Graag stapvoets
11 april 2018
Er zijn de werven waar fietsers dan maar een poosje moeten wandelen.
Waarom?
Stel geen vragen, bekijk de beelden:
Ok, die container had niks/niks te maken met de werf van de signalisatie.
Er zijn de werven waar signalisatie bouwt aan wederzijds respect:
Merelbeke station
2 augustus 2017
Merelbeke station ligt op grondgebied Gent.
Of toch minstens het stationsgebouw.
Misschien ligt het perron wel in Merelbeke…
Die hoek van Gent, een drielandenpunt met Melle en Merelbeke, was tot voor een paar jaar het perfecte pleidooi voor fusies op basis van àndere normen dan die van 1977.
Toen fusioneerden het grootste deel van de steden en gemeentes op basis van de bestaande gemeentegrenzen.
Deze hoek van Gent zit nokvol spoor- water en autowegen:
Misschien waren hier andere, rationeler te beheren gemeentegrenzen te verzinnen.
Want was deze bestuurlijke versplintering niet één van de hoofdoorzaken van de verwaarlozing van deze uithoek van Gent, Melle en Merelbeke?
Maar kijk: na jaren van versplinterde fietspadingrepen en –ingreepjes -soms grappig, soms triest- gaat het aan die kant van Gent eindelijk-eindelijk de goede richting uit.
Zo gaat volgende week de Gentse entree van de Hundelgemsesteenweg op de schop.
We schreven erover in 2008.
De titel zegt alles: 150 meter.
Het was en is een schande van een missing link.
De Fietsersbond haalde het jarenlang aan als voorbeeld van hoe Gent het vooral niet moest doen.
Maar tegen eind dit jaar wordt fietsen voor Gentenaars en Merelbekenaars er een pak veiliger.
Daarna volgt hopelijk snel de heraanleg van de tramlijn van Botermarkt tot Moscou, want de Jozef Vervaenestraat is een even grote schande als de Hundelgemsesteenweg.
En de staat van het asfalt richting Botermarkt evolueert naar solidariteit met de Vervaenestraat:
Terug naar het begin, wat dat is goed nieuws.
Begin juli is de missing link vlàk voor het stationsgebouw van Merelbeke Station deskundig weggewerkt:
Nieuw in Gentbrugge
3 mei 2017
Ruimte is alles.
Met een fiets een weg van meer dan 10 meter breedte dwarsen wordt zoveel veiliger als er een middeneiland is, en auto’s in elke richting maar één rijvak hebben.
Ik ervaar dat dagelijks aan de Jan Delvinlaan.
Gentbrugge heeft een autostrade met daaronder een spoorweg met dààronder nog een steenweg en een kluts gemeentewegen.
Wegen gebouwd als knikkerbanen in het zand op het strand van Middelkerke.
Mobiliteit in etages / verdiepingen.
Racebaantjes stapelen.
Afgelopen eeuw waren planners en wegenbouwers daar sterk in.
Allemaal droomden ze mee met de Franse architect Le Corbusier.
De brave man had mooie ideeën, en overdreef als een parvenu.
Een soort van tè utopisch vooruitgangsdenken.
Stapelen in beton voor gevorderden.
Bekijk dit plan voor een parkeergarage over de Seine in Parijs:
Van bovenaf bekeken is dit een estetisch object.
Maar beeld je deze molog in, zwevend boven de kronkelende Seine…
Ondanks dat racebaantjes stapelen bleef er voor fietsers in het Gentse vooruitgangsdenken decennia lang geen plaats over.
Want fietsen was toch iets voor arme mensen?
De huidige generatie stedebouwkundigen en mobiliteitsplanners hebben dus veel kromme ideeën / vlakke asfaltvlaktes recht te zetten.
In Gentbrugge loopt een werf om doorheen de Land van Rodelaan een veilige fietsoversteekplaats te leggen.
Dit is de zone:
Het zou me niet verbazen mocht de Oude Brusselseweg ooit een fietsstraat worden, een fietsas van Melle tot hartje Gent:
Realitycheck… ogen dicht… dit was het voorheen:
Dit is de oversteekplaats:
Ook hier weer: kinderen met blinkend nieuwe fietshelmen, omringd door een ijverig wijzende ouder.
