Ik werk in Brugge.
Deze week is het een lange werkweek.
Als een radertje in het geheel zijn het dagen vol plezier, en het eindresultaat is altijd de max: een weekend lang het ene concert na het andere, met Johann Sebastian Bach als centraal thema.
“Oude” muziek in 21e eeuws gebouw, nu al voor de zesde keer.
Vanavond was ik vroeg thuis, aankomst uit Brugge in Gent Sint-Pieters om 19u50.
De fietstocht van het station naar huis voelde een beetje vreemd.
Anders dan de vorige avonden met weinig traffiek.
Het begon onder de spoorwegtunnel van de Uilkensstraat.
Vier volwassen mannen in zwarte jas, achter elkaar fietsend?
Op dit uur?
Voorbeeldig hun arm uitstekend om linksaf te slaan?
Whaw!
De wereld verandert.
Ok, ik was wat vroeger dan anders, maar toch… .
Pas aan de Stropbrug werd het ècht druk.
Mannen, véél mannen op de fiets.
Meestal toch mannen.
Meestal in donkere kleuren.
Af en toe een piepende sjaal of muts met veel blauw en een beetje wit.
Mijn frank viel: bekermatch. Velo Buffalo on the road.
Maar véél!
Véél fietsers.
Op dit uur.
In deze temperatuur.
En wat zou het.
Straks staan al die fietsers warm gefietst in de tribunes.
En ze zijn slim.
Met de fiets moeten ze zich niet haasten.
Geen files.
Geen gedoe.
De stroom fietsers bleef langs me heen flaneren.
Bellevue.
Bisschopstraat.
Fransevaart.
Op naar de Ghelamco.
Ter hoogte van de werf aan de Brusselsestenweg meende ik deze Buffalo te herkennen:
Ik kan me vergissen.
Er fietsen veel kinderen met een Nutcase en blauwwitte strepen op de wang.
En het was er donker.
De stem van zijn vader klonk bezorgd.
Een doorgang voor fietsers en voetgangers in een werfzone, en verlichtingspalen die niet branden…
Verderop is het nog erger, en géén werfzone, maar een kruispunt van drukke fietsroutes.
Die waar we het dinsdag over hadden.
Ik probeerde daar al een paar avonden foto’s te nemen.
Whaa!
Bewogen foto’s.
Slechte foto’s.
Foute techniek.
Vermoeide prutser aan het werk.
Whaa!
De korte samenvatting: wie licht en donker objectief wil tonen moet een vaste sluitertijd instellen.
Aan de fietsersbrug stond hij te wachten op zijn voetbalvriend(en).
Een blauwe muts.
De blauwwitte sjaal piepte uit de donkere jas.
Altijd beleefd zijn: Of ik wat foto’s mocht nemen?
Tuurlijk.
Kijk goed: je ziet veel kwaliteitsverschil in de fietslichten.
Je ziet duidelijk de twee functies.
Functie één: gezien worden.
Functie twee is in een donker hol als dit nog belangrijker: zien.
Mooi hoor, zo’n proefterrein voor fietsverlichting.
Maar hoeveel jaar gaat het nog duren voor er hier deftig straatlicht komt?
Homogeen straatlicht, zoals het hoort middenin een stad.
We gaan toch niet wachten op nog een ongeval?
Eenmaal thuis gooide ik de laptop open.
Het leven kan blauwwit uit de hoek komen.
Lady T, onze “middelste”, schreef op haar Facebook: Vamos a Ghelamcoooo.
Die blauwwitte mannen hebben er een live supporter bij.
Een vrouw.
Ik ken haar.
Ze ging zeker met de fiets.
En niet in een donkere jas.
Met haar als supporter kunnen die van Gent alleen maar winnen.
Meer Fietsbulten lezen over de Ghelamco?
Tik “Ghelamco” in de zoekfunctie.
Veel leesplezier!
Dit is een moeilijke Fietsbult.
Het gaat over het paradepaardje van Gent.
Het voetbal.
De Gantoise.
De kampioen.
Excuseer: de Kampioen.
Of beter: hun tempel, de Ghelamco.
Maar laat me eerst uit de kast komen: ik ben geen voetbalfan.
Mijn eerste en enige match als toeschouwer in een voetbalstadion was op … Oostende, jaren 70 vermoed ik.
Een tempel was het niet, zelfs een kind zag de verloedering.
Ik herinner me vooral de verveling, en hoe weinig ik kon zien van die bal, terwijl iedereen zei dat de bal het belangrijkst was.
Al die volwassen mannen voor mijn kinderneus… .
Ondertussen ben ik ruim 40 jaar ouder, en ken -ècht waar- de buitenspelval.
Dat komt omdat dochters graag naar tv-beelden kijken van viriele mannen in korte broekjes.
Het spelletje nemen ze er probleemloos bij.
En eerlijk, soms (soms!) betrap ik mezelf op stedelijk chauvinisme.
Het is zalig als de Buffalo’s winnen, want dan weet ik dat vrienden van contentement uit hun dak gaan.
Daarom spiek ik soms op internet naar de live-verslaggeving. Het is nu in de 75e minuut 1-1, met maar 10 man op het veld.
Il faut le faire.
Misschien moet ik het eens proberen.
Ik heb ergens nog een indianentooi liggen.
Het is ook een makkelijke Fietsbult.
De unieke kans om bij de opening van de voetbaltempel in juli 2013 een mobiliteitstransitie te organiseren werd gemist.
