Gentbrugge – Fietsbult

Vlot het Keizerpark in

Namens de redactie: welkom op Fietsbult, Stijn!

Emiel Hullebroeck (1878-1965) was een Gents componist en een vooraanstaand figuur in de Vlaamse romantische liedbeweging. Vele Gentse fietsers reden reeds over zijn plein. Het is de toegangspoort om vanuit Gentbrugge via het Keizerpark en de Visserij naar Gent te fietsen. Op deze beperkte oppervlakte kruisen verkeersstromen uit 5 richtingen elkaar. 55 jaar na zijn overlijden wordt Emiels plein grondig aangepakt. De werf is bijna af, het beton is droog. Als Emiel een fietser was, zou hij er wellicht blij mee zijn.

26 augustus 2020, Emiel Hullebroeckplein

Wat een verademing! De vorige versie van dit plein blonk uit in vervelende niveauverschillen en werd lang getekend door de werf van een aanpalend gebouw. Onoordeelkundig geplaatste paaltjes, betonblokken en hekjes perkten de bewegingsruimte in. De nieuwe versie straalt rust en eenvoud uit. De beschikbare oppervlakte werd bijna volledig in beton aangelegd om de beschikbare ruimte aan de weggebruiker te geven. Met de vele subiele niveauverschillen was het wellicht geen sinecure om dit zonder hobbels te realiseren. We hopen vurig dat de vroegere paaltjes en hekjes niet worden teruggeplaatst. Fietsers, steppers en skateboarders zullen op deze shared space hun snelheid moeten aanpassen aan de vele voetgangers die hier passeren.

Juni 2017, Emiel Hullebroeckplein, (c) Google Maps

Een specifieke verbetering is de rijlijn voor de fietsers komende van de Kerkstraat / Neerscheldestraat. Vroeger duwden paaltjes en betonblokken de fietsers naar binnen. Hierdoor werd de breedte van de fietsbrug verderop eigenlijk niet volledig gebruikt. Dat is verleden tijd: wanneer de werf af is, kan je rechtdoor de brug op fietsen. Het blijft natuurlijk wel opletten voor verkeer van rechts langs het water.

*Emiel Hullebroeckplein gezien vanaf de Kerkstraat/Neerscheldestraat, juni 2017 en augustus 2020*

De plantenbak rechts op de foto hieronder is het vermelden waard. Vroeger moest je hier je vaart tot een slakkengang verminderen om achter de blinde loodrechte hoek rechts te piepen of er geen fietsers komen. De plantenbak verbetert de zichtbaarheid merkelijk – hoewel een blinde hoek op een hoofdfietsas natuurlijk blijft wringen.

Tot slot: nu het plein van Emiel is aangepakt, kan nagedacht worden over de aanvoerroutes in de buurt.

Een deel van Gentbrugge fietst Gent in langs de Oude Brusselseweg, die recent een fietsstraat werd en wacht op een heraanleg in die zin. Langs deze route kom je, weliswaar via bovenvermelde blinde hoek, op het vernieuwde Emiel Hullebroeckplein terecht.

Een ander deel fietst langs de Kerkstraat. Deze sluit recht aan op de brug naar het Keizerpark, maar kreunt onder de druk van sluipend auto- en camionnetteverkeer tussen Sint-Amandsberg (Dendermondsesteenweg) en de Brusselsesteenweg.

Mogen we hopen dat dit binnenkort in het wijkcirculatieplan wordt aangepakt?

En, nu we toch bezig zijn met een verlanglijstje voor de regio… Wat is het lot van de veel te smalle chicane in het Keizerpark zelf?

Aanvoerroutes voor fietsers vanuit Gentbrugge naar het Emiel Hullebroeckplein

Mail: overstroming

Van: L C
Verzonden: dinsdag 11 februari 2020 10:20
Aan: fietsbult@fietsersbondgent.be
Onderwerp: Fwd: Contactformulier Stad Gent

De fietsonderdoorgang op het drukke fietspad langs de Schelde in Gentbrugge ter hoogte van de Bassijnstraat is terug ondergelopen. Bij elk hoogtij is het van dat, maar vandaag is het wel een serieuze plas waar je niet meer met de benen omhoog door kan… Ik heb dit gemeld aan Gentinfo. Foto’s in bijlage. Is er iemand die de stop kan uittrekken?

