Het brokkelviaduct

In een uithoek van Ledeberg gebruikt één of andere autorijschool een stuk onder het viaduct van de B401 als oefenterrein.
Vlak daarnaast volgt het fietspad richting Merelbeke de Bovenschelde.

05jan19, jaagpad Ledeberg

Op het oefenterrein gaat het er soms schools aan toe.
Getuige daarvan de twee naar buiten geplooide afsluitingen, die het fietspad smaller maken:

05jan19, jaagpad Ledeberg

Kwam dat door “schoolse maneuvers”?
Of was het een pedaalstoot bij het schrikken van een vallend brokstukje van de B401?
Wie zal het zeggen?
Zou de rijschool weten dat er soms betonstukjes nederdalen?
Zou Agentschap Wegen en Verkeer het weten?
Zou de NMBS het weten?
Of is dat hun zorg niet, maar die van Infrabel?

05jan19, Frans de Mildreef

Zou de Vlaamse Waterweg weten wat er soms in de Bovenschelde valt?
Zou de Stad Gent weten dat de bewoners van de Meierij in het hetzelfde betonrotschuitje zitten als de Gentbruggenaars naast de E17?
Ik zou het niet weten.

Het viaduct van de grote broer van de B401, de E17, staat al een poos in de schijnwerpers.
De Gentbrugse burgerbeweging ViaduKaduk kaart de bedenkelijke staat van het viaduct reeds een paar jaar aan.
Wie het viaduct bekijkt ziet flink wat betonijzer:

05jan19, Brusselsesteenweg

05jan19, Brusselsesteenweg

Roestend betonijzer zwelt, en duwt zo de buitenste betonschil weg.
Die schil kan als keitjes naar beneden vallen, maar evengoed als scherpe betonschijfjes, of als zware brokken.
Na een bijna fataal incident met een bus van de Lijn kon het Agentschap Wegen en Verkeer niet langer de hete aardappelbrok voor zich uit schuiven.
In allerijl werden de busstalling van de Lijn, de Park & Ride en de fietsenstallingen onder het viaduct ontruimd:

05 jan19, Land van Rodelaan

05 jan19, Land van Rodelaan

De problemen met vallende betonbrokjes situeren zich louter rond de pilaren.
Daardoor kan de doorgang voor fietsers en voetgangers vanuit de parallele straten behouden blijven.
Aan de pilaren naast de Brusselsesteenweg is het andere koek.
Daar werden voor fietsers en voetgangers “veilige doorgangen” gecreëerd.
Die doorgangen voelen wereldvreemd aan.
Ze zijn smal en laag:

05jan19, Brusselsesteenweg

05jan19, Brusselsesteenweg

Bekijk hoe de fietsers zich bukken:

05jan19, Brusselsesteenweg

05jan19, Brusselsesteenweg

“Veilig” is een rekbaar begrip.
De werkmannen deden hun best.
Ze plooiden de uitstekende metalen pinnen, en sierden ze kersboomgewijs met signaallint:

05jan19, Brusselsesteenweg

05jan19, Brusselsesteenweg

Een paar “plafonds” buigen door onder het water:

05jan19, Brusselsesteenweg

05jan19, Brusselsesteenweg

Minstens even belangrijk: niets zegt mij dat hier geen scherp betonblokje door kan suizen.
Van waar haal ik de theorie van de scherpe betonblokjes?
Van het viaduct van de B401 in Ledeberg.
Daar had ik ergens in november al eens een betonschijf zien liggen.
Ik dacht nog: laat me dit aan ViaduKaduk melden.
De E17 en de B401 zijn tweelingbroers van hetzelfde geboortejaar.
Maar er waren dringender dingen aan mijn hoofd.
Pas na het incident met de bus van de Lijn drong de ernst tot me door.
En ik dacht dat de onvermijdelijke en grondige controle door Agentschap Wegen en Verkeer het wel zou vinden.
Maar niet zo.
De betonschijf uit november lag er gisteren nog steeds, samen met een paar kleinere exemplaren:

05jan19, Frans de Mildreef

05jan19, Frans de Mildreef

Wie omhoog kijkt ziet de natte boosdoener, en ook een paar loshangende stukje beton.

05jan19, Frans de Mildreef

05jan19, Frans de Mildreef

05jan19, Frans de Mildreef

05jan19, Frans de Mildreef

Ook hier in Ledeberg zijn netten tegen vallende betonbrokjes nodig.
Er passeren dagelijks honderden fietsers, joggers en wandelaars:

05jan19, jaagpad Bovenschelde

Hoe groot is zo’n vallend betonstuk?
Dat varieert.
Dit zijn de stukken die ik mee naar huis nam:

05jan19

Het kleinste is het scherpste.

05jan19

Het grootste stuk weegt een goede 200 gram:

05jan19

Onder de E17 en B401 lopen verschillende bruggen en viaducten.

Zouden die allemaal nagekeken zijn?
Om u gerust te stellen: aan het viaduct van de E17 met de geplaagde Jozef Vervaenestraat is geen centimeter roest betonijzer te zien.
Hoe herken je een brokkelsteen van een viaduct?
Brokkelbeton heeft meestal een bruinrode roeststreep.
Links een stuk van de Berlijnse muur anno 1990, rechts een stuk van de B401 anno 2018:

06jan19

Je kan mooi de lijn van het vroegere betonijzer in de Berlijnse muur zien.