(Voor de voetbalfans: transitie/verandering in mobiliteit, dat is zoiets als een nieuwe grasmat leggen omdat de spelers niet veilig kunnen lopen.)
Mensen oproepen om met de fiets te komen volstaat niet.
Als overheid moet je vooruitziend zijn in je infrastructuur.
Zeker bij een voorbeeldstadion.
Voorbeeldstadion Allianz Arena in München ligt ook in de oksel van een autowegenkruispunt, maar heeft een metrolijn tot in het oude stadscentrum.
Ik weet wel, Gent is een klein stadje, en ik weet ook dat Gent niks te zeggen heeft aan de Lijn en het Gewest.
Het Gewest wil niet eens verlichting op het fietspad van de R4 voorzien. De dag dat er een risicomatch “fout afloopt” zal het zoeken zijn waarom die paarden in het duister door het kluwen voetgangers en fietsers moesten rijden.
Maar Gent had wel vanuit het UZ voetpaden kunnen aanleggen.
Waarom nam het vorige stadsbestuur deze beslissing?
De Ottergemsesteenweg-Zuid werd door Farys aan één kant voorzien van een nieuw voet- en fietspad.
De hellingen van de brug over de E17 bleven voetpadloos.
Wat is hier het verhaal achter?
Gent had een plan kunnen opstellen om jaar aan jaar de voetgangers- en fietsinfrastructuur verder uit te bouwen.
Ik weet wel, Ghelamco was een zeer fietsonvriendelijke werforganisator.
Je kan onmogelijk zeggen dat er op de site maximaal werd ingezet werd op fietsstallingen.
Zelfs de verloren hoekjes werden niet allemaal ingenomen.
Het lijkt alsof er een deal was: jij zoveel, wij zoveel.
Het lijkt alsof de eindbeslissingen omtrent mobiliteit pas twee maand voor de opening in juli 2013 beslist werden.
Niet in 2012 of 2011.
Het tweerichtingsfietspad wordt na afloop van de match -nog steeds- bijna integraal ingenomen door voetgangers.
Ook de fietspaden op de R4 lopen nokvol voetgangers, voor méér dan 50% automobilisten op weg naar hun auto.
De collectie betalende autoparkings liggen hoofdzakelijk aan de kant van die voetgangers- en fietsstroom.
Doordacht?
Voor de chauffeurs op weg naar hun auto wel.
Voor de chauffeur die wil vertrekken niet.
Voor de fietsers nog minder.
Ik weet wel: stenen kosten geld, maar dit had een voorbeeld kunnen zijn hoe je een massa mensen kan doen overstappen naar OV en fiets.
Mits een aangepaste wegeninfrastructuur.
Gelukkig trekt de Provincie nu het project om op een Scheldeoever een degelijk en verlicht fietspad aan te leggen.
En in februari 2016 zouden er trams moeten rijden tot diep in het UZ.
Maar ik hoorde de roddel dat UZGent het Sint-Lukasziekenhuis achterna wil, en een nieuwe grote parkeertoren plant.
Hoe gaat men dàt combineren met de stroom fietsers en voetgangers uit het centrum?
Het werd 1-1, met een doelpunt door Milicevic in de 68e minuut, en een wereldsave van Sels.
Ik schrijf “had een voorbeeld kunnen zijn”, want op en rond de fietspaden aan de overkant van de Ringvaart, op de Buitenring Zwijnaarde, zie je dit:
Anekdote. Dit is nog peanuts.
Vlak voorbij de nieuwe trambrug had ik als fietser op het tweerichtingsfietspad van de Buitenring plots een Mercedes in mijn rug… op weg naar die eenzame boerderij tussen de E40 en de R4.
Geen gewoon bezoek.
Er stond al een auto waar blauwe sjaals uitstapten.
Ook in de Mercedes zaten vrolijk kijkende supporters.
Zich van geen fietspad bewust.
Een bijverdienste van een boer in nood?
Of een geste aan vrienden?
We fietsen verder.
Op deze oever heeft de fiets verloren.
Wie durft langs hier nog met zijn kinderen naar de match fietsen?
Op de website van AAGent is er een knop “Mobiliteit“.
Die ziet er goed uit. Parkeren voor de deur?
Kom met de fiets.
Een zinnetje als “Tot eind 2013 wordt de verbinding van de Ottergemsesteenweg Zuid met de oprit naar de R4 ter hoogte van het nieuwe stadion gesloten.” toont dat het een oude pagina is.
De pagina over het stadion is teleurstellend.
Daar voel je de auto centraal staan, met het Openbaar Vervoer als schaamlapje. Perfecte ligging: kruispunt E40 en E17, naast R4
Uitstekende parkeerfaciliteiten op wandelafstand
Vlot bereikbaar met het openbaar vervoer
Boven dit alles cirkelde een politiehelikopter.
Op deze oever was geen politie te bespeuren.
Niemandsland.
12 letters.
Mobiliteitsniemandsland.
23 letters.
Wie wil hier wat bewijzen?
Al die foutparkeerders hebben blijkbaar zeeën van tijd.
Vroeg komen om een gratis parkeerplek te bemachtigen?
Zelden zag ik zoveel dure wagens samen in de berm.
Duidelijk arme mensen die geen budget over hebben voor een parkeerplaats annex busticket.
Later komt dit deel van het verhaal, de Binnenring en de as langs het UZ ook eens op Fietsbult.