———- Forwarded message ———
Van: <gentinfo@stad.gent>
Date: di 11 feb. 2020 om 08:38
Subject: Contactformulier Stad Gent
To: cl

Geachte mevrouw
Geachte heer

Uw bericht werd bezorgd aan Gentinfo.
U vindt een samenvatting van uw gegevens terug in het document in de bijlage van deze e-mail. Ofwel komen wij zelf later op uw bericht terug, ofwel zal de bevoegde dienst rechtstreeks met u contact opnemen. U krijgt in elk geval zo vlug mogelijk een antwoord.

Vriendelijke groeten en alvast bedankt voor uw geduld.

Gentbrugge (3)

Manman! Televisie is een sterk medium. Vergeef me deze open deur. Komt u binnen! Zet u, en kijk mee tv!

Wie Joris Hessels theater zag spelen bij Studio Orka, of plaatjes draaien in Radio Gaga wist al dat zijn stem en ogen -samen met bloedbroeder Dominiek Van Malderen- een rechtstreekse lijn hebben met de traanklieren van de modale medemens. En aangezien ik een modale medemens ben zorg ik ervoor om dan een zakdoek bij de hand te hebben.

Daarnet was het weer prijs, maar op een – pwiew!- onverwachts moment. Ongeveer hier:

Dat kwam binnen, zoveel loslaten in een paar seconden. En vooral: zo herkenbaar. Als ouder weet je teveel. Je wéét dat het gevaar begint aan de voordeur. Je weet in welk soort automaatschappij we leven. Het herinnerde me nogmaals aan de jaren dat mijn kinderen begonnen met alleen naar school fietsen. Mijn teerbeminde gebruikt het woord “voorzichtig” hoofdzakelijk aan de voordeur. Ook tegen mij. Veel draait om gedrag. En minstens evenveel draait om infrastructuur. Goede infrastructuur is bedacht door verkeersdeskundigen met diep inzicht in gedrag, en aangelegd door ingenieurs met diep inzicht in constructies.

“Gentbrugge” is strelende televisie. I loved it. Geen grammetje spanning of sensatie. Verhalen over modale medemensen. Gesprekken mèt modale medemensen. Eddy Wally, een lach. Liberia, een traan. Al ben ik over Gentbrugge 769% bevooroordeeld. Na 5 (of was het 6?) woonplekken in 9000 lokte de liefde me in 1989 naar het (toen) grauwste deeltje van Gentbrugge. Jarenlang had ik gefietst tussen de 3 torens van Gent, kop in de lucht, maar voor de liefde van Queen M trok ik volgaarne naar het grijze, lawaaierige rijk van de staalnetten: de Sas- en Bassijnwijk. Kleur was er taboe, want de staalverwerkende fabrieken gaven kleur prompt een grauwe tint. Lady L en Lady T groeiden op in dit “stedelijk herwaarderingsgebied”, en gingen in het hemelse Guldenmeersje naar de kleuterklassen van juf Marijke en juf Monique. Rechtover de kleuterschool stond het enige ècht mooie huis van de wijk. Op één van de heetste julinachten van 1994 werd lady S thuis in de Kerkstraat geboren. Maar we verkochten Queen M haar huis aan twee dames, staken de Schelde over, en gingen vijf straten verder wonen.

Anno 2019 gaat onze plooifiets voor onderhoud naar de fietswinkel waar tot begin deze eeuw een bankkantoor was. In dat kantoor tekenden we in 1995 onze hypothecaire lening. Op dat plein woont nu de Joris zie.

We hadden getwijfeld tussen de stad en het platteland. Het platteland zou betekenen: 2 auto’s, en véél kindertaxiritten. Het werd de stad. Lady S vroeg vorige week op fietstocht naar Bassevelde nog of we ooit overwogen hadden om op den buiten te gaan wonen. Ik vertelde het verleden. Zij vertelde hoe blij ze was dat ze in de stad was opgegroeid. Dat kwam prettig binnen. Even zalig is het dat steeds meer mensen bewust die stadskeuze maken. Elk op zijn/haar manier.

In “Gentbrugge” out Joris zich bijna nonstop als een fietser. Met de fiets naar de bakker. Met de fiets naar de crèche.

Daar is niks speciaals mee. Behalve dat dat in weinig tv-programma’s te zien is, want geen spanning of sensatie. Hier is het simpelweg: evident. Zoals bij steeds meer modale mensen. Benieuwd naar de komende weken “Gentbrugge”!

