Frietpad
Tag: Sint-Lievenslaan
Telefoon
Wat doe je met een ergernis over een bouwwerf waar je dagelijks passeert?
Een route waarvan je weet dat er dagelijks ouders met kinderen passeren?
En waar fietsers het fietspad moeten delen met de passerende voetgangers?
In tijden van email, sms, Meldpunt Fietspaden, Snapchat, Gentinfo, Twitter en Whatsapp vergeten we soms het eeuwenoude telefoongesprek.
Wat heb je hiervoor nodig?
Een telefoonnummer.
Waar vindt je dat?
Op de banner waarmee de aannemer van de werf personeel zoekt.
Waarom de bouwfirma niet zelf bellen -even de meldpunten skippen- en rustig het probleem uitleggen?
Een rustige, beleefde stem is belangrijk.
Boze telefoons missen vaak hun doel, zelf al meegemaakt.
Het hart van de klager is een béétje gelucht.
De probleemveroorzaker denkt “foert”.
Het probleem blijft onopgelost.
Als je na een paar keer vragen merkt dat er niet geluisterd wordt kan je je afvragen of je de vraag wel op een goede manier stelt.
Het wordt dus een test met een rustige, beleefde toon.
Donderdag 22 december.
Ik krijg een dame aan de lijn.
Na mijn outing als vrijwilliger van de Fietsersbond leg ik haar uit dat de werf steeds gevaarlijker wordt, fietsers en voetgangers hebben langzaamaan minder breedte.
En dat er werfruimte genoeg is.
Daarna volgt de vraag of de werfploeg dit voor het bouwverlof nog kan fiksen, want vrijdag is de laatste werk.
De dame klinkt bezorgd over de onveiligheid, en beloofd de ploeg te contacteren.
En dat deed ze: 
Ik hoop dat deze firma deze werf verder beheert op een veilige manier voor bouwvakkers en voor het passerende verkeer.
De kortste zone 30
De stad Gent kondigde afgelopen maand aan dat er -ik ben het cijfer even kwijt- 8 of 9 mensen aangeworven worden om werven op vlak van signalisatie in te tomen en te controleren.
Manman, dat wordt een immense stap vooruit.
De wildgroei aan borden en aan geklungel werd te groot.
Wie even goed rondkijkt weet dat Gent gewild is.
Appartementen worden in trosjes gebouwd.
Daarnaast is er de inhaalbeweging om het wegen- en rioleringsnet 21e eeuws te krijgen.
Wie zijn huis een paar decennia verwaarloosd heeft plots véél werk.
Met wegen is het niet anders.
En er is de herintrede van de tram.
En het fietsvriendelijker maken van wegen.
Want wat lezen we daarnet in DS online?
Is dat tweede punt geen soort van Fietstoets voor wegen?
Onze Gentse / Vlaamse wegen zullen dus nog decennia lang op de schop gaan.
(Alleen al dat inzicht is een reden om fietsgebruik te stimuleren. Fietsers verliezen minder tijd.)
En de dames en heren van de firma’s die voor signalisatie moeten/mogen zorgen werken met Google Maps, niet met lokale kennis van zaken.
Een degelijk stedelijk beleid ontbrak, zowel qua regelgeving, vergunning als controle.
Vanaf 2017 zou dat beter moeten worden.
We duimen.
Dit is met stip – u mag kiezen- het grappigste/treurigste “geval” van afgelopen jaar.
Dames en heren!
De kortste zone 30 van het land!
Op weg naar het station in de ochtendspits zie ik aan de overkant van de weg rond deze werf soms pure fietspadblokkages.
In de avondspits valt het mee, behalve hier:
De brave vrachtwagenman begreep niet dat dit gevaarlijk was.
Deze chauffeur had wèl aandacht voor het fietspad:
De absurde zone 30 is er – wie had anders verwacht?- totaal dode letter.
Meer dan een juridisch doekje voor het bloeden zijn deze borden niet.
Tot er door het “ruimtegebruik” bij een fietser of voetganger ècht bloed vloeit.
A propos: de borden zijn ondertussen in onzichtbare hoekjes geduwd.
Reclamefiets
Grumble!