Het verhaal van de plots onderbroken en ontbrekende voetpaden.
Of is dat een verhaal voor de voetgangersbond?
Onderweg naar huis bleef de blauwe fietsstroom richting Ghelamco me dwarsen.
Slimme mensen.
Zij hadden tijd genoeg om eerst te eten, om uiteindelijk de fiets voor het stadion stallen :).
De foto’s van de match op 16 augustus zijn -helaas- identiek. 1-1, met op het einde 2 man minder.
Ferm.
Het was eind jaren 80 van de vorige eeuw.
R, sociaal assistente, en C, landbouwingenieur, lieten Gent achter zich om in een klein Afrikaans dorp ontwikkelingshulp op te starten.
Correctie: het was plattelandsontwikkeling.
Een positieve dynamiek creëren.
Zelfredzaamheid stimuleren.
Zij met de focus op vrouwen, hij met de focus op jongeren en landbouwtechnieken.
We volgden hun verhaal via tweemaandelijkse brieven, jeweetwel: beschreven papier, verpakt in een enveloppe, met rechtsboven een postzegel.
Correctie: op flinterdun blauw papier in blauwe enveloppes.
Luchtpost.
Altijd opwindend als dit bij de post zat.
In de hoofdstad van het land leerden ze de taal, waarna ze gepakt en gezakt met ambitie en moed naar hun werkplek trokken in the middle of the African nowhere.
Stap één: zich in het dorp integreren, en door vele contacten (in vakjargon: na consultatie van de lokale bevolking) een startproject op poten zetten.
Welke behoeftes had deze gemeenschap?
Hoe konden ze leren samenwerken?
Wat kon hen sterken om – met nieuwe technieken- efficiënte lokale landbouw op te starten?
Het resultaat van dit onderzoek was voor R en C een opdoffer van formaat.
Een slag in hun gezicht.
De meerderheid van het dorp wilde graag samenwerken aan… de aanleg van een voetbalveld. Ziet dat van hier!
Helemaal naar Afrika komen om een voetbalveld aan te leggen? Zijdezot???
Een stuk Afrikaanse grond helpen egaliseren, vrijmaken van stenen, voorzien van doelen en witte strepen?
Moet je daarvoor van duizenden kilometers ver komen?
Jawel.
Het hielp om dit dorp te vitaliseren.
Het was voor dit dorp geen immens succes zoals televisiedocumentaires graag tonen.
Maar het was een kantelpunt in de transitie van dat dorp.
Ik dacht afgelopen jaar vaak aan dit verhaal terug.
Gent en Brussel lieten een fenomenale kans liggen om rondom de Ghelamco-voetbaltempel een transitieverhaal uit te bouwen.
Om de opening van een nieuw voetbalstadion maximaal te benutten om mensen andere mobiliteitsgewoontes aan te leren.
Ik verklaar me nader.
Transitie wordt niet uitgetekend louter door secce logica.
Gezond verstand kan helpen.
De omweg is vaak de kortste weg.
Hoe krijg je mensen op de fiets?
Door ze te motiveren.
Door ze win-win aan te bieden (en met de fiets ben je sneller dan met de auto)
Door ze veilige en comfortabele infrastructuur aan te bieden.
Dat was rondom de Ghelamco-arena perfect mogelijk.
Vanaf dag 1 comfortabele verlichte fietspaden vanuit de vier windrichtingen.
Vanaf dag 1 voldoende stallingen.
Het transitiepotentïeel was enorm.
Gent en Brussel en de voetbalclub faalden hierin.
Het werd een XL-light versie, met een schitterend creatief filmpje met burgemeester Termont in de hoofdrol.
Schitterend, maar helaas een gemiste kans voor een grote stap voorwaarts.
Het potentiëel is er nog.
Hoe sneller de overheden handelen, hoe meer mensen op de fiets zullen blijven.
Degelijke verlichting van alle fietspaden in een straal van (minstens) 1 kilometer is een minimum.
De mix van voetgangers en fietsers op donkere fietspaden jaagt mensen terug naar de auto.
Neem nu het jaagpad op de Nieuwescheldestraat.
De traffiek is intens, en het pad is bovendien een onderdeel van de LF’s, de knooppuntenroutes èn de LAFroutes.
Aan het uiteinde van het pad wachten mensen elkaar op om samen verder te fietsen naar de Ghelamco-Arena:
Anderen parkeren hun auto in die wijk, en fietsen verder:
(een techniek die ik zelf gebruik voor massafestivals)
Nog belangrijker: deze as is voor vele fietsers dè alternatieve route voor de komende wegenwerken aan Heerweg-Noord.
Ik wil maar zeggen: de Nieuwescheldestraat is een immens belangrijke fietsas.
Deze poging (ik vermoed van Waterwegen en Zeekanaal) om het pad autovrij te houden wordt systematisch gevandaliseerd:
Bij duisternis is dit voor fietsers een moeilijke hindernis.
Er bestaan degelijker oplossingen om deze weg fietsvriendelijk af te sluiten voor autoverkeer.
Wachten op een integrale heraanleg (waarvan je hier kan lezen: “de start van de werken is onzeker”) is moordend.
Of leven we in een land dat ontwikkelingshulp nodig heeft?
