Wat doe je met een ergernis over een bouwwerf waar je dagelijks passeert?
Een route waarvan je weet dat er dagelijks ouders met kinderen passeren?
En waar fietsers het fietspad moeten delen met de passerende voetgangers?
In tijden van email, sms, Meldpunt Fietspaden, Snapchat, Gentinfo, Twitter en Whatsapp vergeten we soms het eeuwenoude telefoongesprek.
Wat heb je hiervoor nodig?
Een telefoonnummer.
Waar vindt je dat?
Op de banner waarmee de aannemer van de werf personeel zoekt.
Waarom de bouwfirma niet zelf bellen -even de meldpunten skippen- en rustig het probleem uitleggen?
Een rustige, beleefde stem is belangrijk.
Boze telefoons missen vaak hun doel, zelf al meegemaakt.
Het hart van de klager is een béétje gelucht.
De probleemveroorzaker denkt “foert”.
Het probleem blijft onopgelost.
Als je na een paar keer vragen merkt dat er niet geluisterd wordt kan je je afvragen of je de vraag wel op een goede manier stelt.
Het wordt dus een test met een rustige, beleefde toon.
Donderdag 22 december.
Ik krijg een dame aan de lijn.
Na mijn outing als vrijwilliger van de Fietsersbond leg ik haar uit dat de werf steeds gevaarlijker wordt, fietsers en voetgangers hebben langzaamaan minder breedte.
En dat er werfruimte genoeg is.
Daarna volgt de vraag of de werfploeg dit voor het bouwverlof nog kan fiksen, want vrijdag is de laatste werk.
De dame klinkt bezorgd over de onveiligheid, en beloofd de ploeg te contacteren.
En dat deed ze: 
Ik hoop dat deze firma deze werf verder beheert op een veilige manier voor bouwvakkers en voor het passerende verkeer.