Nieuwsgierig naar de oranje boodschap…
…maar geen tijd, want de trein wacht.
Vandaag greep ik mijn kans.
Dju, geen boodschap.
Gewoon reclame.
Retro.
.
De kracht van verf (4)
Het Vlaamse Gewest maakte afgelopen maand werk van de fietspaden op de kruispunten van de R40.
Het was er al, en valt daardoor minder op, maar het is goed dat de opfrissing er kwam.
Het hevige rood verhoogt merkbaar de zichtbaarheid:
Deze toestand hoort onder de categorie “domme hinder”:
Belangrijkste functie van de rode verf is de zichtbaarheid en leesbaarheid, en daardoor de veiligheid te verhogen.
Op de vakken zonder rode verf speelt de witte belijning tussen autorijstrook en fietspad hier een belangrijke rol in.
Op sommige vakken van de R40 zijn dat een soort van ribbellijnen, vaak met een bufferafstand.
Op andere plaatsen is het armoe troef:
Het fietspad is smal, slingert, en heeft geen enkele buffer.
Een maximaal veilige uniformiteit op gans de R40 lijkt me logisch.
Uiteindelijk zijn alle streepjespaden voorlopige situaties, wachtend op écht veilige (gescheiden, verhoogde) fietspaden.
Behalve op de kruispunten natuurlijk, waar verf vaak de hoofdspeler zal blijven.
Een maximaal veilige R40 is één van de topverlangens van Fietsersbond Gent naar de volgende Vlaamse regering.
Verlanglijstje (3): werfbeheersing & signalisatie (1)
Elk verkiezingsdebat bevat minstens 22 maal het woord uitdaging, 12 maal het woord werken of werf, en 200 woordvarianten op geld of budget.
Mobiliteit is in deze verkiezingen een hoofdthema.
Leg die vier zaken samen, en je krijgt alle mogelijke varianten op “wegomlegging” en “hinder”.
Met andere woorden: Gent zal de komende 20 jaar één grote werf zijn.
Denk maar aan de geplande/gedroomde tramlijnen.
Er zijn nog kilometers rioleringen en andere nutsleidingen aan te leggen of te vernieuwen.
In een historische, concentrische stad is de impact hiervan veel, véél groter dan in bijvoorbeeld een dambordstad.
Wie hierdoor niet ongelukkig wil worden kan maar beter zijn/haar verplaatsingsgedrag er aan aanpassen.
Stappen, fietsen en/of openbaar vervoer zullen evidentere keuzes worden, dat zie je nu al.
Een overheid die naam waardig communiceert hierover op een heldere manier, en op méér manieren dan een site of een folder.
Dat was in Gent de afgelopen 6 jaar in ieder geval beter dan daarvoor, en kan nog veel beter.
Een overheid die stappen en fietsen wil stimuleren hoort werfomgevingen helder te (laten) houden.
De metrowerf in Kopenhagen ziet er zo uit:
Elke keer als ik Duitsland of Denemarken werven zie denk ik: wat zijn de Belgische aannemers klungelaars.
Werfomgevingen in Gent waren de afgelopen jaren simpelweg een ramp.
Als het juridisch maar in orde was, en dan nog.
Het laatste jaar kenterde dat een beetje in positieve zin, maar afgelopen weken was het huilen met de pet op.
Een bloemlezing (what’s in a word…).
Zonder woorden:
Dit is het plotse einde van een druk tweerichtingsfietspad.
Geen signalisatie (hoe raak ik verder?).
Geen asfaltstrookje.
De weg wordt ingenomen door de werf.
Voetgangers en fietsers krijgen geen alternatief:
Een georganiseerd conflict tussen voetgangers en fietsers:
Dit is een tweerichtingsfietspad met oversteekplaats:
Zonder woorden:
Plassen (melding 104, 105 en 106)
Water is heilzaam.
Regen is heilzaam.
Mij hoor je niet sakkeren op de hemelsluis.
Goede regenkledij doet wonderen.
Dat wil nog niet zeggen dat plassen in de weg gepermitteerd zijn.
Daarom, een paar meldingen.
MELDING 104: de rioolkolk op het kruispunt Forelstraat-Heernislaan blokkeert vaak.
Een uur na de bui is het water nog niet weg.
