Er zijn al een aantal voorbeeldstrepen in Gent. Dit is er nog een. Zo hoort het. Zo is het goed. Dubbel goed als afronding van de heraanleg van een smalle, voorheen dubieuze steeg. Je voelt er amper dat je op kasseien fietst.
De honderden andere paaltjes wachten jaloers op hun streep.
Paaltjes op fietspaden. Meestal staan ze er om automobilisten de doorgang te belemmeren. Dat ze ook een gevaar vormen voor fietsers is welbekend. (In Nederland worden de wegbeheerders die ze plaatsen nu ook juridisch aansprakelijk gesteld als ze de risico’s onvoldoende beperken.)
Vandaag een andere insteek: om de typische auto tegen te houden hoort de breedte van de doorgang maximaal 1,60 m te zijn. Correctie: een doorgang van 1,75 m wordt aanbevolen; ze hoort niet smaller dan 1,60 m te zijn. Met een fietskar van ongeveer één meter breed een makkie om te passeren. We namen de proef op de som in een cirkel met een straal van ongeveer 1 km.
Ook deze vijf liggen vlakbij, maar vereisen nog meer behendigheid dan de fietser van dienst in zich dacht te hebben.
Paaltjes… daarover kan je eindeloos doorgaan. Er is voortschrijdend inzicht, er zijn miskleunen en er zijn plaatsen waarbij je denkt: ‘hoe verzinnen ze het?’.
Dit is er zo eentje.
Het rechterbord maakt het duidelijk: de bedoeling is dat je hier met de fiets door mag, maar het lijkt erop dat de wegbeheerder er alles aan gedaan heeft om dat tegen te gaan. Probeer daar maar eens door te raken met een bakfiets, cargofiets of een fietskar achter jouw vehikel.
Zelfs met mijn gewone tweewieler is het al opletten om niet met een fietstas achter een paaltje te haken.
In dit geval: enkel het middelste paaltje laten staan en de twee andere verwijderen (en de putten vullen) zou al mooi zijn. Maar het linkerbord (waarvan je hier de achterkant ziet) is eigenlijk ook niet goed geplaatst. Volgens de normen moet er rekening gehouden worden met een schuwafstand van 50 cm. Dat wil zeggen dat je als fietser automatisch ongeveer een halve meter afstand houdt en daardoor wordt het pad op die plaats feitelijk een halve meter smaller.
Zo zijn er talloze voorbeelden. Eigenlijk zouden die allemaal zo snel mogelijk aangepakt moeten worden. Zou daar een inventaris van bestaan?
Donderdag 11 juni berichtte De Standaard op haar voorpagina over een studie over eenzijdige fietsongevallen. Citaat: ‘Paaltjes zijn heel gevaarlijk’, zegt professor Bas de Geus, die voor de VUB het onderzoek voerde. ‘Die staan vaak in het midden van het fietspad, om auto’s tegen te houden. Maar een aanrijding daarmee tegen 15 of zelfs 20 kilometer per uur heeft vaak catastrofale gevolgen. Het is als frontaal tegen een muur botsen.’
Wij schrokken niet van de cijfers. Uit Nederland waren de signalen al een poos luid en duidelijk: de combinatie van electrificatie van de fietsvloot annex verhoging van de leeftijd van x aantal fietsers maakt dat paaltjes vaak botten doen breken. De normen die Nederland daarover opstelde werden deels overgenomen door Fietsberaad Vlaanderen: “Vaak kan het probleem worden opgelost zonder paaltjes, bijvoorbeeld door ongewenst gebruik aan te pakken door betere of duidelijkere bebording, communicatie en handhaving. Ook kan de formele route voor autoverkeer worden verbeterd en de oneigenlijke route via het fietspad lastiger worden gemaakt, soms ook simpele maatregelen zoals een doorsteek via een berm onmogelijk maken door het plaatsen van een haag.
Ook zijn er andere fietsvriendelijk fysieke maatregelen mogelijk die voorkomen dat auto’s gebruik maken van het fietspad.
En indien paaltjes toch nodig zijn, dan is het allereerst van belang goed te weten welke vervoerssoorten geweerd moeten worden.” Lees de volledige teksten van Fietsberaad hier.