Best ik wou graag melde dat er op re r4 hoogte van zwijnaarde en het stadium van aagent als er voetbal is dat er daar dan op dit moment veel voetgangers lopen op het fiets pad en die er gewoond er niet van aantrekken toe nu toe denk ik bij mijn we eten nog geen gewonden zijn gevallen het is daar bij dag licht nog een beetjes nog te doen maar als het avond woord is de daar dan pek donker en ook niet goed te te zien waar voetgangers daar lopen want de meesten hebben zelfs geen reefelktoren of anderen zicht bare klederen en die hebben dan ook nog de toupet om te reeklameeren op de fietser en de bromfietser om dat ze daar rijden terwijl dit pad enkelen en verplicht is voor fietser en bromfietser rijbewijs b dank om naar mijn mail te lezen en ik hoop op en reactie en ook iets aan gedaan word om dit opte lossen voor al heer er iets er gebeurdgroetjes pascal r.
Zaterdag wordt er aan de Schelde weer gevoetbald.
AA Gent doet zijn best.
Ook om de supporters de weg te wijzen.
Alle middelen zijn goed, zoals borden voor autoparkingzoekers… op het fietspad:
Ook fietsers krijgen signalisatie, al werd er op bespaard.
Twee identieke borden staan rug aan rug.
Daardoor ligt de toegang tot de fietsstalling in twee verschillende richtingen:
In vorige bijdragen over de fietsstallingen aan de Ghelamco Arena baseerden we onze cijfers op eigen tellingen en de info van mensen ter plaatse.
Zo kwamen we op een benadering van 912 vaste plus 600 extra = 1512 stallingen.
Vandaag wilden we het preciezer tellen.
Meten is weten nietwaar.
De mensen van AAGent bleken iets te optimistisch.
Op hun site kondigen ze 2500 stallingen aan.
We kunnen ze geruststellen.
Het zijn er meer dan vorige keer, maar nog geen 2500.
De vaste openluchtstalling aan ingang C heeft 368 plaatsen:
De vaste overdekte stalling onder Brico Plan-It telt 552 plaatsen:
Vorige keer telde ik er iets minder (534), dus dat wil ik nog eens hertellen.
De stalling rondom het witte gebouw van de dienst markten heeft duidelijk minder stallingen dan vorige keer.
Toen stonden een aantal tweezijdige rekken tegen de haag.
Die zijn nu elders in gebruik.
We telden nu ook hoeveel tweezijdige rekken effectief aan beide kanten bruikbaar zijn.
Hier bijvoorbeeld lukt dat niet: In totaal zijn er nu 451 bruikbare plaatsen.
Op 17 juli waren dat er volgens de organisatie 600 stuks.
Op de bovengrondse parking van Brico Plan-It staat een nieuwe batterij tijdelijke rekken, goed voor 532 plaatsen:
Tellen we dit alles op dan komen we aan 368+552+451+532=1903 plaatsen.
Straks gaan we kijken hoe vlot de verkeersstromen zich deze maal mengen.
Burgemeester Termont had gelijk: Buffalo’s trekken hun plan.
Duizenden voetbalsupporters trokken op 17 augustus juli per fiets naar de Ghelamco Arena en trokken hun plan.
Ik schatte het aantal fietsen op vier-à vijfduizend.
Jandefietser telde er hier 3.611.
De oproep om met de fiets naar het stadion af te zakken, was twee weken geleden een overrompelend succes.
Een uur voor de wedstrijd waren alle 1.350 fietsenstallingen al ingenomen.
Uiteindelijk kwamen 3.600 supporters met de fiets naar het stadion.
‘We waren met verstomming geslagen’, geeft Piens toe. ‘3.600 fietsers op een evenement met 20.000 mensen zou zelfs een Europees record zijn.’
Feit blijft dat er twee weken geleden veel te weinig fietsenstallingen waren.
‘Omdat we de fietsende Buffalo’s niet in de kou willen laten staan, laten we voor zondag nog een heleboel fietsenstallingen van de Gentse Feesten aanrukken.
Zo kan hopelijk iedere supporter zijn fiets kwijt in een fietsenrek’, aldus Piens.
Dat klinkt als goed nieuws.
Voldoende degelijke stallingen zijn één van de voorwaarden om dit fietsverhaal continuïteit te geven.
Morgen een fotoreeks en telling van die nieuwe stallingen.
Later op de week publiceren we een TO DO-lijstje van wat er allemaal kan gebeuren om het fietsgebruik naar het stadion verder te ondersteunen en -record of geen record- nog verder te stimuleren.
Vandaag een reeks foto’s om de overrompeling op 17 juli te illustreren.
Alle VIP’s die vast zaten in de file kunnen hier de fietsoverrompeling met eigen ogen bekijken.
Kwart na 6, en de stallingen onder de Brico Plan-It lopen al aardig vol:
Dit is de tijdelijke stalling die TMVW en Mobiliteitsbedrijf samen organiseerden:
Hier was goed nieuws te horen.
Het witte gebouw van de dienst Markten gaat in september tegen de vlakte om plaats te maken voor een nonstop fietsstalling.
Alle hoekjes en kantjes van het terrein werden benut:
3 na 7, en de allerlaatste stalling in de verste uithoek wordt ingenomen:
Iets na 7, en de vaste stallingen van het Ghelamcoproject zijn allemaal ingenomen:
En ja, de Buffalo’s trekken massaal hun plan, en laten geen paal of omheining onbenut.
Deze man tilde zijn fiets over de andere fietsen om toch maar een vlaggemast te benutten:
De rotonde in aanleg was eventjes een overdekte stalling:
Alle werfballustrades bleken welgekomen stallingen:
Sommigen gingen wat iets te ver in “hun plan trekken”.