Op een drukke fietsas is dat not done.
MELDING 105: hier zijn misschien ratten aan het werk.
De holte in de weg is recent.
Verderop is er al een put in de parkeerstrook.
Dergelijke fenomenen doen zich vaak voor vlakbij bouwwerven.
De ratten graven/zoeken dan een rustiger plek op.
MELDING 106: Wie door de plassen durft stappen vindt vlotter een fietsstalling.
Actie Sint-Lievenspoort (2): dag van de hoffelijkheid
Donderdagavond 22/03/2012 deelden een aantal vrijwilligers van Fietsersbond Gent flyers uit aan de Sint-Lievenspoort, om op de Europese dag van de Hoffelijkheid in het Verkeer aandacht te vragen voor deze voor fietsers enorm gevaarlijke situatie, waar de Fietsersbond al 18 jaar(!) iets aan probeert te veranderen.
Al deze beelden zijn gefilmd op 22/03/2012, tussen 17u10 en 17u29. De fietsers in dit filmpje hebben allemaal groen licht, alleen beseffen sommige automobilisten dit niet, omdat het verkeerslicht voor de fietsers voor hen niet zichtbaar is. Zij reageren agressief op fietsers waarvan ze ten onrechte denken dat deze door het rood rijden. Sommige fietsers durven niet oversteken wegens te agressief autoverkeer of onvoldoende plaats op de middenberm. De wegbeheerder (gewest) ontvangt reeds sinds 1994 klachten van de Fietsersbond over deze situatie maar vindt geen oplossing voor het probleem. Hopelijk helpen deze beelden om aan te tonen hoe gevaarlijk dit punt echt is.
Het groene verkeerslicht voor de fietsers is niet zichtbaar vanuit het standpunt van de automobilisten, doordat het verborgen zit achter hun eigen verkeerslicht en het voorrangsbord.
Het Gewest vindt het niet nodig deze situatie te veranderen.
De middenberm is veel te klein om de fietsers op deze hoofd fiets-as voldoende plaats te geven in afwachting van groen licht voor het 4de deel van de oversteek.
Hier kan echt geen fietser meer bij. Per complete rood-groen-rood fase van meer dan 3 minuten heb je hier slechts plaats voor 6 fietsers. Op het spitsuur passeren er op zo’n hoofd fiets-as in Gent toch niet meer fietsers! Toch?
Trottoirrijders
Een mens komt wat tegen op internet.
Onderstaand filmpje heeft als titel “Trottoirrijders”.
De internetposter van dit filmpje had een duidelijke bedoeling.
Ik zou het eerder “stadsmuurbestormers” noemen.
Let ook op wat er op het fietspad achtergelaten wordt.
Mijn gevoel bij dit filmpje is dubbel.
Enerzijds zou ik zelf de R40 nooit op deze manier dwarsen, of op deze manier erlangs fietsen.
Anderzijds: deze praktijk legt de vinger op de wonde van de on-oversteekbaarheid van de kleine ring.
Volgende week als ik thuis ben zoek ik de foto’s die dit thema verder illustreren.
De Gewestwegen scoren hierin overal.
Helaas.
Energie (2)
Ik was best even in de war.
Zo kleine rode ledlampjes achteraan die fiets voor mij.
Dom van mij, het was geen achterlicht.
Dat zat er vlak onder.
Een soort computer/GPS/meetapparaat?
’t Is gewoon energie in een doosje.
U weet het waarschijnlijk al: Gent subsidiëert deze mobiliteitsvorm.
Google Street View: melding 93
Wat een verwondering toen ik voor het eerst sattelietkaarten op een laptop zag.
Bij het inzoomen tot op straatnivo volgden nog meer “ooh’s” en “aah’s”.
Wàànzin.
Alles went.
Want kijk: met Street View is er weer een speeltje bij, en de verbazing is minder.
Het zou wel eens kunnen dat Fietsbult Street View vaker inzet.
Waarom?
De foto’s geven het standpunt weer van de automobilist, en dat kan verhelderend werken.
Zeker in dit geval: de Sint-Lievenspoort.
De wegbeheerder zal dit waarschijnlijk een veilig, fietsvriendelijk kruispunt noemen.