Meer lezen over Gentbrugge? Op Fietsbult verscheen in 2008: Gentbrugge (1), en in 2014 Gentbrugge (2).

Oh ja, nu we toch over Gentbrugge bezig zijn: deze namiddag zagen we dit Facebookbericht passeren:

Het brokkelviaduct

In een uithoek van Ledeberg gebruikt één of andere autorijschool een stuk onder het viaduct van de B401 als oefenterrein.
Vlak daarnaast volgt het fietspad richting Merelbeke de Bovenschelde.

Op het oefenterrein gaat het er soms schools aan toe.
Getuige daarvan de twee naar buiten geplooide afsluitingen, die het fietspad smaller maken:

Kwam dat door “schoolse maneuvers”?
Of was het een pedaalstoot bij het schrikken van een vallend brokstukje van de B401?
Wie zal het zeggen?
Zou de rijschool weten dat er soms betonstukjes nederdalen?
Zou Agentschap Wegen en Verkeer het weten?
Zou de NMBS het weten?
Of is dat hun zorg niet, maar die van Infrabel?

Zou de Vlaamse Waterweg weten wat er soms in de Bovenschelde valt?
Zou de Stad Gent weten dat de bewoners van de Meierij in het hetzelfde betonrotschuitje zitten als de Gentbruggenaars naast de E17?
Ik zou het niet weten.

Het viaduct van de grote broer van de B401, de E17, staat al een poos in de schijnwerpers.
De Gentbrugse burgerbeweging ViaduKaduk kaart de bedenkelijke staat van het viaduct reeds een paar jaar aan.
Wie het viaduct bekijkt ziet flink wat betonijzer:

Roestend betonijzer zwelt, en duwt zo de buitenste betonschil weg.
Die schil kan als keitjes naar beneden vallen, maar evengoed als scherpe betonschijfjes, of als zware brokken.
Na een bijna fataal incident met een bus van de Lijn kon het Agentschap Wegen en Verkeer niet langer de hete aardappelbrok voor zich uit schuiven.
In allerijl werden de busstalling van de Lijn, de Park & Ride en de fietsenstallingen onder het viaduct ontruimd:

De problemen met vallende betonbrokjes situeren zich louter rond de pilaren.
Daardoor kan de doorgang voor fietsers en voetgangers vanuit de parallele straten behouden blijven.
Aan de pilaren naast de Brusselsesteenweg is het andere koek.
Daar werden voor fietsers en voetgangers “veilige doorgangen” gecreëerd.
Die doorgangen voelen wereldvreemd aan.
Ze zijn smal en laag:

Bekijk hoe de fietsers zich bukken:

“Veilig” is een rekbaar begrip.
De werkmannen deden hun best.
Ze plooiden de uitstekende metalen pinnen, en sierden ze kersboomgewijs met signaallint:

Een paar “plafonds” buigen door onder het water:

Minstens even belangrijk: niets zegt mij dat hier geen scherp betonblokje door kan suizen.
Van waar haal ik de theorie van de scherpe betonblokjes?
Van het viaduct van de B401 in Ledeberg.
Daar had ik ergens in november al eens een betonschijf zien liggen.
Ik dacht nog: laat me dit aan ViaduKaduk melden.
De E17 en de B401 zijn tweelingbroers van hetzelfde geboortejaar.
Maar er waren dringender dingen aan mijn hoofd.
Pas na het incident met de bus van de Lijn drong de ernst tot me door.
En ik dacht dat de onvermijdelijke en grondige controle door Agentschap Wegen en Verkeer het wel zou vinden.
Maar niet zo.
De betonschijf uit november lag er gisteren nog steeds, samen met een paar kleinere exemplaren:

Wie omhoog kijkt ziet de natte boosdoener, en ook een paar loshangende stukje beton.

Ook hier in Ledeberg zijn netten tegen vallende betonbrokjes nodig.
Er passeren dagelijks honderden fietsers, joggers en wandelaars:

Hoe groot is zo’n vallend betonstuk?
Dat varieert.
Dit zijn de stukken die ik mee naar huis nam:

Het kleinste is het scherpste.

Het grootste stuk weegt een goede 200 gram:

Onder de E17 en B401 lopen verschillende bruggen en viaducten.