Dit tweerichtingsfietspad is al eerder smalletjes.
Daar stal je best geen fiets:
Dit waren dan weer de best bewaakte fietsen:
Tot slot een selectie van de foto’s met vaste omheiningen:
door yves (met onderaan een korte update)
Vandaag is het zover.
Deze middag trompetgeschal voor koning Albert en vanavond voor koning Voetbal Gantoise.
Of wordt het voor beiden een DJ-set?
The day before telden we al flink wat fietsende werfspotters:
Hieronder een (gedeeltelijke) update qua fietsinfrastructuurzaken rondom de de Ghelamco Arena op de openingday minus one.
Dinsdag telde ik in totaal 912 fietsparkeerplekken.
Links vooraan het stadion werd een openluchtstalling met een capaciteit van 368 fietsen aangelegd:
De helling erheen is wat smalletjes, een 150 cm, en stadinwaarts georiënteerd.
Wie van de R4 komt wacht een zeer scherpe bocht:
Het zou me verbazen mocht er geen op/afrit naar de R4 komen.
Het tweerichtingsfietspad ernaast -deel van de R4werf- is 280 cm breed:
In de toekomst zullen fietsers onder de autorotonde doorrijden:
Het lijkt een concept waar -in tegenstelling tot de R4-fietspaden aan de Loop- fietsers geen ferme omwegen moeten maken.
Een positieve evolutie.
Onder de Brico Planet, in een immense parkeergarage, ligt een overdekte fietsenstalling met momenteel 534 beugels.
Volgens de werkmannen komen er later meer:
De rekken werden gisteren afgestoft.
Een mooi signaal van zorg.
De ganse autoparking zou in de nacht van dinsdag op woensdag nog een poetsbeurt krijgen:
De beste toegang tot deze overdekte fietsstalling ligt in het midden van het gebouw:
Let u vooral op de hamer op de gevel, daar is het.
Zal er vandaag nog een aannemer een hellingetje van 14cm hoog bouwen om de boordsteen te overbruggen?
Eenmaal voorbij de boordsteen neem je de zachte helling naar links.
Op het einde van de helling een bocht van 180° naar rechts, en je ziet de stallingen.
Let op het gemengd verkeer!
Gisteren was – op reclamepijlen richting Brico Planet- nergens signalisatie te bemerken.
Geen pijlen richting stadion.
Geen pijlen richting stallingen.
Wie weet is dat voor vandaag.
Hier en daar hangt er nog verouderde autosignalisatie richting R4:
Ik zag ook nergens een aanduiding dat de Ottergemsesteenweg Zuid een (tijdelijk) doodlopende weg is.
Het wemelt er van de kerekewere-auto’s.
Niet ièdereen leest de krant en weet dat hier een spannende werf bezig is.
Dit bord was gisteren de enige signalisatie voor fietsers:
Hier staan 10 fietsbeugels.
Maar er is nog ruimte voor fietsen met pikkels, en er zijn bomen. 🙂
Vermoedelijk (?) is dit een bewaakte stalling.
Het fietspad dat vorige week brutaal (en zonder enige signalisatie) werd doorgeknipt is weer aangesloten op de rijweg:
De dagelijkse woon-werkfietsers kunnen weer adem halen.
Wie de locatie niet kent kan nergens lezen dat dit een tweerichtingsfietspad is.
Een middenstreep op het fietspad kan helpen.
Fietsers die vanavond in groep via de Hamerlandtragel of vanuit de richting Merelbeke komt letten best op de volgende zaken.
De tijdelijke aansluiting van de R4 naar het stadion maakt een scherpe bocht:
De oorlogssituatie van de afgelopen weken (zand en keien all over) is zowel langs de stadionwerf als op de Binnenringwerf weggeveegd (geen idee hoe het er in Zwijnaarde bij ligt), maar het is opletten voor kleine niet geveegde stukjes en op onverharde bochtjes:
Vooral in het donker wordt dat opletten!
Ook op de Hamerlandtragel, tussen sluis en bocht, ligt er nog slipperig werfzand:
Het fietspad op de Binnenring is 250cm breed.
Ter hoogte van de werfzone versmalt het (tussen betonblokken) naar 220cm: Hier fiets je best achter elkaar.
De opening van dit stadion was/is een tour de force.
En het is een unieke kans om mensen op de fiets te krijgen.
Vanavond is een testavond voor de toekomst, en de fietsvriendelijkheid rond de werven is de laatste week fel verbeterd.
Hopelijk nemen de aannemers en bouwheren ook de komende maanden hun verantwoordelijkheid om het voor supporters, toeristen, recreanten èn woon-werkfietsers positief te houden.
Kortom: om al die mensen op de fiets te houden.
Voor wie nog tijd heeft, een kleine terzijde…
Op vakantie in Duitsland schreven de kranten bijna dagelijks over de nieuwe internationale luchthaven van Berlijn, de Berlin Brandenburg Airport.
Een jaar na de geplande openingsdatum in 2012 is de luchthaven nog steeds niet operationeel.
In mei 2012, een maand voor de (laatst geplande) opening, werd de verhuis vanuit luchthaven Tegel afgeblazen.
Niet zomaar uiteraard, er was van alles fout gelopen.
Uiteindelijk werd in maart 2013 de topman van de Duitse spoorwegen op de zaak gezet.