Begin februari stuurde R deze mail:
Verzonden: woensdag 19 februari 2020 16:49
Onderwerp: paaltjes meerstraat
Dag Yves, De (imaginaire) bult op mijn rug begint buitengewone proporties aan te nemen daarom de beloofde foto van de paaltjes in de meerstraat waartegen mijn vrouw met haar fiets gebotst is (en schouder en elleboog brak links). Beste groeten, R
We planden reeds lang een bult over het onderwerp “paaltjes”, met als ambitie om met een rolmeter te meten hoeveel centimeter er tussen de paaltjes was.
Het recent geopende Kapitein Zeppospark en het fietspad op de Kleindokkaai zijn voor fietsers een grote meerwaarde. De paaltjes zijn helaas ondoordacht, of volgens een onleesbaar concept, geplaatst. Dat is vooral aan de Dampoort een issue, als je vanuit de rotonde de Kleindokkaai wil opdraaien.
Bij toeval zagen we dat raadslid Sven Taeldeman tijdens het vragenuurtje van de juni-gemeenteraad hierover een vraag stelt aan schepen Watteeuw. Lees de vraag hier. Citaat: “Amsterdam is bv. begonnen met het ‘ontpalen’, en merkt dat het met wel 40% minder paaltjes kan.” Daarom, als voedsel voor de dames en heren gemeenteraadsleden, een voorraadje foto’s van de afgelopen maanden met (dringend op te kuisen) erfenissen uit het verre verleden, verwaarloosde situaties, en (vaak goede) praktijkvoorbeelden uit het recente verleden.
Neerliggende paaltjes zijn een pest. Deze ligt er al maanden zo. Ook al ken ik de situatie er goed, afgelopen week had ik het lag ik er bijna, want deze kronkelroute (die in de ogen van degelijke ambtenaren een prima alternatief is voor de R40) is bovendien slecht verlicht. Ik vond door de duisternis (en met goede fietsverlichting) met moeite de bocht, en miste nipt de platliggende paal. Zoek de paal:
De Vlaamse Waterweg heeft nog flink wat werk om hun paaltjes fietsvriendelijk te maken:
Hun systeem laat vaak te weinig plaats voor fietsen, en is -zeker bij duisternis- gevaarlijk voor de kleine wieltjes:
Hier is meer mogelijk:
Dit zijn de recente realisaties, meestal degelijk gedaan.
Kort samengevat: er zit geen lijn in. Elke administratie doet het anders. Wie zet er allemaal paaltjes? Alle administraties die fietspaden aanleggen en/of beheren: Groendienst, Wegendienst, de Vlaamse Waterweg, NMBS, AWV, de Vlaamse Landmaatschappij, de Provincie, de buurgemeentes,… wie nog? Een grote kuis dringt zich op, volgens een uniforme en veilige manier. Dat wil zeggen: maximale tussenafstanden, want hoe breed is een doorsnee auto anno 2020? Maximale zichtbaarheid… dat stedelijk donkergroen is… een donkere kleur… lekker neutraal, dus onzichtbaar. En vooral: paaltjes vermijden waar mogelijk. Die ene zot of verdwaalde ziel die zich dan toch met zijn auto op een fietspad waagt weegt niet op tegen de vele eenduidige ongevallen met paaltjes.
En een auto krijgt sowieso àlles kapot, ook een -kuch- veilige oversteekplaats:
Zoals zo vaak: het is aan de overheid om objectieve cijfers aan te leveren over ongevallen met paaltjes. We weten dat dit enkel kan via de spoedopnames van de ziekenhuizen, niet via de verouderde manier van PV’s van de politie.
Beelden uit het verre Brugge en Berlijn:
De middelste paal is bij dag en nacht goed zichtbaar. Een aankondigingsstreep zou het compleet maken.
Witte beboording van de twee paden zijn een alternatief voor – even kuchen- visueel gevoelige locaties.
Dit lijkt me een degelijk concept, wie is akkoord?
Hubert had er een fietsbult over klaar, met als titel “De paaltjeskermis”.