Zouden die allemaal nagekeken zijn?
Om u gerust te stellen: aan het viaduct van de E17 met de geplaagde Jozef Vervaenestraat is geen centimeter roest betonijzer te zien.
Hoe herken je een brokkelsteen van een viaduct?
Brokkelbeton heeft meestal een bruinrode roeststreep.
Links een stuk van de Berlijnse muur anno 1990, rechts een stuk van de B401 anno 2018:

Je kan mooi de lijn van het vroegere betonijzer in de Berlijnse muur zien.

Meer weten over de Gentbrugse brokkelviaduct?

Graag stapvoets

Er zijn de werven waar fietsers dan maar een poosje moeten wandelen.
Waarom?
Stel geen vragen, bekijk de beelden:

Ok, die container had niks/niks te maken met de werf van de signalisatie.
Er zijn de werven waar signalisatie bouwt aan wederzijds respect:

Merelbeke station

Merelbeke station ligt op grondgebied Gent.
Of toch minstens het stationsgebouw.
Misschien ligt het perron wel in Merelbeke…
Die hoek van Gent, een drielandenpunt met Melle en Merelbeke, was tot voor een paar jaar het perfecte pleidooi voor fusies op basis van àndere normen dan die van 1977.
Toen fusioneerden het grootste deel van de steden en gemeentes op basis van de bestaande gemeentegrenzen.
Deze hoek van Gent zit nokvol spoor- water en autowegen:

Misschien waren hier andere, rationeler te beheren gemeentegrenzen te verzinnen.
Want was deze bestuurlijke versplintering niet één van de hoofdoorzaken van de verwaarlozing van deze uithoek van Gent, Melle en Merelbeke?
Maar kijk: na jaren van versplinterde fietspadingrepen en –ingreepjes -soms grappig, soms triest- gaat het aan die kant van Gent eindelijk-eindelijk de goede richting uit.
Zo gaat volgende week de Gentse entree van de Hundelgemsesteenweg op de schop.

We schreven erover in 2008.
De titel zegt alles: 150 meter.
Het was en is een schande van een missing link.
De Fietsersbond haalde het jarenlang aan als voorbeeld van hoe Gent het vooral niet moest doen.
Maar tegen eind dit jaar wordt fietsen voor Gentenaars en Merelbekenaars er een pak veiliger.
Daarna volgt hopelijk snel de heraanleg van de tramlijn van Botermarkt tot Moscou, want de Jozef Vervaenestraat is een even grote schande als de Hundelgemsesteenweg.
En de staat van het asfalt richting Botermarkt evolueert naar solidariteit met de Vervaenestraat:

Terug naar het begin, wat dat is goed nieuws.
Begin juli is de missing link vlàk voor het stationsgebouw van Merelbeke Station deskundig weggewerkt:

Nieuw in Gentbrugge

Ruimte is alles.
Met een fiets een weg van meer dan 10 meter breedte dwarsen wordt zoveel veiliger als er een middeneiland is, en auto’s in elke richting maar één rijvak hebben.
Ik ervaar dat dagelijks aan de Jan Delvinlaan.

Gentbrugge heeft een autostrade met daaronder een spoorweg met dààronder nog een steenweg en een kluts gemeentewegen.
Wegen gebouwd als knikkerbanen in het zand op het strand van Middelkerke.
Mobiliteit in etages / verdiepingen.
Racebaantjes stapelen.
Afgelopen eeuw waren planners en wegenbouwers daar sterk in.
Allemaal droomden ze mee met de Franse architect Le Corbusier.
De brave man had mooie ideeën, en overdreef als een parvenu.
Een soort van tè utopisch vooruitgangsdenken.
Stapelen in beton voor gevorderden.
Bekijk dit plan voor een parkeergarage over de Seine in Parijs:

Van bovenaf bekeken is dit een estetisch object.
Maar beeld je deze molog in, zwevend boven de kronkelende Seine…

Ondanks dat racebaantjes stapelen bleef er voor fietsers in het Gentse vooruitgangsdenken decennia lang geen plaats over.
Want fietsen was toch iets voor arme mensen?
De huidige generatie stedebouwkundigen en mobiliteitsplanners hebben dus veel kromme ideeën / vlakke asfaltvlaktes recht te zetten.
In Gentbrugge loopt een werf om doorheen de Land van Rodelaan een veilige fietsoversteekplaats te leggen.
Dit is de zone:

Het zou me niet verbazen mocht de Oude Brusselseweg ooit een fietsstraat worden, een fietsas van Melle tot hartje Gent:

Realitycheck… ogen dicht… dit was het voorheen:

Oude Brusselseweg cfr Google, augustus 2014

Dit is de oversteekplaats:

02mei17, Oude Brusselseweg / Land van Rodelaan

Ook hier weer: kinderen met blinkend nieuwe fietshelmen, omringd door een ijverig wijzende ouder.

