De zorg waarmee de aannemers en de overheden omspringen met het Project Gent Sint-Pieters kan je samenvatten in dit beeld:
Het is een foto van 22 mei. Iemand wou verschillende soorten grijs uittesten. Zo lijkt het toch. Mijn eerste reflex was: “goed zo!” Alles begint bij correcte communicatie. Het was een domme reflex. Als de communicatie niet overeenkomt met de realiteit verdwijnt de geloofwaardigheid. Deze papieren communicatie hangt er vandaag 11 juni nog steeds. Exit de geloofwaardigheid. Deze papiertjes zijn louter een symbool voor het Project Gent Sint-Pieters. In een straal van 50 kilometer is er geen eindverantwoordelijke voor dit project te vinden. Iemand die het dagdagelijkse reilen en zeilen in het Projectgebied aanstuurt. In concrete details en in concrete hoofdzaken.
Erger is het met de geloofwaardigheid gesteld als de reizigers zonder roltrap en lift naar het perron gezet worden:
Hoezo, zonder roltrap en lift? Verderop is er toch nog één? Dat weet een deel van de dagelijkse stationgebruikers, de rest van de wereldbevolking weet dat niet. Ik kon het aantal foeterende / vloekende bejaarden die ik de klassieke lange trap naar perron 12 zag beklimmen niet tellen. Hun tochtje naar de zee begon met een pittige conditietraining.
In essentie zijn de werken aan de roltrappen een goede zaak. Weet iemand hoeveel pannes die roltrappen sinds de opening van het perron gehad hebben? Ik vroeg aan de werkmannen waarom deze werken nu zoveel tijd namen 4 weken per set), en of dit de eerste roltrappen van dit type waren. Bleek dat er ook in Brussel en Deinze roltrappen van dit lange type waren, maar dat de sturing in Gent in de vloer was ingebouwd , niet in aparte kasten naast de roltrap.
Bij elke Gentse storing diende bovenaan de roltrap 80 kilo getild te worden. Daarom verhuist de sturing naar de onderkant van de roltrap. Foutje. Een fout ontwerp, dat nu opgelost wordt. Ik ben daar mild voor: als het maar opgelost geraakt in functie van de lange termijn. En dit foutje zullen ze op perron 8 tot 1 niet meer maken. Hoop ik. Het zou wel eens kunnen dat het voor de aannemers een verrassing is dat de NMBS zo streng toekijkt op de afwerking van dit station. De NMBS had daar geen traditie in. Ze had -dixit de huidige CEO- vooral controlemechanismes voor het eigen personeel. Daarover morgen meer.
Minder mild ben ik voor de “voorlopige trap” naar perron 7 en 8. Dat blijft een ramp. De aannemer èn de overheid zeggen hier duidelijk foert tegen àlle normen van reizigerscomfort en – veiligheid.
Welk veiligheidsorganisme neemt hier de verantwoordelijkheid voor? Hoelang nog? Het is een oud zeer dat zelfs door de vorige burgemeester aangeklaagd werd:
Van: Burgemeester Termont Daniel <Daniel.Termont@stad.gent>
Verzonden: maandag 23 april 2018 23:49
Onderwerp: RE: perron 8
Mijnheer ,
Ik ben zelf gebruiker van de trein en moest vorige week de trein nemen op perron 8. Ik heb het dus zelf gezien en ondervonden.
Ik heb de situatie zelf aangeklaagd. U hebt meer dan gelijk. De wijze waarop de NMBS hier met zijn klanten omgaat is beneden alles.
Daniel Termont
Hetzelfde telt voor hoe de aannemer de achterkant van het station, het Mathilde-ahum-“plein”, achterliet. Juridisch zal het wel kloppen. Zo zal het openbaar domein er misschien gelegen hebben de dag dat de aannemer er x aantal jaar geleden zijn eerste werfcontainers dropte. De doorsnee gebruiker van het station ervaart deze puzzel als een immense middelvinger. Klimaatzaak? Méér mensen het openbaar vervoer laten gebruiken? Zijde zot? Het conflict tussen de verschillende overheden / overheidsinstellingen en de aannemer zal ze worst wezen. Los het op! Ik vul de mail van gisteren over Stiefmoeder Mathilde aan met nog wat foto’s van het Kafkafietspad. Herinner u: ook Kafka liep verloren in het labyrint van overheden en “soms-verantwoordelijken”. Dit is het “slecht verwijderd paaltje waar je je banden op stuk kan rijden.” :
Alan reageerde gisteren op Facebook met deze samenvatting: “De miserie daar begint -als je van de Kortrijksesteenweg komt- al meteen op dat kruispunt. Ooit vond men het een goed idee om midden op een kruispunt een tramhalte te bouwen. Nu is er daar geen tramhalte meer, maar de perrons nog wel. Waarom eigenlijk ? Wat een verloren ruimte ! Daarom moeten alle fietsers die van daar komen rond dat perron fietsen. Dan is er de Sint Denijslaan. Dat is een fietsstraat met afgebrokkelde fietssuggestiestroken ! Lekker duidelijk. En dan kom je aan dat plein waar meer voetgangers dan fietsers van het fietspad gebruik maken. Dat fietspad eindigt in een kuil ! Als je daar ’s avonds fietst en de buurt niet kent riskeer je een ongeluk. En op dat gedeelte rijden niet eens auto’s.”
Dit is vermoedelijk een poging om hier minder ongevallen in de plassen en de tramsporen te hebben:
Voor wie in februari in het buitenland zat, dit is onze open brief waarin we smeken om dit station te geven wat het nodig heeft: “Red het klimaat, begin met het Station Gent Sint-Pieters.” Laat de échte eindverantwoordelijken nu eens opstaan, en de geloofwaardigheid van dit o zo nodige mobiliteitsproject herstellen. Dag aan dag.
Fietsbult 