Toen ik er passeerde dacht ik eerder aan “De paaltjesziekte”:
Maar na een mail deze morgen werd het dan toch “Het warm water”.
Ik verklaar me nader.
Men neme een nieuwe fietscorridor, reeds lang geleden in de vorige bestuursperiode gepland, en nu uitgevoerd.
Men neme een administratie voor wie fietspaden aanleggen niet de core business is.
Dan krijg je dat het warm water weer uitgevonden wordt.
Dan krijg je in de haven nieuwe fietspaden waar fietsers aan treinsporen verzocht worden om af te stappen.
Of in een nagelnieuw aangelegd park bochtstralen en paaltjes die je onmogelijk fietsvriendelijk kan noemen.
Vrij vertaald: dan krijg je dat de courant beschikbare kennis over paaltjes op fietspaden niet fietsvriendelijk uitgevoerd wordt.
Bij Fietsberaad kan je (onder andere) deze info vinden.
Hoe wordt dit beschreven in de IPOD, het Integraal Plan Openbaar Domein van de Stad Gent?
Hubert verwoordde het zo:
Een nieuwe realisatie, het vernieuwde Victoria Regiapark met fietsdoorgang, één punt van deze nieuwe realisatie. (de rest volgt later)
Dit is de aansluiting met de Jan Samijnstraat.
Waar blijft de fietstoets?
Was het ontwerp al fout?
Of de uitvoering?
Daar kwam deze morgen deze mail bij:
Van: E R
Verzonden: maandag 27 november 2017 10:45
Aan: tdwegen@stad.gent; groendienst@stad.gent
CC: gentinfo@stad.gent; info.defietsambassade@stad.gent; fietsbult@fietsersbondgent.be
Onderwerp: Fwd: spiegelglad fietspad: gevaarlijke situatie
Beste,
Graag meld ik even volgende hoogst onveilige situatie in de hoop dat die op korte termijn kan worden aangepakt.
Een oplossing is nodig of er gaan ongetwijfeld meer valpartijen plaatsvinden.
Locatie:
Fiets/wandelpad tussen oude brusselseweg en Jan Samynstraat.
Dit pad werd recent aangelegd in het vernieuwde Victoria Regiapark.
Voorval:
Gisterenvoormiddag reed ik met mijn dochter mee op mijn fiets van de Jan Samynstraat richting de oude brusselseweg.
Iets voor halfweg dit fietspad ligt een S-bocht.
De regen van de nacht ervoor en/of de dauw zorgde ervoor dat het pad nog nat was op dat moment.
In de bocht schoof het voorwiel van mijn fiets weg. Ik heb me ternauwernood kunnen rechthouden door rechtdoor tussen de bomen het stukje groen in te rijden om enkele meter verder te kunnen stoppen.
Gelukkig raakte ik geen boom en vielen we niet.
Een halve dag later passeerde ik, samen met vrouw en 2 kinderen in de omgekeerde richting waarbij mijn vrouw, goed gewaarschuwd door mijn voorval eerder, aan een heel voorzichtige snelheid over dit stuk fietspad reed.
Ondanks deze aangepaste snelheid is ze onderuit gegaan. Een lelijke val met een schuiver tot gevolg. Gelukkig zonder breuken.
Dat ze goed gewaarschuwd en als ervaren fietser aan deze lage snelheid toch onderuit ging, bewijst voor mij dat er iets meer aan de hand is.
Ik ben dan ’s avonds nog eens gaan kijken en zelfs te voet is het een heel glad stuk waar mensen die minder goed te been zijn wel eens in de problemen zouden kunnen komen.
Bovendien zag ik heel wat fiets-/slipsporen in de bocht die rechtdoor liepen. Deze fietsers hebben het fietspad dus moeten verlaten, net zoals mij. Aangezien je dat niet vrijwillig wil doen (je gaat niet sneller door in mulle bosgrond en laverend tussen bomen en struiken een flauwe bocht af te snijden) De enige verklaring die ik hiervoor zie is: het fietspad is te glad om de bocht te kunnen nemen.
