De Andere Kris Peeters is een blog omtrent mobiliteit.
Zijn boek “De file voorbij” ligt te wachten op mijn aandacht.
Wie de blog niet kent, zéér de moeite.
Ik citeer uit zijn Mobilititeitsdagboek 14 februari:
Zwemmen tussen de haaien
In Antwerpen fiets ik me een weg door het verkeer. “Fietsen is als zwemmen tussen de haaien,” hoorde ik pas professor Gil Penaloza zeggen in een filmpje (met dank aan Thierry Jiménez-Scholberg) en gelijk heeft hij. Het vreemde is alleen dat onze beleidsverantwoordelijken ons voortdurend geruststellen met de boodschap dat “de meeste haaien op een afstand blijven en niks doen”. Maar wie laat zijn kind dan zwemmen? Elke rit door de stad is een survivaltocht: auto’s die je de weg afsnijden bij het afslaan, een tram die rinkelend het fietsgroen kruist, allerlei obstakels op de fietspaden, putten en bulten die je maar gezien moet hebben om niet ten val te komen, automobilisten die plots hun portier openzwaaien, achteropkomend verkeer dat grommend in je kuiten bijt. Meestal gebeurt er niets en meestal is dat uitsluitend aan de alertheid van de fietser te danken. De verantwoordelijkheid om alert te zijn is door het autoverkeer gedelegeerd aan de zachte weggebruikers
Gemengd verkeer, de grote dada van het Gents mobiliteitsbeleid, krijgt door zo’n tekst een wrange inhoud.
Gelukkig staan er projecten in de steigers die fietsers -voor een deel van hun traject- niet mengen met autoverkeer.
De Gaardeniersbrug en het applauspad kwamen hier al vaak aan bod.
De stad promoot het nu voluit:
Nogmaals applaus voor deze paden.
Hopelijk is melding 89 nu al opgelost.
Ik hou m’n hart vast als ik denk aan de mogelijke reacties van “verse fietsers” richting Wiedauwkaai.
Die oversteekplaats richting spoorwegbrug is helaas onbestaande.
Als dat maar geen boemerang wordt.
Een fietsas is zo sterk als zijn zwakste punt.
Tot mijn verbazing zitten er nog geen foto’s op deze blog.
Youtube is niet mijn ding, maar tot mijn verbazing zitten er “mobiliteitsfilmpjes” op.
Dit is een bewonersode aan het fietspad:
Fietsbult 