Ooit – làààng geleden- toen de fietsen nog spraken, was Gent een voorloper in de strijd tegen fietsdiefstallen. Dat resulteerde in een type fietsstalling met de naam “Type Gent”, zoals te zien onderaan de catalogus van dit metaalbedrijf.
Làààng geleden is volgens mijn beperkte kennis: de jaren 90 van vorige eeuw. (wie kent de details?) Het hielp om fietsers duidelijk te maken dat stap één tegen fietsdiefstal was: je fiets op slot zetten aan een vast voorwerp. Dat was ook de tijd dat weesfietsen ruimen in Gent not done was.
In mei 2008 – 2 maand na de start van Fietsbult- lanceerde de Stad een “zoektocht naar de perfecte fietsstalling“. Uit De Standaard: “Op dit ogenblik hebben we twee belangrijke types fietsenstallingen’, zegt schepen van Mobiliteit Karin Temmerman (SP.A). ‘Het type-Gent – grote metalen beugels – en het paaltjessysteem waarbij je je slot door een oogje moet steken. Het probleem is dat ze allebei nogal wat nadelen hebben. De stallingen van het type-Gent zijn weliswaar heel veilig en gebruiksvriendelijk voor de fietsers, maar ze zijn plomp. Om heel eerlijk te zijn: ze zijn gewoon lelijk; zeker in de buurt van historische monumenten steken ze soms schril af. De paaltjes zijn veel esthetischer in het straatbeeld. Zolang er geen fietsen in staan, tenminste. Want die fietsen vallen vaak om – sommige, zoals de mijne, passen er zelfs gewoon niet in.’ Kort samengevat: de Stad zag en formuleerde de beperkingen van “Type Gent.”
Op de Zuid stonden 9 prototypes die Gentenaars konden testen. Daarna werd het stil. Het zette ons aan het dromen. Is het haalbaar om een stallingstype te ontwerpen dat -vanuit het standpunt van de gebruikers – voldoet aan de volgende normen: – geschikt voor alle bandentypes, zonder dat de wielen plooien – geschikt voor alle stuurtypes, zonder dat remmen of versnellingen schade oplopen – geschikt voor fietsen met mandjes of bagagedragers voorop – diefstalvermijdend: fietsers moeten hun fiets vlot kunnen vastmaken met hun fietsslot. Ook bejaarden of minder lenige mensen moeten dit vlot kunnen. – en dè uitdaging voor de komende decennium: ook zware elektrische fietsen moeten vlot erin geplaatst en eruit gehaald kunnen worden. Alweer: ook door minder sterke / lenige mensen. – Ben ik iets vergeten? Daarnaast zijn er natuurlijk ook de normen van de beheerder (de Stad dus): de look is belangrijk, de robuustheid en weersbestendigheid (zeg maar: de duurzaamheid), … . Het beheer lijkt me het allerbelangrijkste criterium: handelbaarheid bij transport, stapelbaarheid, onderhoudsvriendelijkheid. Complèèèèx dus. Bekijk de tientallen (of meer) Fietsbulten van afgelopen jaren over “stallingen”via deze link. (ook te vinden hierboven bij “thema’s”). Ik scrolde er net even door: er is al véél veranderd. 🙂
We zijn bijna 12 jaar verder, en de Stad heeft ons allen nogmaals keer nodig. Elf jaar na de vorige zoektocht creëerden ze een nieuw prototype:
Net als in 2008 geleden dropten ze het aan de Zuid, ditmaal vlak voor het Administratief Centrum. Fiets erheen! Doe de test! Kijk en keur! En laat ons weten wat je ervan vindt. Maak desnoods je eigen Fietsbult… . Ik houd mijn mening nog even voor mezelf (al heb ik ze al), maar passeer komende periode nog eens met de meetlat en schuifmaat om de verschillen op te meten. Het nieuwe prototype staat er broederlijk naast het oude “type Gent”.
Oh ja, beste mensen van de Stad, nog een kleine tip. Een lege stalling testen is een beetje absurd. Het is de helft van de realiteit. Als jullie nu zelf in de tweede beugel zelf één standaard fiets vastmaken, en in de vierde beugel een eerder breed model met mand, dan is dit testmodel helemààl testklaar.
Fietsbult 