Toeval?
Inbeelding?
Of ook hier het Circulatieplaneffect?

02mei17, Land van Rodelaan / Henri Pirennelaan

Het kruispunt Henri Pirennelaan / Watertorenstraat is nog een werfzone:

Wie wil er nog terug naar dit?

Land van Rodelaan cfr Google, augustus 2014

Sterk

Het is er het weer voor:

Vandaag hoorde ik een dame nog zeggen: op je fiets voel je tenminste het weer.

Als u nog niet naar buiten gekeken hebt, het witte tapijt ligt over Gent.
Geniet ervan!

De saskes (3)

Mobiliteit is méér dan ooit een actueel thema.
We verplaatsen ons meer dan ooit.
Autogebruikers komen meer dan ooit vast te zitten.
En: het groeiend autobezit ontregelt steeds meer het openbare leven.
Steden worden erdoor ontmenselijkt.
De opwarming van de aarde wordt voelbaar.
Plus: er is een grotendeels autoloze stedelijke generatie op komst.
Dat zijn jonge mensen die (proberen te) kiezen voor de aankoop van een huis, en daardoor niet kunnen of willen kiezen voor een auto.
De optelsom hiervan is een mix aan redenen waardoor steeds meer mensen verder kijken dan hun eigen voetpad / parkeerplaats.
Het algemeen belangdenken groeit, hoera!
Lokale groepen zoals Ledeberg Breekt Uit, Velo-Droom (Sint-Amandsberg en de werkgroep Sint-Pieters-Buiten willen via mobiliteitsingrepen tot een meer leefbare buurt en stad komen.
Denktank De Fiets van Troje ontvelt momenteel tot Lab van Troje, en promoot onder andere leefstraten en fietsroutes.
Ook aan UGent wordt men wakker.
UGent1010 is ook met mobiliteit bezig.
Dat wordt een mooie lente :).

Net als Fietsersbond Gent zijn dat allemaal mensen met een opleiding of dagtaak, die een deel van hun vrije tijd inzetten voor een “andere” mobiliteit.
Zaterdag kwam een nieuw initiatief naar buiten.
Buurtbewoners van de wijken rond de saskes willen dat deze sluis op korte termijn fiets- en voetgangersvriendelijker wordt.

De saskes (bekijk de locatie hier) zijn voor mij een symbool van ons mistig mobiliteitsverleden.
Symbool van van hokjesdenken en administratieve versplintering als spelbrekers van ambitie en slagkracht voor fietsbeleid.
De Saskes waren een belangrijke, evidente schakel in het allereerste fietsplan uit vorige eeuw.
Het stond op de eerste fietskaarten van de Stad Gent als onderdeel van een fietsroute.
But something went wrong.
De schakel werd missing link.
“Bevoegde ambtenaren” van W&Z (Waterwegen en Zeekanaal) konden of wilden niks doen.
Het woord “fiets” staat ook nergens in de huidige beheersovereenkomst van Waterwegen en Zeekanaal.
Daar heeft de Vlaamse regering een verantwoordelijkheid.
In 2016 start een nieuwe beheersovereenkomst.
Of kiest ze liever voor het huidige gedoogbeleid, een juridische erfenis uit de 19e eeuw?

Toen W&Z nog kantoor hield op de Nederkouter vroeg ik eens aan een ingenieur tekst en uitleg over de Saskes.
De man is ondertussen op pensioen, dus ik kan vrijuit schrijven.
Kort samengevat: deze sluis lag op de scheidingslijn tussen Zeeschelde en Bovenschelde, en bijgevolg claimden beide administraties de bevoegdheid.
In het administratees: “een grijze zone”.
Dat was een deeltje van het verhaal.
Sommigen wilden het Gentse stedelijk fietsbeleid ondersteunen.
Ook al staat dat niet in de beheersovereenkomst van W&Z.
De ingenieur in kwestie had vele fietsvriendelijke ingrepen gerealiseerd.
Ik had de indruk dat hij zijn werk met een algemeen belangbril bekeek.
Ten tijde van het gesprek klonk hij zacht moedeloos.
Ja, hij geloofde dat een fietsbrugje aan de saskes zinvol was.
Nee, hij had niet de mogelijkheid dat te realiseren.
Want… .
Budget… .
Reorganisatie… .
Structuur… .