Er zijn natuurlijk heel wat bladeren gevallen, wat het nog extra gevaarlijk doet lijken. Maar alleen al de natte omstandigheden zijn voldoende om valpartijen te veroorzaken.
Polybeton wordt door natte omstandigheden zo glad als een spiegel.
Voor zover ik op de hoogte ben is dit fietspad aangelegd in gepolierd beton. Bij regenweer en vallende bladeren maakt dit een spiegelgladde combinatie.
Bedankt om dit snel op te nemen, te onderzoeken, de nodige signalisatie aan te brengen en definitieve aanpassingen te doen.
ik voeg alvast enkele foto’s en een kaart toe.
Met vriendelijke groet,
E R
Het is zalig dat De Groendienst en het Havenbedrijf en… mee bouwen aan de fietsinfrastructuur van de toekomst.
Nu nog een manier vinden dat het water vanzelf warm wordt.
Want aan gevaarlijke paaltjes en fietspaden heeft niemand iets.
UPDATE
reacties op onze Facebookpagina:
– Ik ben hier gisteren gevallen met de fiets. Ik ben een zeer ervaren fietser en dat overkomt mij voor het eerst. Zeer glad daar. Ik woon vlakbij het park.
– Nog niet gevallen, maar ik heb al verschillende manieren geprobeerd. Door het zand is de veiligste optie.
– Ik kan beamen: één van de zeldzame arbeidsongevallen bij Cargo Velo op conto van dat stukje gepolierde beton. Niet te fietsen wanneer nat.
Ergens in Vlaanderen:
Een kruising van een fietsweg met een straat zoals er miljoenen (nu ja: tientallen) zijn. De wegbeheerder vond het belangrijker de fietsers te hinderen dan ze te waarschuwen dat ze best geen voorrang nemen (zou hij weten dat sinds 2008 niet meer in het verkeersreglement staat dat een fietsoversteek automatisch geen voorrang heeft?)
Als we dichterbij gaan kijken dan zien we echter dat er al een hele evolutie is geweest.
In fase 1 stonden er twee Omega-ijzers. Die stonden zo dicht bij mekaar dat er niet op een enigszins normale manier door te komen was.
In fase 2 werden die dingen verder van mekaar gezet. Nu kon je toch al door, tenminste als je geen fietszakken, aanhangkarretje, tandem, ligfiets, gehandicaptenwagentje, …, had.
Nu, in fase 3 is een van de twee Omega’s verdwenen. Fietsers kunnen nu gewoon blijven rijden, tenminste als er niemand van de andere kant komt, maar zijn blijkbaar nog altijd te onnozel om gewoon informatie te krijgen.
Zo, nog een fase of twee-drie en alles is in orde.
Om de paar jaar is het tijd voor onze zomerkwis. Voor we beginnen een paar interessante feiten:
En dan nu onze zomerkwis. Er is maar één vraag, maar je kan er wel twee punten mee verdienen. De vraag luidt:
Welke twee gigantische stommiteiten zitten er verborgen in de volgende foto’s?
Het ene paaltje is het andere niet.
Er is een uniforme aanpak op komst voor Gentse stadswegen.
Niets te vroeg.
De Blauwe brug Tussen N9 en Groendreef is een testcase.
We doen hier een fiets/paaltjestoets:
Onze standpunten :
Met deze optiek bekijken we deze realisatie (alleen de paaltjesproblematiek):
Maar: (even herhalen: ter plaatse kijken geeft bijkomende info) dit soort situaties is speciaal. We gaan van een dubbelrichtingsfietspad dat evenwijdig ligt met het water naar een brug. Nu staan er tussen fietspad en rijweg ook paaltjes. Indien men deze oordeelkundig plaatst, zonder rechtdoor rijdende fietsers te hinderen, dan moet er op de brug geen enkel paaltje staan. De markering is er best altijd om de fietser op te wijzen dat ze rechts moeten aanhouden.
Besluit:
We hopen op een snelle uitvoering om overal de onveilige toestanden weg te halen (zoals bijvoorbeeld op de Rozebroeken) en zeker bij elke nieuwe realisatie onmiddellijk deze “fiets/paaltjestoets “ toe te passen .