Toeval?
Inbeelding?
Of ook hier het Circulatieplaneffect?
Het kruispunt Henri Pirennelaan / Watertorenstraat is nog een werfzone:
Wie wil er nog terug naar dit?
Sterk
13 januari 2017
De saskes (3)
1 december 2014
Mobiliteit is méér dan ooit een actueel thema.
We verplaatsen ons meer dan ooit.
Autogebruikers komen meer dan ooit vast te zitten.
En: het groeiend autobezit ontregelt steeds meer het openbare leven.
Steden worden erdoor ontmenselijkt.
De opwarming van de aarde wordt voelbaar.
Plus: er is een grotendeels autoloze stedelijke generatie op komst.
Dat zijn jonge mensen die (proberen te) kiezen voor de aankoop van een huis, en daardoor niet kunnen of willen kiezen voor een auto.
De optelsom hiervan is een mix aan redenen waardoor steeds meer mensen verder kijken dan hun eigen voetpad / parkeerplaats.
Het algemeen belangdenken groeit, hoera!
Lokale groepen zoals Ledeberg Breekt Uit, Velo-Droom (Sint-Amandsberg en de werkgroep Sint-Pieters-Buiten willen via mobiliteitsingrepen tot een meer leefbare buurt en stad komen.
Denktank De Fiets van Troje ontvelt momenteel tot Lab van Troje, en promoot onder andere leefstraten en fietsroutes.
Ook aan UGent wordt men wakker.
UGent1010 is ook met mobiliteit bezig.
Dat wordt een mooie lente :).
Net als Fietsersbond Gent zijn dat allemaal mensen met een opleiding of dagtaak, die een deel van hun vrije tijd inzetten voor een “andere” mobiliteit.
Zaterdag kwam een nieuw initiatief naar buiten.
Buurtbewoners van de wijken rond de saskes willen dat deze sluis op korte termijn fiets- en voetgangersvriendelijker wordt.
De saskes (bekijk de locatie hier) zijn voor mij een symbool van ons mistig mobiliteitsverleden.
Symbool van van hokjesdenken en administratieve versplintering als spelbrekers van ambitie en slagkracht voor fietsbeleid.
De Saskes waren een belangrijke, evidente schakel in het allereerste fietsplan uit vorige eeuw.
Het stond op de eerste fietskaarten van de Stad Gent als onderdeel van een fietsroute.
But something went wrong.
De schakel werd missing link.
“Bevoegde ambtenaren” van W&Z (Waterwegen en Zeekanaal) konden of wilden niks doen.
Het woord “fiets” staat ook nergens in de huidige beheersovereenkomst van Waterwegen en Zeekanaal.
Daar heeft de Vlaamse regering een verantwoordelijkheid.
In 2016 start een nieuwe beheersovereenkomst.
Of kiest ze liever voor het huidige gedoogbeleid, een juridische erfenis uit de 19e eeuw?
Toen W&Z nog kantoor hield op de Nederkouter vroeg ik eens aan een ingenieur tekst en uitleg over de Saskes.
De man is ondertussen op pensioen, dus ik kan vrijuit schrijven.
Kort samengevat: deze sluis lag op de scheidingslijn tussen Zeeschelde en Bovenschelde, en bijgevolg claimden beide administraties de bevoegdheid.
In het administratees: “een grijze zone”.
Dat was een deeltje van het verhaal.
Sommigen wilden het Gentse stedelijk fietsbeleid ondersteunen.
Ook al staat dat niet in de beheersovereenkomst van W&Z.
De ingenieur in kwestie had vele fietsvriendelijke ingrepen gerealiseerd.
Ik had de indruk dat hij zijn werk met een algemeen belangbril bekeek.
Ten tijde van het gesprek klonk hij zacht moedeloos.
Ja, hij geloofde dat een fietsbrugje aan de saskes zinvol was.
Nee, hij had niet de mogelijkheid dat te realiseren.
Want… .
Budget… .
Reorganisatie… .
Structuur… .
Maar kijk, we zijn een kleine 10 jaar verder.
Het blijft een joekel van een missing link.
De geesten zijn misschien gerijpt.
Ook al leeft in de hoofden van sommigen nog zuur sentiment.