Meer weten over de Gentbrugse brokkelviaduct?

05jan19, Brusselsesteenweg

Fietsbescherming (1)

Op een mooie dag ga ik op zoek naar de foto’s van het relatief recente flatgebouw waar de bewoners elk mogelijk hoekje benutten om hun fietsen te stallen… in de parkeergarage tussen de auto’s.
Al te veel projectontwikkelaars gaven fietsen in hun nieuwbouwplannen een middelvinger, of een hokje met niet eens de afmeting van een SUV.
Gelukkig zijn de stedelijke bouwnormen ondertussen positief geëvolueerd.
Maar wat met de erfenis uit de 20e eeuw?
Ook nà de feiten zijn er nog stappen te zetten.
Neem nu deze realisatie op Bellevue:

16sep18, E3-plein

16sep18, E3-plein

Ik vermoed dat deze stalling brandnew is.
Als dat zo is, dan is deze constructie een ferme stap voorwaarts.
Hoe zou het er vroeger geweest zijn?

Nog een vraag: zouden er ook in de sokkel onder het flatgebouw nieuwe fietsstallingen gecreëerd zijn?

Merelbeke station

Merelbeke station ligt op grondgebied Gent.
Of toch minstens het stationsgebouw.
Misschien ligt het perron wel in Merelbeke…
Die hoek van Gent, een drielandenpunt met Melle en Merelbeke, was tot voor een paar jaar het perfecte pleidooi voor fusies op basis van àndere normen dan die van 1977.
Toen fusioneerden het grootste deel van de steden en gemeentes op basis van de bestaande gemeentegrenzen.
Deze hoek van Gent zit nokvol spoor- water en autowegen:

Misschien waren hier andere, rationeler te beheren gemeentegrenzen te verzinnen.
Want was deze bestuurlijke versplintering niet één van de hoofdoorzaken van de verwaarlozing van deze uithoek van Gent, Melle en Merelbeke?
Maar kijk: na jaren van versplinterde fietspadingrepen en –ingreepjes -soms grappig, soms triest- gaat het aan die kant van Gent eindelijk-eindelijk de goede richting uit.
Zo gaat volgende week de Gentse entree van de Hundelgemsesteenweg op de schop.

27jul17, Hundelgemsesteenweg

27jul17, Hundelgemsesteenweg

27jul17, Hundelgemsesteenweg

We schreven erover in 2008.
De titel zegt alles: 150 meter.
Het was en is een schande van een missing link.
De Fietsersbond haalde het jarenlang aan als voorbeeld van hoe Gent het vooral niet moest doen.
Maar tegen eind dit jaar wordt fietsen voor Gentenaars en Merelbekenaars er een pak veiliger.
Daarna volgt hopelijk snel de heraanleg van de tramlijn van Botermarkt tot Moscou, want de Jozef Vervaenestraat is een even grote schande als de Hundelgemsesteenweg.
En de staat van het asfalt richting Botermarkt evolueert naar solidariteit met de Vervaenestraat:

27jul17, Hundelgemsesteenweg

Terug naar het begin, wat dat is goed nieuws.
Begin juli is de missing link vlàk voor het stationsgebouw van Merelbeke Station deskundig weggewerkt:

23jul17, Mellestraat

23jul17, Mellestraat

Vaste of beweegbare brug ?

In Gent staan er nog wel wat fietsbruggen op onze verlanglijst. Een in aanmerkingen te nemen punt: hoe vlakker hoe beter. Dat brengt ons bij de vraag: een vaste of een beweegbare brug? Het ene water is het andere niet. Breedte, hoeveel bootbewegingen er zijn en met welke frequentie, welk soort boten (doorvaarthoogte), de onderhoudskosten… . Een hoop punten om rekening mee te houden.

Daarmee is het standpunt dat vaste bruggen altijd de voorkeur krijgen boven beweegbare iets te kort door de bocht.

Bataviabrug hoog

Bataviabrug vlak

Ophaalbrug retro

Ophaalbrug modern

De Stropbrug met goede fietspaden bovenop voor hen die geen brug te veel is en voor de vlakrijders onderaan een ophaalbrug?

Onder de Stropbrug

 

Uitbreken

Dit is een moeilijke zaak.
Of liever: was een moeilijke zaak.
In een buurt waar auto’s op verschillende verdiepingen rond zoefden had er jarenlang niemand omgekeken naar fietspaden.
Daarna kwam er druppelsgewijs verandering.
Het korreltjesbeleid.
Een korreltje hier, een korreltje daar, maar geen doortastend routedenken.
Tot een groep buurtbewoners in de mail kropen en administraties (onder andere) confronteerden met het feit dat er géén legale manier was om vanuit de Hundelgemsesteenweg (kant Merelbeke) naar de Stropbrug te fietsen.
Ambtenaren van verschillende niveau’s bleken dat te weten, maar het klassieke verhaal volgde: procedure x en lapje privégrond y en prioriteit z.
Illegaal?
Ach, de grijze zone bleek een evidentie.
Veel woorden, weinig daden.
De enige manier om dit een duw te geven was: de megafoon van de pers.
Bekijk hier hun uitleg en uitsmeekbede uit 2013.
Bekijk het filmpje nog eens grondig.
“Wij wachten op de Stad om…”
Dat zinnetje “Wij wachten op…” horen we als vrijwilligers van de Fietsersbond even vaak als duivenmelkers.
Het zinnetje is het gevolg van de versplintering van bevoegdheden.
Om een relatief klein wegenwerfje als dit op de rails te krijgen zijn er twee of drie of vier administraties nodig van -ahum- verschillende bestuursniveaus.
Ze werken allemààl met belastingsgeld.
Het gaat allemààl om hetzelfde doel: veilige fietspaden creëren.
Mààr -minstens in en rond een stad als Gent, en naar ik vermoed ook daarbuiten- zijn de waslijst spelregeltjes tussen de vele administraties belangrijker dan de snelheid waarmee fietspaden veilig gemaakt worden.
De waslijst wordt jaarlijks nog gevoed, ze krimpt zelden.
Ontsnappen aan de waslijst is onmogelijk.
Ik kan me daar soms over opwinden.
Wie kan deze spiraal doorbreken?
Is hier ècht geen administratieve vereenvoudiging mogelijk?
Ik twijfel daar niet aan.
Of is het ook een kwestie van mankracht?
Zijn er wel voldoende ambtenaren om deze fietsprojecten te trekken?
Het lijkt dat dit ook een reden is voor “het zinnetje”.
Ambtenaren lijken getraind om hierover te zwijgen.
Op vragen hierover krijg je nooit een antwoord.
Hoogstens een “ach…”.

“Snel handelen” is in overheidsland een relatief begrip.
In dit geval is dat: een kleine twee jaar.
Voor mensen die hun kinderen met de fiets veilig naar school willen brengen is twee jaar een eeuwigheid.
Demotiverend.
Voor ambtenaren en politici is twee jaar een “korte doorlooptijd”.
Succesvol.
Dat is bijwijlen een emotioneel spanningsveld.
Enkel mensen met grote empathie en diep inzicht in politieke en administratieve processen kunnen het vatten.

Veel vijven en zessen om te zeggen dat de werf op het kruispunt richting Stropbrug loopt.
Tataa!

18aug15, Achilles Heyndrickxlaan

18aug15, Achilles Heyndrickxlaan

De middenberm is vermoedelijk nu klaar, samen met de aanpassing in het autodeel onder de B401.

24aug15, Bellevue

24aug15, Bellevue

De twee zijkanten van de weg volgen daarna.

18aug15, Achilles Heyndrickxlaan

Het wordt er binnenkort dus veiliger fietsen.
Ledeberg kan veiliger uitbreken.
Dat zijn zo van die momenten waarop zowel actievoerders als ambtenaren, politici, fietsende ouders met kinderen en … dezelfde emotie delen.

Romeins

Gent is een historische stad.
In Gent betekent dit voornamelijk dat de wegen in het stadscentrum een historische uitstraling moeten hebben.
Op school leerden we nog van de Romeinse overheersing en hoe verzot deze waren op het aanleggen van wegen met kasseien.
In Gent is deze liefde voor de kinderkopjes in die mate aanwezig dat ook buiten het stadscentrum na de heraanleg van de Brusselsesteenweg tussen Ledeberg en de E-17 er toch nog een 20 tal meter kasseistrook moet overblijven:

Brusselsesteenweg, Ledeberg, 03 Sep 2014 18:50

Alhoewel ik enige appreciatie koester voor de betonnen afscheiding in deze bocht heb ik een stille hoop dat ook dit stukje fietspad nog zal worden ‘vernieuwd’.
Een eerst aanwijzing vinden we in de overgang met het nieuwe fietspad in klinkers.
De overgang ontbreekt, alsook enkele kasseien.

Brusselsesteenweg, Ledeberg, 03 Sep 2014 18:50

Als fietser is het op kasseien al extra opletten, ook de voetganger wordt niet gespaard van een minimale portie avontuur:

Brusselsesteenweg, Ledeberg, 03 Sep 2014 18:50

OCMW

Gent profileert zich graag als fietsstad, de laatste jaren wijselijk meer als fietsstad in wording.
Het Gentse OCMW profileerde zich in het verleden graag anders.
Gescheiden kassa’s, gescheiden mentaliteit?
Autoparkings waren bij nieuwbouw een must (remember de Sint-Martensstraat), fietsstallingen waren dat niet, daar “zit nog een ferme groeimarge op”.
Dat leerde me een bezoek aan een theatervoorstelling van (de grandioze) Studio Orka in het bejaardenhuis in de Walstraat, Ledeberg.
Let wel: ik was de eerst aangekomen theaterganger.
De overige fietsen waren niet van andere theaterbezoekers of -medewerkers.

26jul14, 13u52, Walstraat

26jul14, 13u52, Walstraat

26jul14, 14u05, Walstraat