijn om een eigen fietsroute te bouwen.
Of is het een cyclocross-parcours?
Voor de volwassenen: dit is de LF30.
Didier zag mijn fototoestel, en sprak me aan.
Hij woonde knal op de werf.
Het voetpad voor zijn voordeur was begot drie twee tegels breed.
Didier had naar de Stad gebeld dat honderden fietsers zich langs zijn voordeur wrongen.
Hij toonde me de foto’s van de krassen op zijn propere gevel.
Op de blauwstenen vensterbank zag je duidelijk strepen van remmen.
Hij wou dat de aannemer zijn krassen vergoedde, maar de stad had hem verteld “da het de schuld van de fietsers was“, niet van de aannemer.
“Maar da is niet de schuld van de fietsers! Die mensen moeten toch door kunnen?”Na zijn telefoontje had de aannemer voor de 2 symbolische omleidingsborden (zie gisteren) gezorgd.
Die borden stonden er pas vanaf dinsdag, een dag na de nachtelijke zoektocht van Lady M.
De aannemer had nu ook een plankier gelegd:
Zo konden voetgangers en fietsers beter door:
Op de eerste foto zie je in het steegje achter Didier een kort extra lintje.
Een auto had er zich doorgewrongen, en een gevel geschramd.
De wet van de mieren speelt: hoe meer mieren, hoe meer ze over elkaar heenlopen.
Er is maar 1 aanzet tot oplossing: signalisatie op maat van elke soort weggebruikers, die pragmatisch functioneel is, wat iets anders is dan signaliatie die louter juridisch in orde is.
Minder-hinder: voor welke aannemer is het een prioriteit?
Lady M is psychiatrisch nachtverpleegster in Zwijnaarde.
Ze doet haar woon-werktraject meestal per fiets.
Eergisteren belde ze me ’s nachts boos op: haar traject stond ergens onder water (hoe zou dàt nu komen?), èn was verderop in Ledeberg doodleuk afgesloten.
Die blokkade deed haar lava koken.
De onderdoorgang onder de Brusselsesteenweg is ondertussen weer droog, met dank aan de drainagebuis.
Op het einde van de Franse Vaart zijn er wegenwerken.
De driehoek rond het nieuwe flatgebouw krijgt sinds begin oktober een makeover.
Na een werffase waar je nog door kon via de Bisschopstraat is de weg nu patsboem onderbroken:
Deze aannemer lijkt qua signalisatie voorbééldig.
Waarom moest ze nu zo boos zijn?
Aan beide zijden van de werf staat een keurige omleidingspijl:
Helaas.
De boodschap is vooral: “maak een omweg”.
Het lijkt hier de werf Kortrijksesteenweg wel.
Nergens een spoor van vervolgpijlen:
Ok, buurtbewoners kennen de weg.
Ok, iemand met een goede oriëntatie doet probleemloos het blokje om.
Mijn teerbeminde -geen fenomenale oriëntatie- zocht rond half negen ’s avonds haar weg richting werk.
Seismologen begrijpen de lokale beving maandagavond in een zijstraatje van Ledeberg nog steeds niet.
Verder op tocht rond de werf bots ik op pure mobiliteitsgruwel: een LFroute werd zonder boe of bah onderbroken.
Verkenning verderop langs het jaagpad levert niks, nougaballen aan signalisatie op.
Ook geen waarschuwing stijl “opgelet, doodlopend fietspad”.
Maar goed: fietsers klagen niet.
Ze trekken hun plan.
Kleine terzijde: de stad Gent heeft een nieuwe stadskaart op haar site. Hoera, denk je dan. Tot je vaststelt dat veel fietspaden er niet op vermeld worden. Wegenkaarten zijn blijkbaar vanuit autoverkeer bedacht. Het fietspad langs de Schelde richting Merelbeke wordt nergens getoond. Het nieuwe pad op de Arbedsite ook niet. Zelfs geen fietsbruggen in het Keizerpark. Een gemiste kans.
Het positieve nieuws: de Marie Popelinkaai wordt heraangelegd als een fietspad.
Het pad zal mooi aansluiten op het versleten pad richting Merelbeke.
Nog positief: de kasseien van de Edward Pynaertkaai worden vervangen door betonstenen. Laat ons hopen dat er tussen het jaagpad naar Merelbeke en het pad over de Schelde richting Gent-Zuid een fietsveilige link is. Het huidige nieuwe wegprofiel van de Pynaertkaai ziet er verdomd smal uit, en ik zie tot nu toe geen aanzet voor een fietspad.
(let ook op de cyclocrosser in het gras)
Ook vandaag passeerde ik langs deze werf.
Didier sprak me aan.
Morgen het relaas van die ontmoeting.
Vorige week woensdagavond schrok Lady M zich op weg naar haar werk een fietsbult.
Door een waterlaagje had ze een klein, venijnig putje niet gezien.
Daarom, en voila, alleen voor de liefde van mijn teerbeminde: melding 53.
Dit is het recent gebetonneerde fietspad vanuit het Keizerpark, onder de Brusselsesteenweg, naar de Fransevaart.
De afwatering is er niet ok.
Er sijpelt nonstop water over het beton, richting Fransevaart.
Het grondwater komt uit de muur, dus vermoedelijk uit het park.
De overgang van het beton naar grint ziet er door af.