Tijdens een causerie in juni met zakenlui vertelde de brave man dat hij eind 2013 wil starten met 10 à 12 vluchten per dag, “zodat de aannemers door hebben dat het menens wordt”.
Naar Duitse normen is dit een afgang.
De techniek “wat er ook gebeurt, de werf moet klaar zijn op…” kent vele varianten.
De Ghelamcovariant is zelden gebruikt.
Ik vermoed dat de komst van koning A voor àlle aannemers van àlle nationaliteiten een duidelijk signaal was.
Het woord “koning” is snel vertaald.
Voor de werfliefhebbers: de Berlijnse werf is in juli en augustus met de fiets te bezoeken.
Info hier.
Onthoudt hierbij: een voetbalstadion is geen internationale luchthaven.
Maar mochten de mannen van Stuttgart lacherig doen over detailafwerking van het stadion of de staat van het gras, het codewoord is Berlin Brandenburg Airport.
Nèh!
De enige stalling met signalisatie, die met de 10 beugeltjes, werd deze voormiddag uitgerust met het flexibele fietsrekkensysteem van de stad Gent.
Ik telde er een paar honderd plaatsen.
Vermoedelijk gaan die donderdagmorgen linea recta naar de Gentse Feesten.
Wim signaleerde dit op 12 juli: De oprit van de oefenterreinen van AA Gent is dermate breed dat jachtige ouders hun voetballende kroost aan hoge snelheid het terrein oprijden.
Een dergelijke oprit hoort in een hoek van 90° ten aanzien van de rijweg te liggen.
Dan ligt de snelheid én op de fietsas, én op de privéterreinen alvast een stuk lager.
Daar had ik zelf nog niet aan gedacht.
En het klopt als een bus:
Een onveilig relict uit de vorige eeuw.
Wat zich hier afspeelt spookt al jaren door m’n hoofd om een bultje over te schrijven.
Het is één van die klassieke paradoxen van een rijk land.
De paradox: mensen die willen sporten – hier: voetballen of schaatsen– verplaatsen zichzelf of hun kinderen met de auto naar hun “sportplek”.
Je kent ongetwijfeld cartoons over dit onderwerp.
De Moutstraat en de Warmoezeniersweg (foto’s hier) zijn vaak opzij-opzij-opzij-wij-hebben-ongelofelijke-haast-autostraten.
Taxi-service sacrifice mama of stressy daddy passeert dan.
Voor sommige ouders een rationele keuze, bijvoorbeeld omdat ze 30 kilometer verder wonen.
Voor anderen een comfortkeuze.
Of een keuze vanuit angst, stijl: “op deze weg mag mijn kind niet fietsen“.
Hier liggen zowel voor AA Gent als voor de stad open kansen om mensen op de fiets te krijgen.
De stad Gent kan de wegen aanpakken, zie de fietsbult van 12 juli.
En AA Gent kan zijn voorbeeldfunctie op het terrein opnemen.
Want hoe denkt een club duizenden supporters te motiveren om de fiets naar de Ghelamco Arena te nemen, en op het oefenveld een pure autocultuur te handhaven?
Het zou me verbazen mocht een directie van zo’n kaliber zich dit niet realiseren.
Kijk naar de situatie van het oefenveld anno 2013:
Er is een avondtraining bezig met jonge spelertjes.
De parking staat vol auto’s:
Hierboven de gereserveerde autoparkeerplaatsen voor de staf.
Zouden er ook aparte fietsrekken zijn voor de staf en kernspelers?
Of gebruiken ze deze -euh- retrofiets- en dweilrekken?
Een club kan niet alles tezelfdertijd.
Een nieuw stadion opstarten is geen kattepis.
Maar toch ben ik benieuwd naar volgend jaar.
Zal AA Gent ook intern de voorbeeldfunctie opnemen?
Zal ook aan de club- en organisatiekant het fietsgebruik gestimuleerd worden, en tussen oefenveld en Arena Gantoisefietsen inzetten?
Een rustige transitie met win-win voor alle partijen?
Zullen we in 2014 op het oefenveld degelijke fietsrekken vinden?
En zal het nieuwe oefenveld ontworpen worden met aangepaste fietsinfrastructuur?
Nieuw stadion, nieuwe gewoontes. Zo heeft AA Gent een heus mobiliteitsplan uit de hoed getoverd. Oké, er zitten nog wat scheve kantjes aan —zo vermeldt de stadionpagina dat het stadion perfect gelegen is, somt daarbij alle autotoegangen op, vermeldt dan dat er “uitstekende parkeerfaciliteiten op wandelafstand” zijn en eindigt met het enigszins wereldvreemde “vlot bereikbaar met het openbaar vervoer”— maar toch, er wordt gewerkt aan nieuwe mobiliteit. Er is ondertussen een Facebookgroep van fietsende supporters, Velo Buffalo, en als de krantenberichten juist zijn heeft men voor de opening het geplande aantal fietsenstallingen verhoogd van 800 naar 1.500. Later moeten dat er 2.800 worden.
Fietsen naar het stadion? Dat is toch alleen een optie voor wie vlak bij het stadion woont?
Tja, dat hangt natuurlijk af van wat je `vlakbij’ noemt. In de krant was even sprake van een wijk in Merelbeke, vlak bij het stadion, waar men zoveel mogelijk parkeerplaatsen ging voorzien. Het midden van die wijk ligt op 1800m wandelen van het stadion. Tegen 4km/uur heb je daar 27 minuten voor nodig. Het plan is ondertussen afgeblazen —er komt een parkeerverbod in die wijk tijdens de speeldagen— maar die 27 minuten onthouden we.