Dit is een korte toets; wie graag meer info heeft kan hier kijken wat het Nederlandse Fietsberaad daarover te zeggen heeft.
Als je de Ringvaart oversteekt richting Gent aan de Ghelamco Arena wordt je sinds kort geconfronteerd met dit:
Als het licht meewil zie je de nieuwe paal beter staan:
Sinds ik de paal heb gezien ben ik mij aan het afvragen wat voor commentaar ik daarbij op Fietsbult moet geven. Maar helaas, ik ben sprakeloos en ik geraak niet verder dan een titel, en zelfs die titel heb ik niet zelf bedacht: het is een citaat.
In de Gentenaar en de Standaard van maandag 3 februari uit Dirk Holemans, Groen-gemeenteraadslid, zijn ongenoegen over delen van de nieuwe fietsinfrastructuur in Drongen. Genoeg voor Fietsbult om eens een kijkje te gaan nemen. Er is heel wat nieuws te zien in Drongen waar we later nog op terug komen; vandaag beperken we ons tot de paaltjes die de onderdoorgang aan het station afsluiten. ‘Vroeger konden fietsers […] vlot de tunnel in- en uitrijden, maar nu liggen er aan beide zijden van de tunnel kleine minipleintjes en zijn de toegangen met paaltjes afgebakend. Voor bakfietsers, fietsen met karren en ligfietsen wordt het niet eenvoudig om tussen die palen te manoeuvreren’, zegt Dirk Holemans in de krant.
Dat is zachtjes uitgedrukt. Je kan veel van de paaltjes zeggen, maar niet dat ze ergens goed voor zijn of dat ze niet te veel in de weg staan. Bovendien: zelfs zonder palen is dit ontwerp onveilig. We beginnen aan de kant van de Drongenstationstraat. Wie van het Drongenplein komt kijkt recht in de ingang van de tunnel die als het ware de weg in twee splijt. De wegen opzij leiden naar en van de autoparking en de fietsenstalling.
Je kan niet rechtdoor rijden: je moet een krul maken naar rechts en net als de automobilist achter je denkt dat je naar de fietsenstalling rijdt moet je oversteken naar links. Daarbij gaat al je aandacht naar de paaltjes zodat je niet kan kijken naar het autoverkeer. Zeer onveilig en lastig.
Met een bakfiets of aanhangwagen zijn de problemen natuurlijk nog een eind groter dan met een gewone fiets. Zonder palen zou het al wat beter gaan, maar je blijft met de gevaarlijke rechts-linksbeweging zitten.
Is er iemand die denkt dat het niet erger kan? Het kan erger. Als je op je terugrit uit de tunnel komt zie je dit:
Vergis je niet: je ziet twee paaltjes maar er zijn er wel degelijk drie. Het derde paaltje blijft verborgen achter de muur. Ook verborgen achter die muur:het autoverkeer dat uit de parking komt. Voor een automobilist ziet het er zo uit:
Gelukkig wordt hij gewaarschuwd voor mogelijke voetgangers. Op foto 2 zie je een fietsster naar boven rijden. Net toen zij bovenkwam reed er een auto uit de parking. Gelukkig waren ze blijkbaar allebei vertrouwd met de situatie en stopten ze allebei. Om veilig te zijn moeten niet alleen de palen weg. De plaats waar auto en fiets mekaar kruisen moet ver genoeg van de muur afliggen en niet vlak erbij.
Niet alleen zijn de paaltjes zo gezet dat ze maximale hinder veroorzaken en nog onveilig zijn ook. Als ze bedoeld zijn om auto’s weg te houden doen ze het ook niet echt goed, zo blijkt aan de andere kant van de tunnel. Daar staat een auto geparkeerd dwars over de rijweg aan de binnenkant van de paaltjes.
Als we even de auto wegdenken zie je dat de paaltjes ook hier alleen maar hinder veroorzaken. Bovendien moest het front van het pleintje meer naar voren gericht zijn. Op die manier krijgt een fietser die rechtsaf gaat tenminste rugdekking.