Volgens mijn teerbeminde zie je als dalende fietser door al die glinstering de putjes niet liggen.
Maar erger: bij vriesweer wordt het hier een glijbaan.
Er is dus een aanpassingske van de afwatering nodig.
Dat is helemààl een melding waard.
Soms kom ik thuis met een fotoreeks, en ben ik zo boos over wat ik zag, dat ik de foto’s liever op de computer parkeer zonder er dadelijk iets mee te aan te vangen, kwestie van geen domme dingen te schrijven.
Boo-oos!
Vorige week was het weer van dat.
Boo-OOS!
Het vadergevoel speelde op.
BOO-OOS!
Dan vervloek ik de ministriële fietspadenpeptalk die je in de krant kan lezen.
“Het probleem met de onteigeningen door de Belgische staat is de oorzaak dat de aanleg van fietspaden niet vooruit gaat”.
Tarara!
Ik ken 40 plekken in en rond Gent waar het Vlaams Gewest geen onteigening nodig heeft om een aannemer op los te laten.
Dan vervloek ik dat de Vlaamse overheid al die jaren de budgetten voor fietspaden amper gebruikte.
Jaja, wie waren onze vorige ministers van openbare werken en van mobiliteit?
Rarara!
Boos dus.
Vorige week was het van dat.
Dochter T doet in augustus een vakantiejob in Eke, Nazareth, bij I., vlak naast de Makro.
Een paar weken lang gaat ze met de Lijn daarheen.
Tot ze me vraagt om de weg met de fiets te tonen, want ze wordt vaak misselijk op de grote-omwegenbus.
Ok!
Zalig.
Up we go.
Langs de Schelde richting Oudenaarde is een mooi parcours.
Ok, een domme camionet verspert het fietspad op het einde van de Fransevaart.
Daar kunnen we tegen.
Ok, de begroeing op het jaagpad langs de Schelde is bijna halfweg het pad: effe foto nemen om te melden. (melding 48)
Ok, na de brug onder de E17 wordt het pad een hobbelpad voor fietsers die een abortus zoeken.
Ook melden? 
Dat mag wel beter.
Mits beter onderhoud en degelijke verlichting zou het ook veel woon-werkverkeer aantrekken.
Hier is geen onteigening nodig.
Melden dus. (melding 49)
Het stuk jaagpad aan de sluis met de uitgestulpte wortels is afgelopen maanden aangepakt.
Om de hoek wacht een vette surprise: 
Niet bepaald veilig.
Positief blijven.
Melden maar. (melding 50)
De route naar de brug over de Ringvaart is niet bepaald veilig te noemen, maar bon.
Aan de overkant van de Ringvaart wacht dit: 
Je kon er hier al over lezen.
De weg binnendoor naar de N60 is een kronkelend raceparcours zonder fietspad aan de rechterkant. 
Ik kan me oriënteren, maar wat met lady T op de terugweg?
Jongens, waar zijn we aan begonnen?
Motiveer eens een dochter om woonwerkverkeer met de fiets te doen.
Ok, we geraken aan de N60.
Het kruispunt Krekelstraat / Grote Steenweg Zuid / Nieuwe Steenweg is ok, en er loopt een degelijk fietpad richting Eke.
Helaas, dat wordt snel een versleten stuk asfalt met verfstrepen. (melding 51)
Hier is ruimte zat om het fietspad uit te bouwen.
Zonder onteigeningen.
Waar wacht men op?
Na de verkeerslichten aan De Pinte wordt het ècht gevaarlijk.
De fietsinfrastructuur op de viaduct over de E17 is louter symbolisch.
Ok, men heeft een béétje moeite gedaan aan de op- en afritten:
Dat is het dan.
Want na de verbreding van de rijweg met een invoegstrook greep men niet in om het fietspad veilig te maken.
Ook ik voelde me onveilig op zo’n smal strookje vlak naast vrachtwagenverkeer dat van de snelweg komt: 
Dààr wordt een vader boos van, of wat dacht je?
Melding 52?
Of aangeven bij het parket?
Niet zo…
…maar zo.
Gisteren bleek volgens dit bericht nogmaals dat de Gentse kleine ring R40 een stadsmuur is.
Waar zijn er in deze muur al degelijke fiets”poorten” in gebruik met goede tot matige aansluitingen? Op 3 plaatsen: Bijlokekaai-Henleykaai, Groendreef onder de Jozef Ghuislainbrug en Keizerpark-Visserij.
Die laatste as is sinds gisterenavond weer open voor fietsverkeer:
Vandaag werktte men deze strook beton af:
Ik vergat te vragen of ook dit stukje tussen de tweede fietsersbrug en Scheldekaai richting Gentbrugge plasvrij wordt:
Je ziet er vaak mensen “op verkenning”. Met de werken valt dit nog meer op.
Afgelopen zomer zag ik in Berlijn, Den Haag en Antwerpen mechanische paaltjes. Is Gent de enige stad ter wereld waar mechanische paaltjes niet kunnen functioneren? Het is toch niet omdat je wasmachine het niet doet dat je nooit geen wasmachine meer wil. Of heeft geen enkele Belgisch firma een goede backup voor zo’n technologie? Akkoord, verzinkbare paaltjes vragen een goed signalisatie, of je krijgt ander onheil zoals in Ede of Hasselt. Al blijven dit de allermooiste verzonken paaltjes.
Fietsbult 