Elk van ons spreekt vanuit zijn eigen situatie. Elk van ons vloekt vanuit zijn eigen fietsroute.
Normaal gezien pendel ik vanuit het Dampoortstation. Voor laatavondwerk neem ik steeds minder de auto naar Brugge. De konsekwentie is dat ik meer en meer de trein neem in Gent Sint-Pieters. Op weg naar huis passeer ik ’s avonds laat “mijn” klotekruispunt par excellence: de Sint-Lievenspoort. De rijrichting van Heuvelpoort naar Dampoort op dat kruispunt is een toonbeeld van slecht bestuur. De inrichting van het kruispunt is -nog steeds- maximaal op autoverkeer gefocust. De man die deze verkeerslichten stuurt -een vrouw zou nooit zo’n prutswerk afleveren- is niet begaan met fietsers. De verkeerslichten zijn onderdeel van een muizeval. De timing van de lichten geeft fietsers en autobestuurders een uitermate vals gevoel van veiligheid. Groen is hier het kleur van gevaar. 
Donderdag 17 september had ik hier bijna zelf het spek aan mijn been. Ik start mijn oversteekmaneuver bij groen licht, maar krijg -ondanks mijn opgeheven arm en oogcontact- bijna een auto over me heen. De automobilist was woest, en wees naar het rode fietsverkeerslicht vóór hem. Als eerste in de rij voor de race naar de autostrade kan hij niet zien dat het fietsverkeerslicht rechts van hem van hem gelijktijdig met de auto’s op groen springt. Dat verkeerslicht is mooi buiten beeld gehouden.
’s Nachts kan je het nog zien, maar moet je alle fluomiddelen uit de kast halen om hier een beetje zichtbaar te zijn. De twee oranje pinklichtjes -bedoeld om te waarschuwen- vallen totaal niet op.
De “straat”verlichting is ondermaats. Dit zou op dit hectisch kruispunt zelfs moeilijk opvallen.
De norm van egaal licht wordt niet gehaald. Een simpele lichtmeting kan dit bevestigen. 
Een accentverlichting voor voetgangers en fietsers zou hier op gejuich onthaald worden.
Morgen een analyse van het geklungel met de verkeerslichten.
Fietsbult 
Ik dacht dat zo’n “lange brug” alle mobiliteitsproblemen oplost?
Staat ook met stip op 1 als mijn grootste klotekruispunt. Dit is een van de weinige kruispunten waar ik als fietser vrijwel consequent door het rood licht rijd: als je daar uitkijkt, is het veel veiliger dan wanneer je door het groen rijdt. Zoals je zegt, zien de auto’s je niet aankomen en denken ze dat je rood hebt (en zij met hun groen alles mogen) maar erger is het als het licht al eventjes op groen stond: dan geven ze nog wat extra gas om zeker door het groen te zijn. De fietser die dan (eveneens door het groen) oversteekt, is de pineut.
Probleem is dat het fietslicht mee groen krijgt met het autolicht, terwijl de fietsers rechtdoor moeten en de auto’s rechts afslaan. Auto’s die rechtdoor moeten, nemen immers de onderdoorgang.
Ik krijg daar ook steeds kwade blikken en getoeter van de auto’s als ik durf over te rijden met het groene fietslicht. Ik mag er niet aan dromen om mijn kinderen langs daar te moeten sturen.
Is zo Peter, ik doe het ook zo, gewoon op een moment dat je het zelf als veilig beoordeelt, oversteken. Dat is nog de beste manier. Dit soort dingen zie je bijvoorbeeld in Nederland NOOIT. Daar krijgt elke rijrichting zijn eigen moment om door te rijden. Diegene die dit heeft bedacht verdient lijfstraffen. Nou: op zijn minst ezelsoren en de hoek in. Toch?
Da’s een oprit, Frans, geen ‘lange brug’.
Heb vandaag weer eens goed gelachen op de Antwerpse ring…
Als je langs de Orbanlaan van Gent richting Ledeberg fietst, krijg je maar zeer kort groen. Beetje dom dat de eerste verkeerslichten voor de tram groen blijven terwijl de fietsers die er parallel sneller rood hebben. De auto’s daar kunnen enkel van links (Vlaamsekaai) komen, dus als de tram mag kruisen zouden fietsers dat ook mogen doen.