Stampen, hoe moet je het anders noemen?
Het zit zo.
13 oktober doe ik een terrasje met lady L, ons oudste.
Een terrasje is een understatement, want alle terrasstoelen op de Kouter waren zonnig bezet.
En op het Koophandelsplein was het niet anders.
Gelukkig is er dan nog het Circulatieplanmeubilair.
Een drankje kan je aan de cafétoog naar keuze kopen, en de zon is van de wereld en van iedereen.
Je moet het ècht eens doen: het Koophandelsplein op een zaterdag.
Op zo’n autoluwe plek ziet een mens pas wat een variatie aan tweewielers er rondrijdt:
Tussen al dat vrolijk fietsgenot was er plots een incident met een jongedame:
Ze had het zitten met de tramsporen, maar de schade viel op het eerste zicht mee: een geplooid wiel en een schaafwondeke.
Dit is zo’n typisch “eenzijdig fietsongeval” dat de verkeersongevallenstatistieken niet haalt (eenzijdig, want er is maar één betrokken persoon).
Het liep goed af, dat is wat telt.
Maar waar is het stampen?
Een kleerkast van een man kwam luid roepend uit een café te voorschijn, en bood zijn diensten aan.
Dat wiel gingen ze eens recht plooien.
Een klein wonder voltrok zich:
Na het duwen kwam het stampen:
En dan was er nog de ketting:
Ik zou het niet kunnen!
Fietsbult 