Conclusie: de paaltjes zijn erger dan nutteloos. Wel moeten er paaltjes komen op de plaats rechts van de auto op foto 5, zodat auto’s niet meer vanop de parking die daar ligt de fietsweg komen blokkeren. Om veilig te zijn moeten beide einden van de tunnel hertekend worden, waarbij de situatie van foto’s 3 en 4 het meest zorgwekkend is.
Onderstaande mail is een lokaal probleem dat in eerste instantie best gemeld wordt via het meldpunt Fietspaden of GentInfo.
De problematiek van willekeurig geplaatste paaltjes is een breder probleem.
Een standaardnorm hierover dringt zich op, liefst op Vlaams, Belgisch of (waarom niet?) Europees niveau.
Misschien kan Gent hier voor het Belgische niveau een aanzet in geven?
– Volgens art. 46 punt 1, 4 van het verkeersreglement mag een fiets maximaal 1 meter breed zijn.
– Volgens art. 9, punt 1.2 mogen drie- en vierwielers van minder dan 1 meter breed het fietspad gebruiken.
– Max Mobiel heeft een tweewielige bakfiets van 1 meter breed (de Cargobike) en vier modellen driewielbakfietsen van respectievelijk 80, 88, 90 en 91 cm breed, al hebben ze er ook smallere.
– Nu staan paaltjes zelden op een fietspad (een aparte weg voor fietsers is geen fietspad volgens het verkeersreglement), maar het lijkt ons toch dat een veilige doorrijbreedte van 1 meter het absolute minimum is.
——– Origineel bericht ——–
Onderwerp: nieuwe paaltjes Achtenkouterstraat: te smalle doorgang.
Datum: Fri, 4 Oct 2013 16:58:16 +0200
Van: Ronny
Aan: fietsbult@fietsersbondgent.be
CC: schepen.watteeuw@gent.be
hallo,
In de Achtenkouterstraat (hier op Google Maps) zijn nieuwe paaltjes geplaatst.
Dit nadat de oude zijn verwijderd en op deze plaats ook de putten (met steenslag) zijn gevuld met asfalt.
De paaltjes zijn iets verder geplaatst in een bocht, waardoor ze moeilijker zichtbaar zijn, maar ook staan ze dichter bij elkaar dan voorheen.
Tussen de vorige paaltjes kon ik gemakkelijk door rijden met de trike-ligfiets van 80 cm breed.
Nu bij de passage van de nieuwe paaltjes deze middag (gelukkig met de 2 wielige ligfiets) heb ik de tussenopening eens gemeten.
Dit omdat ik deze op het oog al smal vond.
Het blijkt dat de ene kant minder dan 80 cm (79 cm) bedraagt en de andere net de 80 cm (82 cm) overschrijdt.
Voor een gewone fiets is dit al zeer smal, maar ik kan er bvb met de trike (3 wielen-ligfiets) helemaal niet door, maar ook voor bakfietsen (al dan niet 3 wielen) en fietskarren is dit een probleem.
Ik passeer daar elke werkdag, want deze weg maakt deel uit van mijn woon-werk route.
Ook is dit een weg die door veel andere fietsers gebruikt wordt.
Dat er een hindernis moet zijn om het autoverkeer te weren dat begrijp ik.
Dit heb ik deze namiddag gemerkt toen er al een autobestuurder was die dacht dat hij een kortere weg gevonden had (in de korte periode dat de paaltjes weg waren) en dus op zijn stappen mocht terugkeren.
Maar er moet toch op toegezien worden dat de fietsers er op een deftige manier door kunnen en daarvoor is 80 cm te weinig.
En ze moeten ook zichtbaar zijn ’s nachts, ik kom daar dagelijks, maar ik werk in een 2 ploegenstelsel: ik passeer daar of rond 5 uur ’s morgens en 14u30 in de namiddag of rond 13u ’s middags en 22u30 ’s avonds.
Hopelijk kan er snel een veilige oplossing gemaakt worden.
Want dit is niet alleen een hindernis voor auto’s, maar ook voor fietsers en dat laatste kan toch de bedoeling niet zijn.
In bijlage heb ik enkele foto’s van de situatie (met één foto van de vroegere toestand).