Dat is het helaas niet.
Ik ken veel mensen die er richting Dampoort niet over durven fietsen, of wachten tot alle auto’s voorbij zijn, zelfs als ze moeten wachten op het volgende groen licht.
Het is een hoge stadsmuur.
En in realiteit een springschans richting autostrade.
Ik steek er altijd mijn arm omhoog, en zoek oogcontact.
Twee weken geleden stak ik er voor de zoveelste keer over bij het eerste groen licht, en kreeg voor de zoveelste keer een klaxon- en scheldtirrade over me heen.
En een bijna-aanrijding.
En een scherpe vinger naar het rode licht op de middenberm.
Waarop ik terugwees naar “mijn” groen licht.
De 4×4 was zéér haastig.
Hoe komt dat toch?
Wat kan er beter?
Een paar dagen later nam ik tijd voor een observatie.
Auto’s, voetgangers en fietsers krijgen terzelfdertijd groen licht.
Fietsers krijgen halfweg op de middenberm meestal rood licht.
Ik snapte pas goed wat er loos was toen ik probeerde te fotograferen vanop de autostrook: automobilisten op de eerste rij zien duidelijk de rode fietsverkeerslichten op de middenberm, maar niet het groene op “hun” kant.
Hun eigen verkeerslicht en het verkeersbord beletten dat zicht.
De foto’s zijn niet zo goed, kijk vooral naar de Street Viewfoto bovenaan.
De auto op het zebrapad heeft wèl een goed overzicht op het kruispunt…
Oh Vlaamse Overheid, maak hier aub een veiliger kruispunt.
Een paar kleine (slechts met veel moeite zichtbare) oranje knipperlichtjes halen hier niks uit.
De straatlantaarns op dit kruispunt brandend houden kan ook een béétje helpen.
Teleurstelling (4): de macht der gewoonte
Er zijn zo van die dagen dat je denkt: dit komt nooit goed.
Hoe kunnen we de niet assertieven een fietsbare stad aanbieden als dergelijke blokkages dagdagelijkse kost zijn en blijven?
De macht der gewoonte?
Of de macht der blokkage?
Druk
Zelfs op een stuk van de Gentse kleine ring waar geen fietspad ligt kan het druk zijn:
Pas hier start een fietspad:
Dat is goed, maar geen excuus om de kleine ring niet rond te maken voor fietsers.
Nuances
Je leest in een artikel over asfalteringswerken op de R40 een citaat als “Voor fietsers verandert er in principe niets tijdens de werken. Aan de fietspaden wordt er normaal gezien niet gewerkt.”
“Waw!”, denk je dan, “we gaan er op vooruit.”
In realiteit zijn er on the road wat nuances te trekken.
Zo kan je op het fietspad geconfronteerd worden met een achteruit rijdende machine:
Het lijkt me geen handeling voor de ochtendspits.
De chauffeur probeerde uit te kijken, en reed uiteraard zeer traag.
Het fietspad ligt vaak bezaaid met fijne steentjes, die het wegdek glad maken:
Vanavond laat was het fietspad tussen Heuvelpoort en Sint-Lievenspoort prima geveegd.
De brug is volledig afgefreesd, ook het fietspad.
Het alternatief, de parkeerstrook, is niet vrijgemaakt.
Hier moet je slalommen, en -zonder waarschuwing- over de opstaande metalen voegen wippen:
Tot slot: dit aansluitend fietspad vanuit de Tentoonstellingslaan werd nodeloos een afgesloten fietspad. 
Samengevat: ja, men doet “zijn best”, maar het kan beter.
In punten uitgedrukt: 6,5 op 10, wat naar Belgische normen niet slecht is.
Aannemerslogica (3)
Twee fietsers.
Twee verschillende reacties op een opduikende werf op de kleine ring.
Uiteindelijk zitten ze allebei vast.
Enkel links passeren is mogelijk.
Veilig is anders.
De enige oplossing voor zo’n werfsituatie: degelijke signalisatie.
Bekijk bijvoorbeeld deze tijdelijke werf in Kopenhagen.
Deze werf verdient veel aandacht.
Ook vandaag, 10 maart, was het fietspad afgesloten.
Fietsbult 