Altijd bereid om informatie te geven ging Fietsbult eens kijken hoe ver het stadion nu eigenlijk ligt. We gingen daarbij uit van een fietser die 20 km/u fietst en 10% van de tijd stilstaat aan verkeerslichten en kruispunten. Netto: 18 km/u. Dat is niet echt traag, maar van een sportliefhebber mogen we toch wel iets verwachten. Het resultaat zie je op de verschillende foto’s.
Nu zaterdag 13 juli wordt een mogelijke fietsroute van de Zuid naar het stadion al ingereden. Afspraak om 10 uur aan het Administratief Centrum. Jammer genoeg is de onderdoorgang aan de Stropkaai nog niet klaar: die zal de weg naar het stadion een flink pak korter maken.
De feestelijke èn koninklijke opening van het nieuwe voetbalstadion nadert.
Vanaf vandaag nog een lading tips/commentaar omtrent fietsen “naar de Gantoise Ghelamco Arena”.
(De vorige tips lees je op de Fietsbulten van 28 mei tot 3 juni.)
Op facebook duiken steeds meer landkaarten met fietsroutes naar de Ghelamco Arena op.
Grandioos hoeveel fietsroutecreativiteit er leeft.
Iemand gaat zover om in de archieven te duiken, oude landwegen te reconstrueren, en nieuwe fietspaden voor te stellen.
Vaak korte stukjes.
Wie op facebook kan, kijk hier.
Grandioos hoeveel potentieel tot transitie in mobiliteitsgedrag hier opduikt.
Wat kan de stad Gent doen om fietsen naar de Ghelamco Arena te ondersteunen?
Het zou mooi zijn mocht Gent de wegen in de richting van de Arena ernstig screenen op signalisatie en fietsvriendelijkheid.
Neem nu de Moutstraat, Warmoezeniersweg en Hamerlandtragel.
Vanuit Gent Centrum is dat één van de vier fietsassen.
We toonden in februari al een deel ervan -het jaagpad met de naam Hamerlandtragel- als “het Gantoisepad“.
Daarvoor ligt er een asfaltweg van 6 meter breed, zonder enige wegmarkering.
Het is een “verloren hoek”.
Camionetten van nutsbedrijven en autovrijers kennen die hoek zeer goed.
Soms is het er romantisch rustig:
Soms is het er druk, met snel rijdend autoverkeer van en naar de oefenterreinen van AAGent of de ijspiste.
En er passeert een bus van de Lijn, vaak een gelede bus.
Heen èn weer op 1 à 2 minuten.
En de bermen zijn in de loop der jaren verworden tot modderige wildparkeerstroken:
De straat loopt voor autoverkeer dood:
Toch staat er nergens, nergens een verkeersbord die dat aangeeft.
Het maakt dat er (nutteloos) zoekend autoverkeer passeert:
Die haastige verlorenrijders mogen hier vlammen.
Dat komt zodadelijk aan bod.
Hoort op de hoek van de Moutstraat en Hamerlandtragel geen bord “doodlopende straat” te staan?.
Mèt aanduiding dat fietsers en voetgangers wèl doorgaand verkeer hebben?
En een aangepast snelheidsregime?
Vanuit een obscuur eerder bureaucratisch verleden geeft de signalisatie op het kruispunt Moutstraat / Warmoezeniersweg aan dat je de bebouwde kom verlaat, en dus sneller dan 50 km per uur mag rijden:
In Gent is er dringend een opkuisbeurt qua snelheidsregimes nodig.
Teveel wegen hebben een oudbollig hoog snelheidsregime.
Want zeg nu zelf: een doodlopende weg van 6 meter breed, met een grote potentie als fietsas, waar je snel mag rijden, dat klinkt toch zeer jaren 70?
En is dit anno 2013 niet het prototype van fietsstraat, een straat waar auto’s te gast zijn?
En waar het wildparkeren alleen onveiligheid veroorzaakt?
Voetbal is emotie.
Mobiliteit -helaas- ook.
In voetbal is de logica soms zoek.
Lees de kranten.
In mobiliteit hoort logisch denken voorop te staan.
Zelfs rondom wegenwerven.
Binnen 8 weken opent in Gent een nieuw voetbalstadion, het Arteveldestadion.
Schepen Watteeuw trok hier en hier aan de alarmbel.
AAGent lanceerde op deze site een mobiliteitsplan.
Fietsen staat voorop, en dat is logisch.
Met de auto geraak je er maar onder bepaalde voorwaarden.
Komende dagen lanceren we een paar hints om de fietsverbindingen te optimaliseren.
Vandaag tip 1: toon fietsers nu al de weg.
De huidige chaos rondom de stadionwerf is negatieve reclame.
Fietsers die er dagelijks passeren krijgen het steeds moeilijker.
Ze zullen thuis, op het werk, op café of op internet maar één boodschap verkondigen: blijf daar weg, het is er voor fietsers één grote chaos.
Supporters die het voetbalstadion met de fiets willen bereiken zullen op verkenning komen.
De “verkenners” zullen dezelfde boodschap uitbazuinen als de dagelijkse fietsers.
Stay away!
Op de website van R4verbindt staat een duidelijk plan hoe men vanaf 13 mei langsheen de werf kan fietsen, bekijk het hier.