Maar kijk, we zijn een kleine 10 jaar verder.
Het blijft een joekel van een missing link.
De geesten zijn misschien gerijpt.
Ook al leeft in de hoofden van sommigen nog zuur sentiment.
Op Facebook kan je bijvoorbeeld dit lezen: Niet overdrijven hé ! De sluisdeur was nooit bedoeld als fietspad. Nog geen kilometer verder is er een nieuwe brug voor fietsers. ‘l Lijkt me meer een actie van mediageile Gentse mandatarissen.
Deze man denkt duidelijk vanuit zijn sofa of autozetel.
Wie dagelijks vanuit het Scheldeoord of Sint-Amandsberg naar Gentbrugge wil fietsen heeft daar zeker een boodschap aan.

Deze diashow vereist JavaScript.

De stad Gent is allang vragende partij voor een link.
AWV creëerde eind 2009 een tweerichtingsfietspad tot aan de Saskes.
Een goedkope poutrelbrug naast de sluisdeur kan symbool worden van slagkracht en samenwerking aan een leefbare stad.

Meer lezen over de Saskes?
De allereerste klungelige Fietsbult uit 2008 ging erover.
Later volgde nog het verhaal van de voetgangerssluizen, deze cursus hef- en tiltechnieken, de droom, en de doehetzelver.

Als uitsmijter:

De sterke fietser wenste de actievoerders gemeend veel succes.

Werfbulten: melding 158 en 159

Op de Brusselsesteenweg liggen twee werfbulten om u tegen te zeggen:

158
Ter hoogte van de Grote Werf tussen E17 en de Jules de Saint-Genoisstraat wordt het auto- èn fietsverkeer op twee rijstroken gebracht.

Lees: 20 à 25 centimeter extra maken van een enkelrichtingsfietspad een dubbelrichtingpad.

Dat is een noodbreektwetoplossing.
Vergeleken met vorige jaren zelfs een stap vooruit: er wordt al aan de fietsers gedacht.
In twee richtingen.
Nu nog enig veiligheidsrealisme.
Mag de maximumsnelheid voor auto’s aub cfr de Gasmeterlaan/Nieuwvaart naar 30km/u?

Er is al genoeg junglegevoel.

159
De aansluiting van de Posthoornstraat met Brusselsesteenweg:

Tja, wij moeten toch werken?
Fietsers?
Ja?
Waar?
Goh, dat duurt hier niet lang hoor.

Om het beschaafd uit te drukken: dit is schuldig verzuim van de aannemer, de werfcontroleur èn alle veiligheidsdiensten (politie, de Lijn, brandweer,…) die hier passeren.
Die paar verkeersbordjes in de hoek zijn juridische indekkers.

“Kan”

U bent automobilist.
Wanneer u op de E-17 ( rijdend in de richting van Antwerpen ) de afrit ‘Gentbrugge’ neemt, dan mag u op het kruispunt met de Brusselsesteenweg niet naar links.
U mag enkel in de richting van Gentbrugge Arsenaal (Melle, Wetteren, Aalst, …), niet in de richting van Ledeberg en Gent.
‘Mag‘ is voor sommige mensen een relatief begrip, waardoor er betonblokken geplaatst zijn welke de twee baanvakken scheiden.
‘Mag‘ is effectief vervangen door ‘kan‘.

Ok, u heeft dat probleem niet, want u rijdt met een fiets.
Voor automobilisten betekent dit dat er zich geen file ‘kan‘ vormen welke de volledige afrit bevolkt tot op de autostrade.
Voor automobilisten een positief effect.
Misschien is ‘kan‘ hier ook een relatief begrip.

Om tegemoet te komen aan de vraag om toch richting Gent te “kunnen” is de werf voorzien van een keerpunt én een aanduiding hiervan.
Een groot oranje bord kondigt het keerpunt aan: rond de stoplichten van de kruising met de Braemstraat en de Jules de Saint-Genoisstraat.
Dit is een afstand van 400 meter.