Op Facebook kan je bijvoorbeeld dit lezen: Niet overdrijven hé ! De sluisdeur was nooit bedoeld als fietspad. Nog geen kilometer verder is er een nieuwe brug voor fietsers. ‘l Lijkt me meer een actie van mediageile Gentse mandatarissen.
Deze man denkt duidelijk vanuit zijn sofa of autozetel.
Wie dagelijks vanuit het Scheldeoord of Sint-Amandsberg naar Gentbrugge wil fietsen heeft daar zeker een boodschap aan.
De stad Gent is allang vragende partij voor een link.
AWV creëerde eind 2009 een tweerichtingsfietspad tot aan de Saskes.
Een goedkope poutrelbrug naast de sluisdeur kan symbool worden van slagkracht en samenwerking aan een leefbare stad.
Meer lezen over de Saskes?
De allereerste klungelige Fietsbult uit 2008 ging erover.
Later volgde nog het verhaal van de voetgangerssluizen, deze cursus hef- en tiltechnieken, de droom, en de doehetzelver.
Als uitsmijter:
Werfbulten: melding 158 en 159
13 november 2014
Op de Brusselsesteenweg liggen twee werfbulten om u tegen te zeggen:
158
Ter hoogte van de Grote Werf tussen E17 en de Jules de Saint-Genoisstraat wordt het auto- èn fietsverkeer op twee rijstroken gebracht.
Lees: 20 à 25 centimeter extra maken van een enkelrichtingsfietspad een dubbelrichtingpad.
Dat is een noodbreektwetoplossing.
Vergeleken met vorige jaren zelfs een stap vooruit: er wordt al aan de fietsers gedacht.
In twee richtingen.
Nu nog enig veiligheidsrealisme.
Mag de maximumsnelheid voor auto’s aub cfr de Gasmeterlaan/Nieuwvaart naar 30km/u?
Er is al genoeg junglegevoel.
159
De aansluiting van de Posthoornstraat met Brusselsesteenweg:
Tja, wij moeten toch werken?
Fietsers?
Ja?
Waar?
Goh, dat duurt hier niet lang hoor.
Om het beschaafd uit te drukken: dit is schuldig verzuim van de aannemer, de werfcontroleur èn alle veiligheidsdiensten (politie, de Lijn, brandweer,…) die hier passeren.
Die paar verkeersbordjes in de hoek zijn juridische indekkers.
“Kan”
10 september 2014
U bent automobilist.
Wanneer u op de E-17 ( rijdend in de richting van Antwerpen ) de afrit ‘Gentbrugge’ neemt, dan mag u op het kruispunt met de Brusselsesteenweg niet naar links.
U mag enkel in de richting van Gentbrugge Arsenaal (Melle, Wetteren, Aalst, …), niet in de richting van Ledeberg en Gent.
‘Mag‘ is voor sommige mensen een relatief begrip, waardoor er betonblokken geplaatst zijn welke de twee baanvakken scheiden.
‘Mag‘ is effectief vervangen door ‘kan‘.
Ok, u heeft dat probleem niet, want u rijdt met een fiets.
Voor automobilisten betekent dit dat er zich geen file ‘kan‘ vormen welke de volledige afrit bevolkt tot op de autostrade.
Voor automobilisten een positief effect.
Misschien is ‘kan‘ hier ook een relatief begrip.
Om tegemoet te komen aan de vraag om toch richting Gent te “kunnen” is de werf voorzien van een keerpunt én een aanduiding hiervan.
Een groot oranje bord kondigt het keerpunt aan: rond de stoplichten van de kruising met de Braemstraat en de Jules de Saint-Genoisstraat.
Dit is een afstand van 400 meter.
Omdat vele automobilisten diep van binnen zich toch een beetje wensen in te zetten voor het milieu opteren deze ervoor om direct na de spoorbrug richting Gent te keren.
Ze sparen hier een onnodige 700 meter mee uit.
Deze mensen bezitten echter niet het inzicht dat dit manoeuver de weg blokkeert voor fietsers richting Melle, en voor de auto’s uit beide richtingen.
Op zijn beurt ‘kan‘ is dit dus ook weer een oorzaak van een file op de afrit van de E17.