Dat plan is al niet meer van tel.
De fietsverbinding tussen Ottergemsesteenweg-Zuid en R4 of de brug naar Zwijnaarde was vanavond spoorloos verdwenen.
Geen signalisatie om de weg te vinden.
Rondom evoluerende werven is dat nog méér dan anders nodig.
Tja, zo schrik je fietsers af.
Is dàt de bedoeling?
Nee toch.
Deze man probeert ondanks alles de vroegere fietsroute terug te vinden:
Helaas: de rijweg -fietspad incluis- is een afbraakwerf.
Dat stelt deze wanhopige Aziatische student -vermoedelijk op weg naar het UZ- vast:
Op een soort van tussenweg zoeken fietsers hun weg:
Dat blijkt een soort werfweg te zijn, met vriendelijk zwaaiende werkmannen:
Aan de R4 is een duidelijk verbod om het fietspad stadinwaarts te gebruiken:
Hoe dan wel stadinwaarts?
Het alternatief (?) via de Sluisweg is nergens aangeduid:
Een complexe werf in beweging vraagt degelijke, professionele signalisatie in beweging.
Misschien is dit de beste samenvatting van deze werf:
Die korte route van oefenveld naar heldenmat loopt langs de Schelde.
Het jaagpad werd afgelopen weken onder handen genomen door de beheerder W&Z (Waterwegen en Zeekanaal).
In het vakjargon: structureel onderhoud.
In de praktijk: een zéér grote kuis.
Wie wist dat hier nog treinrails liggen?
De werfsignalisatie is degelijk:
Ook pers en andere media zoals Gent Fietst werden ingeschakeld.
Wordt het geen tijd om de route van het oefenveld tot het stadion pico bello uit te rusten voor fietsers en lopers?
Voetballers kunnen van het stadion naar het oefenveld lopen of fietsen.
Supporters kunnen langs deze weg het stadion vlot bereiken.
Een Gantoise(jaag)pad?
Zou dat geen sportieve voorbeeldfunctie zijn?
En je creëert er ook een veilige fietsroute voor IVAGO-personeel mee.
Het pad passeert namelijk een achterpoort van IVAGO:
De werf op en rond het nieuwe Gentse voetbalstadion zit in een stroomversnelling.
Alle spelers/aannemers geven vol gas:
Zo zag het er een klein half jaar geleden uit:
Wie deze complexe werfzone niet kent: neem een goed glas wijn, zet u, en neem een uurtje voor de overzichtsite “R4 verbindt“.
Het was me rond de werf aan de UZrotonde al positief opgevallen dat wegbeheerder AWV (Agentschap Wegen en Verkeer, Vlaams Gewest) fietsers meer dan voorheen in bescherming neemt.
Betonblokken zorgen voor een veilige scheiding tussen auto- en fietsverkeer.
Fietsers krijgen een apart voorlopig fietspad.
De aannemers moeten er waarschijnlijk nog wat wennen.
Het is niet altijd 100% in orde.
Het voorlopige fietspad aan de brug over de Ringvaart op de Hundelgemsesteenweg had de allure van een bewust hobbelig mountainbikepad.
En soms is het eventjes door kiezeltjes ploegen.
Maar vergeleken met AWV-werven van een paar jaar geleden is er een zéér grote vooruitgang gemaakt.
Ik vermoed dat een fietsvriendelijke werfinrichting nu standaard bij de bestekken zit.
We zwijgen hier over de werf op de andere oever.
Je voelt en ziet dat de aannemer fietsers louter symbolisch doorlaat.
Stijl: we moeten een fietsdoorgang laten, we zullen eens tonen dat dat onmogelijk is.
En van waar kwamen al die glasscherven die er in december nog niet lagen?
Terug naar het positieve.
Het pad aan de wegenwerf aan de overgang Ottergemsesteenweg / Binnenring R4 is tijdens deze werffase veiliger dan voorheen:
Rechts op de foto zie je een tijdelijke helling naar de bestaande fietsbrug richting Nieuwescheldestraat / Zwijnaarde.
Een deel van de helling naar die brug is al weggegraven, en vervangen door een smal asfaltpaadje:
Kleine terzijde.
Er zit op het fietspad naast de R4 méér schoolgaande jeugd dan ik dacht:
Dan nog de melding(en).
Halfweg het beveiligde fietspad moet je stadinwaarts het verkeersreglement overtreden:
Iets of wat visuele afbakening van het fietspad is hier ook welkom.
Dat is verderop ècht schrijnend.
Tussen het tweerichtingsfietspad op Ottergemsesteenweg Zuid en de afrit met beschermd tweerichtingsfietspad ligt een grote betonnen vlakte waar je je als fietser een vogel voor de kat voelt.
Zeker als je tegen de verkeersstroom fietst.
Er is niks, niets, nougaballen qua wegmarkering of snelheidsremmers aangebracht.
De opritten naar de werf van het voetbalstadion zijn -uiteraard- breed.
Maar nèrgens ziet een vrachtwagenbestuurder die hier voor het eerst komt waar er fietsers kunnen passeren.
Foto’s stadinwaarts:
Staduitwaarts:
Is het een niemandsland tussen stadszone en gewestwerf?
Een vrijplaats voor schuin overstekende werfvrachtwagens?
Of een hallucinant experiment in gemengd verkeer zonder signalisatie?
En dat in een zone waar alle spelers/aannemers vol gas geven.