Deze foto’s zijn genomen uit de beelden van een sportcamera (geen topkwaliteit).
Deze mail is gestuurd naar de vrijwilligers van Fietsbult en de schepen van mobiliteit de heer Filip Watteeuw.
Groeten,
Ronny
Sinds eind 2011 loopt een nieuw tweerichtingsfietspad doorheen de Wondelgemse Meersen.
Een applauspad.
In 2012 kwam er ook verlichting.
Het pad heeft zelfs een naam: het Gaardenierspad.
Dit is prima nieuwe infrastructuur die smeekt om verbonden te worden met vervolgfietspaden.
Aan de centrumkant sla je vlot rechtsaf richting justitiepaleis.
Rechtdoor richting centrumstad is eerder een rommeltje:
Aan de kant Wondelgem is dit het eindpunt van het pad:
Rechtdoor kom je in de Hakkeneistraat:
Op het einde van deze korte versleten straat kom je aan… het Westerringspoorpad.
Vanaf hier kan je gescheiden van het autoverkeer doorfietsen tot aan de Brugse Vaart.
Kort samengevat: de Hakkeneistraat is een -korte- missing link.
Sla je op het einde van het Gaardenierspad rechtsaf naar het nieuwe fietspad van de Buitensingel dan is dit de situatie:
Dit is een perfecte straat.
Vergeleken met de overkant toch:
Goed, dit is jammer en niet echt comfortabel, maar het hoort waarschijnlijk in de afdeling “gebied in ontwikkeling”.
Het is een missing link die misschien -naar ik naïefweg hoop- snel zal opgelost zijn.
Fietsen we verder richting Wiedauwkaai dan ontmoeten we twee meldingen.
Melding 134:
Melding 135 is eerder gevaarlijk:
De afgebroken paaltjes steken nog deels uit de grond.
Eindelijk: er ligt een nieuw stukje verharding tussen het Keizerspark en de Neerscheldestraat. Daar kunnen we als fietser enkel tevreden mee zijn. Waar ik, ook daar, wel een probleem mee heb: paaltjes!
Helaas zijn paaltjes een noodzaak, omdat anders automobilisten zich op de meest onwaarschijnlijke plaatsen begeven. In dit geval heb ik twee problemen:
Misschien is het mogelijk om de hele rij te vervangen door enkele paaltjes aan de rand van de stoep, aan de Neerscheldestraat ?
Dinsdagmorgen fluisterde mijn teerbeminde -net thuis van haar nachtshift- me euforisch wakker: “er is weer een paal weg”.
Het is geen paal, maar een hekken.
Maar wij noemen het al meer dan twintig jaar een paal:
Zou iemand besloten hebben om dit punt zéééér, maar dan ook zééér langzaamaan fietsvriendelijker te maken?
Elk jaar één hindernis verwijderen?
Slow is beautiful?
Of is het geen toeval dat ook elders paaltjes verwenen zijn?
Een metaalhandelaar?
Een collectioneur?
Een grondstoffendief?
Een paaltjeshater?
Of toeval?
Kris Peeters, je weet wel: de mobiliteitsKris, zet een verantwoord boompje op over het beheer en de verantwoordelijkheid rondom jaagpaden.
Lees het stuk hier.
Blijkbaar is een wet/reglement uit 1935 de norm.
Dat zegt veel, en ruikt naar mottenballen.
In het Gentse is het beheer van de jaagpaden soms minnetjes.
Fietssluizen zijn er gelukkig niet.
In Zwijnaarde op de Bovenschelde worden de paaltjes worden omvergereden/-getrokken, en blijven màànden zo liggen. (volgende maanden meer over zin en onzin van die paaltjes)
In deze stand vormen ze (op een onverlicht jaagpad) een middeleeuwse valstrik:
Ook de volgende “autoweerders” kregen een “tractorbeurt”:
(Foto’s van de oorspronkelijke -ook voor fietsers mindere- situatie hier)
Wie zou hier de beheerder zij?
De stad of W&Z?
Allez hup: we zullen het maar melden op het meldpunt fietspaden zeker?
Fietsbult 