Omdat vele automobilisten diep van binnen zich toch een beetje wensen in te zetten voor het milieu opteren deze ervoor om direct na de spoorbrug richting Gent te keren.
Ze sparen hier een onnodige 700 meter mee uit.
Deze mensen bezitten echter niet het inzicht dat dit manoeuver de weg blokkeert voor fietsers richting Melle, en voor de auto’s uit beide richtingen.
Op zijn beurt ‘~~kan~~‘ is dit dus ook weer een oorzaak van een file op de afrit van de E17.

Auto's kruisen het fietspad 'en masse' — Brusselsesteenweg [Arsenaal], Gentbrugge, 03 Sep 2014 18:54

Trage stadswegen

Bij trage wegen moet men niet alleen aan de landelijke kerkwegels denken.

Niet alle wegels zijn ook toegankelijk voor fietsers (soms terecht) maar deze zou, nee is een nuttige doorsteek voor voetgangers en fietsers.
Waar?
Kijk omhoog en de trein is er al.

Fietsen in het groen

Voor alle duidelijkheid: overal alles in beton?
Nee dank u.
Maar op een aantal assen mag dit best.
Zeker als het een doorgaande fietsas is.
Dat men niet overal dezelfde normen hanteert zie je hier.

Limburg, in natuurgebied (is zelfs recreatief en minder functioneel):

Weverboslaan Gent:

Onder de brug

Onder Gentbruggebrug, komende van een prachtig fietspad …… en gaande naar een redelijk dijkfietspad .

1/ 80 m verschrikkelijke kasseien ,

2/ Nu is er nog plaats, maar meer en meer een extra parking aan het worden. Eerst één auto, dan twee, dan…

Gentbrugge (2)

Na Zwijnaarde wordt Gentbrugge de volgende stadszone waar wegenwerken een paar jaar lang de mobiliteit zullen bepalen.
Ik herhaal nog eens het pleidooi om links en rechts van de werf Brusselsesteenweg een centrale/beschermde fietsroute van en naar het stadscentrum te schilderen.
Gevolgd door een promo-campagne waar je niet omheen kan kijken.
Je zal zien hoeveel mensen de overstap naar de fiets zullen maken.
Ondertussen is er in de buurt van het Geboortebos-in-wording een reeks nieuwe paden in afwerking.
Dit pad herken je misschien van deze bijdrage van JanG:

02maa14, 17u17 Koningsdonkstraat / Weverbosdreef — 02maa14, 17u17, Koningsdonkstraat / Weverbosdreef

Het pad verbindt de Koningsdonkstraat, de lokale Paris-Roubaixweg (speciaal bewaard voor al die renners die persé méér dan 30 per uur willen rijden op kasseien) met de villawijk rond Sint-Gregorius.
Verderop ligt de Gentbrugse Meersen, waar deze paden nieuw leken:

02maa14, 17u32 Gentbrugse Meersen — 02maa14, 17u32, Gentbrugse Meersen

We reden wat kriskas door het gebied, maar ik wil er met mooi weer en een volle fototoestelbatterij graag nog eens op verkenning.

Links zie je de toegang naar de volkstuintjes:

De Boswachterstraat, de straatnaam die we ergens tegenkwamen, verraadt een landelijk verleden.
De E17 walste er ooit overheen:

De paden lijken vooral recreatief bedoeld, maar dat zal de buurtbewoners een zorg wezen.
Zalig wonen met zoveel fietspaden rondom: alle dagen een vakantiegevoel.
Nu nog een paar kwaliteitspaden richting Zeeschelde.

	Karel op Via Messenger: Een fietsmirake…
	yves op Via Messenger: Een fietsmirake…
	Jan op Via Messenger: Een fietsmirake…
	Lourdes inwoner op Via Messenger: Een fietsmirake…
	Lourdes bewoner op Via Messenger: Een fietsmirake…
	Josiane op Meulestede breekt uit
	Ruben op Meulestede breekt uit
	Etienne op Ode aan Louisa
	Frans op Werfnieuws: Onderdoorgang Dron…
	Katelijne Tijs op Werfnieuws: Onderdoorgang Dron…
	JanG op Woonzone of parking?
	ik op Woonzone of parking?
	Ivan Deboom op Meulestede breekt uit
	Alan op Niets is zeker
	Josiane op Kroniek van verandering

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk: