Wanneer je even stil staat en naar het verkeer kijkt zie je ze snel: de bestuurders én hun gsm.
De smartphone biedt zoveel meer interessante ‘content’ dan het werkelijke leven.
In Nederland erkent de overheid het probleem en ‘There’s an app for that‘!
De app ‘blokkeert’ je telefoon zodat je hem tijdens het fietsen niet kan gebruiken.
Verder maakt de app nog gebruik van je GPS zodat je punten kan sparen waarmee je prijzen kan winnen.
Dit is een filmpje om de app (en het niet gsm’en) tijdens het fietsen te promoten:
Ik mag van mezelf zeggen dat ik veel fiets. Veel, zoals in meer dan 10.000 km in een jaar. De meeste van die kilometers zijn routine: woon-werk verplaatsingen, boodschappen, familiebezoek, … dat soort dingen. Maar toch, indien de tijd het toelaat, wordt de fiets ook gebruikt voor reizen in binnen- en buitenland.
Daarnaast hoort een mens soms ook wel eens de ervaringen van andere fietsers, ook in binnen- en buitenland. Daar kun je een aantal “constanten” uit afleiden; algemene indrukken en ervaringen, bekeken door de bril van Vlaamse fietser. Een dergelijke ervaring is dat de “cultuur” van weggebruikers varieert van land tot land. Dan hebben we het vooral over het gedrag tegenover fietsers, want dat is ons perspectief.
Mijn meeste recente ervaring is toeren in Frankrijk en dan vooral buiten het stedelijke gebied. Daar viel het op hoeveel respect automobilisten hebben tegenover fietsers; hoeveel rustiger het eraan toegaat. Rakelings inhalen? Amper meegemaakt. Opdringerige automobilisten die net niet tegen je achterwiel rijden? Niet ervaren. Knipperen met de lichten, claxonneren, alle signalen die betekenen “uit de weg, ik wil voorbij”: niet meegemaakt. Integendeel: toen ik aan 10 km/u of minder een helling op zwoegde, vertraagde geregeld de achteropkomende automobilist. De vier knipperlichten gingen aan om achterliggers te verwittigen en er werd rustig, op een ruime afstand, gewacht tot er voldoende ruimte en zicht was om in te halen. Om in te halen rijden ze in Frankrijk bijna in de berm aan de linkerkant! En dat in het land dat pakweg 20 jaar geleden bij de slechtste leerlingen in Europa behoorde wat verkeersveiligheid betreft.
Datzelfde hoor ik van andere fietsers. Het is daar dus relaxed fietsen.
Over Nederland hoor je dan weer: “fietsland”, “ideale, perfecte, vrijliggende fietspaden”. Op het vlak van fietsinfrastructuur komt Vlaanderen nog niet aan hun enkels, ondanks alle politieke verklaringen. Maar wat je dan zelf ervaart en van anderen hoort, is dat het heel gevaarlijk wordt als je op wegen terechtkomt waar geen fietspaden liggen. Dan lijken fietsers weer vogelvrij verklaard, dan lijkt het alsof een fietser enkel op een fietspad mag rijden. (ik weet het: dit is heel sterk veralgemenend)
Vlaanderen ligt daar tussenin. Er zijn dus weinig fietspaden, zoals in Frankrijk, en waar er geen liggen, ben je opgejaagd wild, zoals in Nederland.
Dan ga je je vragen stellen. Hoe komt dat? Vanwaar die verschillen?
Een begin van een antwoord zou het onderstaande bord kunnen zijn.
Chartres, juli 2014
Ooit al zoiets gezien bij ons? Ik niet. Let ook op de afstand: hier is dat 1m, hoewel niemand dat lijkt te weten. Daar is dat anderhalve meter! En dat wordt gerespecteerd.
Daar hoort een lange, ononderbroken ordehandhaving bij. Niet, zoals in België, de boetes nog maar eens verhogen, maar wel effectief controleren en bestraffen. Pakkans vergroten is bij onze zuiderburen geen politieke verklaring, maar harde realiteit. Dat geldt voor alle categorieën weggebruikers en zo voedt de overheid de mensen op. Dat het werkt, was heel duidelijk tijdens mijn recentste fietsreis. Het betekent wel dat eerst het inzicht er moet zijn dat het gedrag veranderd moet worden. Als je niet over de grenzen heen kijkt, merk je dat niet.
Albert H is in de stad.
Nu ja, je kan het amper in de stad noemen.
Hij hokt onder een voetbalstadion.
In de oksel van autowegen.
Maar vanaf eind dit jaar is dit de fietspoort naar Zwijnaarde.
Albert komt uit fietsland Nederland.
Dat schept verwachtingen qua fietsinfrastructuur.
Hij pakt daar graag mee uit:
Nog meer verwachtingen dus.
Vandaar misschien het nieuwe type fietsrekken? 12okt13, 14u03, Ghelamco Arena
Sorry, foutje.
De camerabewaking heeft een aanzuigeffect.
Er zijn nog geen rekken.
Dat komt vast wel tegen de opening.
Albert kent vast iets van fietsen.
Maar ook de ochtend van de openingsdag zijn er nog geen rekken.
Albert vraagt nog even geduld tot na de middag: 16okt13, 09u38, Ghelamco Arena
Dan zullen alle werknemers hun fiets veilig kunnen stallen.
De klanten uiteraard ook.
16okt13, 09u38, Ghelamco Arena
Of volgde Albert een snelcursus “Belg worden”?
Koos hij daarom voor de klassieke Belgische retailvorm? 16okt13, 09u36, Ghelamco Arena
16okt13, 09u39, Ghelamco Arena
Dat zullen we volgende week zien.
Als we yoghurtdrink en pindakaas en vla en komijnkaas en roomgebak en geflipte hagelslag inslaan.
Fietszakken vol.
Je zal zien: die Hollanders wèten hoe ze fietsende klanten moeten behandelen.
Vanaf morgen. Hoop ik.
Nederland staat internationaal bekend als hét fietsland bij uitstek. Veel mensen denken dat de Nederlandse autoriteiten altijd fietsvriendeljk zijn geweest, dat de fietsinfrastructuur er altijd perfect is geweest en dat Nederlanders altijd veel gefietst hebben. Dat is niet zo. Wist je dat er in het Amsterdam van de jaren ’70 een pak minder fietsers waren dan in Gent nu? Alleen, in Nederland is de grote omslag er gekomen in die jaren ’70, terwijl de opwaardering van de fiets in België twintig jaar langer op zich heeft laten wachten. Kijken naar de geschiedenis van de fiets in Nederland is dan ook een beetje kijken naar de toekomst bij ons.
Het commentaar bij het filmpje is in het Engels, maar via een van de knopjes rechtsonder kan je Nederlandstalige (en Griekse, en Chinese, …) ondertitels oproepen.
Eigenlijk: Nederlandse, want het gaat om een deeltje van de Nederlandse wetgeving en de achterliggende redenering. Ik doe het hele verhaal niet uit de doeken, want op Bicycle Dutch is dat al heel netjes gedaan.
Boetes in functie van de snelheidsgrenzen, niet enkel in functie van hoeveel je te snel reed. Logisch eigenlijk: 5 km/u te hard op de snelweg is heel wat anders dan in een zone 30.
Kijk ondertussen ook eens naar de remafstanden bij de verschillende snelheden. Denk er dan aan dat in ons landje bijna niemand de zone 30 respecteert (“ik rij 40, dat is ook niet snel, hoor”).
In Gent gaan steeds meer stemmen op om de hele kern, alles binnen de R40, tot één grote zone 30 te maken. Simpel, efficiënt en er kan geen twijfel meer zijn over hoe snel je in die straat nu weer mag. Ik ben voor! Eén grote zone 30 is al heel wat veiliger voor fietsers en voetgangers dan het allegaartje dat de Gentse binnenstad nu is.
Een artikel uit de Volkskrant, waar je ook de foto kan zien.
UTRECHT – Een kussentje voorop de auto dat bij een botsing de klappen voor voetgangers en fietsers opvangt. Autoliv werkt eraan.
Het Zweeds-Amerikaanse bedrijf Autoliv wil dit najaar testen uitvoeren in Amsterdam van een airbag op de voorkant van auto’s. Door dit systeem moet het aantal fietsers en voetgangers dat overlijdt na een botsing fors worden teruggebracht. Volgens het onderzoeksinstituut TNO kan de airbag ter bescherming van kwetsbare verkeersdeelnemers in 2015 in productie worden genomen. Dit meldt het blad De Vogelvrije Fietser van de Fietsersbond.
Hoofdletsel
Het gaat om een opblaasbaar kussen op de voorruit van de auto dat zich opblaast als de sensoren een botsing met een persoon detecteren. Een van de knelpunten bij de ontwikkeling was dat bij een botsing fietsers meestal met hun hoofd tegen de voorruit aankomen, en voetgangers met hun hoofd tegen de motorkap stoten. Hoofdletsel is de meest voorkomende doodsoorzaak bij een botsing.
Bedoeling is dat de airbag beide botsingen aanzienlijk verzacht. Het aangereden slachtoffer zou door een botsing met de airbag hoogstens even duizelig zijn of hoofdpijn hebben, zo blijkt uit onderzoek van TNO.
Autoliv is bijna klaar met de ontwikkeling van deze airbag, en werkt daarbij samen met de Fietsersbond, het ministerie van Verkeer en Waterstaat, onderzoeksinstelling TNO en verzekeraar Achmea. Om het systeem te testen is Autoliv nu op zoek naar een bedrijf in Amsterdam dat over veel auto’s van hetzelfde type beschikt waarmee veel ritten in de binnenstad worden gemaakt.
Camera’s
Bij deze testen, die een jaar gaan duren, worden nog geen airbags bevestigd, maar wordt het detectiesysteem met sensoren getest. Het systeem, dat werkt met camera’s, moet fietsers en voetgangers kunnen onderscheiden van bijvoorbeeld paaltjes en duiven, en berekenen wanneer een botsing onafwendbaar is.
De Fietsersbond hoopt op een snelle en grootschalige introductie van de airbag. In opdracht van de Fietsersbond is TNO vier jaar geleden begonnen met de eerste verkennende studies naar mogelijkheden om de veiligheid van fietsers te vergroten. ‘De airbag op de voorkant van de auto bleek verreweg het effectiefst’, aldus consulent veiligheid Theo Zeegers van de Fietsersbond. ‘Er vallen gemiddeld in Nederland tweehonderd fietsdoden per jaar. Als alle auto’s zouden zijn uitgerust met airbags, zou dat zestig doden per jaar schelen.’
De kosten van enkele honderden euro’s per auto wegen volgens hem op tegen de reductie van het aantal verkeersdoden. Hiertoe moet het systeem eerst waterdicht worden gemaakt. Zeegers: ‘Willen consumenten deze airbag kopen, dan moet je zeker zijn dat deze zich niet opblaast als het niet nodig is. Dan zien automobilisten niets en dat is ook gevaarlijk.’
Nederland mag dan wel de reputatie van een fietsparadijs hebben, toch zijn ook daar niet alle oversteekplaatsen even veilig. En dat laat men goed zien:
06apr09, 18u18, Middelburg
4 flikkerlampen op zonne-energie. Anti-diefstalpinnen. Kortom: grondig werk. 06apr09, 18u18, Middelburg
Dit valt meer op dan onze schatttige -bijna onzichtbaar kleine- oranje knipperlichtjes: 17okt07, 17u21, Sint-Lievenspoort
Afgelopen week botste ik in Brugge op deze affiche:
Wie kent hem niet, de groenteroeper van de Vrijdagsmarkt? Ik heb daar inderdaad vaak-en passent, zonder plan- met m’n fiets gestopt om fruit te kopen, al kreeg ik niet zo’n persoonlijke behandeling.
De middenstand heeft wel een béétje gelijk als ze om parkeerplaatsen vraagt: de Klant wil/verlangt/eist comfort. Sommigen slopen huizen om autoparkeerplaatsen te creëren. Anderen verhuizen naar Kortrijksesteenwegen, en investeren in peperdure parkeervelden. Eigenaardig genoeg zijn er weinig middenstanders die zelf voor fietsparkeerplaatsen zorgen. Sommigen kopen the cheapest fietsstalling on earth, en zijn dan verbaasd dat dit niet ok is. Het hinkelspel is een positief voorbeeld:
Er is een overdekt (!) plekje voor klantfietsen (mmmh, klinkt niet slecht: klantfietsen). Zo hoort het, zegt m’n portemonnee. Hier stop ik vaak. Soms bewust, soms en passent.
De actie belgerinkel is een regionale uitvinding, die momenteel overgenomen wordt door de noorderburen . Ik leer eruit dat er er 3 soorten fietsverkeer zijn: het recreatieve fietsverkeer, het woon/werkverkeer en het shopping/bezoekverkeer. De middenstander die dit snapt is een wijs ondernemer. Ting ting!
Fietsbult 